باید راه را برای نسل جوان باز کرد

خانم نیکانیک با آن‌که با نیت گویندگی و یک کار جانبی و تفننی تصمیم گرفته‌بود به دنیای رادیو وارد شود اما این ورود از او یک برنامه‌ساز حرفه‌ای و تمام‌عیار ساخت. به طوری که در حال حاضر برنامه سحرگاهی و عصرگاهی رادیو تهران را در دست دارد.

با یاد مهران دوستی

سال ۹۱ بود. مینا نیکانیک در یک شرکت بازرگانی کار می‌کرد و دوست دوران راهنمایی‌اش را که سال‌ها خارج از ایران زندگی می‌کرد و برگشته بود، می‌بیند و دوستش به او می‌گوید در سال‌هایی که ایران نبوده رادیوی ایران را گوش می‌داده به این امید که صدای او را از رادیو بشنود: «تا قبل از آن‌که دوست دوران راهنمایی‌ام درباره گویندگی در رادیو حرف بزند، خیلی به این موضوع فکر نکرده‌بودم. البته بعضی از نزدیکان به من می‌گفتند به خاطر تن صدایم می‌توانم گویندگی کنم اما وقتی دوستم این حرف را به من زد، انگیزه پیداکردم و مصمم شدم دنبال کار را بگیرم.»

حرف دوستش مسیر زندگی وی را عوض کرد. او در ادامه حرف‌هایش می‌گوید: «آن زمان در یک شرکت بازرگانی در بخش بازرگانی خارجی کار می‌کردم و سمت مدیریتی داشتم. از کارم راضی بودم. یک موقعیت اجتماعی خوبی در آن زمان داشتم و با این حال رفتن به رادیو را با توجه به موقعیت شغلی‌ام به عنوان تفنن نگاه کردم و خواستم یک دوره آموزشی گویندگی بگذرانم.»

برای همین هم همان روز تصمیم می‌گیرد یک دوره آموزش گویندگی بگذراند و اولین نامی که به یادش آمد و مطمئن بود پیش او می‌تواند گویندگی را به صورت حرفه‌ای بیاموزد، مرحوم مهران دوستی بود: «برای یافتن کلاس‌های گویندگی جست‌وجو کردم. استاد مرحوم مهران دوستی را در بین گویندگان رادیو بیشتر از دیگران می‌شناختم. تماس گرفتم به آموزشگاهی که ایشان در آن آموزش می‌دادند و گفتند فردا کلاس‌ها شروع می‌شود. قبل از حضور در کلاس هم ایشان تست می‌گرفتند. پذیرفتم و تست که گرفتند و پذیرفتند، من سر کلاس‌های ایشان حاضر شدم. آقای مهران دوستی نیز با آموزش‌ها و انگیزه‌هایی که دادند، باعث شدند من جدی‌تر مسیرم را به سمت رادیو طی کنم. چون کلاس‌های مهران دوستی تنها کلاس گویندگی نبود. کلاس نگاه به برنامه‌سازی بود. در صورتی که الان تهیه‌کننده رادیو هستم و هیچ‌وقت گوینده رادیو نشدم. آن زمان هم آقای دوستی به همه بچه‌ها می‌گفت نگاه‌تان را یک بعدی نکنید. بهتر است همه کار بلد باشید. همین موضوع موجب شد دید تهیه‌کنندگی و برنامه‌سازی را در من به وجود آید.»

پیش به سوی برنامه‌سازی

گام بعدی که مینا را به سمت برنامه‌ساز شدن و تهیه‌کنندگی در رادیو نزدیک‌تر می‌کند، شرکت در جشنواره رادیو جوان بود و می‌گوید: «همان زمان رادیو جوان جشنواره‌ای برگزار کرد به نام «جوان و رادیو» که چند دوره‌ای برگزار شد. من یکی از برنامه‌هایی را که ساخته بودم به جشنواره‌ها فرستادم و نفر اول تهیه‌کنندگی شدم. رادیو جوان از رتبه‌های برتر در جشنواره دعوت کرد در کلاس‌های چهار ماهه فشرده آن شرکت کنیم. مدیران وقت رادیو جوان از من خواستند در زمینه برنامه‌سازی دوره ببینم.»

در اینجا بود که نیکانیک باید در زندگی‌اش یک تصمیم بزرگ می‌گرفت: «برای گذراندن کلاس‌های چهارماهه چون صبح تا غروب بود نمی‌توانستم همزمان سر کار هم بروم. یک تصمیم بزرگ در زندگی‌ام گرفتم و استعفا دادم. واقعا این رهایی کار سختی بود اما دیگر تصمیم گرفته بودم. چهارماه کلاس را هم شرکت کردم با این حال همان زمان کار در رادیو برایم پیش نیامد اما بعدها که گذشت مدیر وقت رادیو تهران از من خواست از رادیو جوان انتقالی بگیرم و این تصمیم دیگری بود که موجب شد شروع زندگی تهیه‌کنندگی من باشد. هر چه یاد گرفته‌ام و هنوز هم خودم را شاگرد می‌دانم از حمایت‌هایی است که مدیران رادیو تهران از من کردند. حالا هم چند سال می‌شود که برنامه عصر رادیو تهران به نام «تهران من» و برنامه سحر ماه مبارک رمضان به نام «الهیه» را در دست دارم.»

رادیو جایگاه خود را از دست نداده اما رقیب‌ها سرسخت شده‌اند

فضای مجازی و امکاناتی که در آن وجود دارد و دسترسی ساده‌ای نیز برای همگان فراهم‌کرده موجب شده بسیاری بگویند دیگر دوره رادیو تمام شده اما نیکانیک می‌گوید اگر به‌درستی با چنین فضایی به رقابت پرداخته شود نمی‌توان رادیو را تمام‌شده تلقی کرد: «رادیو باید خودش را به‌روز کند چون رقیب برایش زیاد شده. پلتفرم‌های شنیداری زیادی آمده که پرقدرت هم پیش می‌روند. پادکست‌ها و شبکه‌های اجتماعی که صداوتصویر با هم دارد تولیدمحتوا می‌کند و باعث‌شده رادیو کمتر دیده شود اما این‌طور نیست که بگوییم رادیو از دست رفته باشد. رادیو هنوز هم آن اعتبار را پیش مردم دارد. صدای بحران است و در زمان‌هایی که مهم‌ترین اتفاقات رخ داده با وجود فضای مجازی آنلاین اما رادیو می‌تواند به داد مردم برسد. زلزله تهران را اگر به خاطر داشته باشید همه آدم‌ها رادیو گوش می‌دادند. اعتبار شنیدن اخبار از رادیو هنوز وجود دارد. این نشان می‌دهد رادیو جایگاه خود را از دست نداده اما رقیب‌ها سرسخت شده‌اند و کار ما برنامه‌سازها را سخت کرده است.» او ادامه می‌دهد: «درحال‌حاضر چون فضا به سمت اینترنت رفته و دنیای فضای مجازی بسیار پررنگ شده رادیو هم باید سعی‌کند فضای مجازی برنامه‌ها و شبکه‌هایش را قوی نگه‌دارد. اگر موضوعی در رادیو پررنگ و در فضای مجازی وایرال می‌شود همین‌ها باعث می‌شود مردم بدانند رادیو همچنان فعالیت خوبی دارد و در کنار تمام پلتفرم‌هایی که پرقدرت هستند کار خودش را به خوبی انجام می‌دهد. ما باید فضای‌مجازی را قوی کنیم و حتی در زمینه پادکست هم فعالیت‌های خوبی داشته باشیم. چون اگر به‌تنهایی از طریق امواج رادیو پیش برویم قطعا عقب خواهیم ماند.»

ضمیمه قاب کوچک روزنامه جام جم