خطر ویروس جهش‌یافته خیلی جدی است

این را می‌توان در کارنامه یک سال فعالیتش در بخش‌های آی‌سی‌یو دید. زمانی که برخی همکارانش، حاضر نشدند در بخش‌های ویژه کرونا کار کنند او اما شب و روز را در کنار تخت افراد مبتلا به بیماری کرونا و برای بهتر شدن وضعیت جسمی‌شان گذراند.

کلانتری از آن گروه پزشکان است که روی قسم بقراطش سفت و سخت ایستاده و روز و شب در بخش مراقبت‌های ویژه برای درمان بیماران تلاش می‌کند‌.

در ‌یک‌سال‌ گذشته کلانتری حتی رکورد ویزیت و لوله‌گذاری تنفسی را شکست ه‌است، او دراین مدت ۱۲هزار بیمار مبتلا به بیماری کرونا را در بخش‌های آی‌سی‌یو ویزیت و حدود ۸۹۰بیمار بدحال را اینتوبه کرده‌است. در ادامه با این پزشک خستگی‌ناپذیر درباره آنچه در یک سال گذشته انجام داده، گفت‌وگو کرده‌ایم.‌

شما چند سال است که پزشک هستید؟

من متولد سال ۵۱ هستم و از سال ۷۸ به عنوان پزشک‌ عمومی در اورژانس و از سال ۹۷ هم به عنوان متخصص بیهوشی و در بخش‌های ویژه فعالیت می‌کنم.

به‌تازگی موفق به دریافت نشان ایثار شده‌اید. این نشان را چرا به شما داده‌اند؟

آن طور که می‌دانم بیشترین تعداد شیفت را در استان و کشور داشتم. در ویزیت و اینتوبه هم بالاترین آمار را دارم. به همین دلیل از من قدردانی کردند.

در روز چند نفر را ویزیت می‌کنید که چنین رکوردی دارید؟

ما در بخش آی‌سی‌یو ، سراغ تخت‌ها می‌رویم. در زمان شیوع ویروس کرونا، بیمارستان رازی، مرکز بستری افراد ابتلا بود و من هم در آنجا کار می‌کردم بعد که آمار ابتلا به بیماری افزایش پیدا کرد، به بیمارستان گلستان و یکی دو بیمارستان دولتی دیگر هم رفت و آمد داشتم. این روزها اما فقط در بیمارستان ‌گلستان و رازی فعالیت می‌کنم.‌ در بیمارستان رازی حدود ۴۴تخت بستری و در بیمارستان گلستان هم روزانه حدود ۱۲۰تخت را ویزیت می‌کنم. البته این بخشی از بیمارانی است که ویزیت می‌کنم. من علاقه‌زیادی به بخش اورژانس دارم. برخی از مواقع اگر وقت کنم، به طور مستقیم به اورژانس می‌روم و مراجعین سرپایی را هم ویزیت می‌کنم.

چند درصد افرادی که اینتوبه می‌کنید، زنده می‌مانند؟

اسم لوله‌ گذاری تنفسی یا اینتوبه کردن بد در رفته‌است اما باید بدانید این یک روش علمی است؛ درست است عوارضی دارد اما بسیاری از بیماران هم با لوله‌گذاری، احیا می‌شوند و فرصت ادامه زندگی پیدا می‌کنند. بنابراین این طور نیست با لوله‌گذاری، صددرصد بیمار از دست برود.

چند ساعت در روز شیفت می‌دهید؟

در ماه بیش از ۲۵روز را در بیمارستان می‌مانم البته‌‌ گاهی پیش می‌آید که ۲۹ روز را در ماه سرکار هستم.

این روند اما مغایر با استاندارد‌های این حوزه است.

بله از نظر روحی خیلی اذیت می‌شوم.

‌ چرا تا به این حد به خودتان فشار می‌آورید؟

راه دیگری وجود ندارد. تعداد پزشکانی که در استان این تخصص را دارند‌ اندک است و برخی نیز تمایل به حضور مستمر ندارند. از طرف دیگر تعداد موارد ابتلا هم در شهر به شدت بالاست.

خانواده‌تان از این ماجرا ناراضی نیستند؟

البته که اعضای خانواده ناراحت می‌شوند و خیلی تحت فشار هستند. من دو پسر کوچک دارم و فقط پنج‌روز در ماه را خانه هستم. البته در خانه نیز بیشتر از طریق تلفن با بیمارستان در ارتباطم و به بیمارانم می‌رسم. به همین دلیل خیلی شرمنده همسر و خانواده‌ام هستم اما در شرایطی هستیم که چاره دیگری جز این شکل کار کردن وجود ندارد.

شما یا دیگر اعضای خانواده‌تان تاکنون به بیماری کرونا مبتلا شده‌اید؟

من سه تا چهار بار، علائم ابتلا به بیماری را داشتم، اما برای تست کرونا اقدام نکردم، چون می‌دانستم جواب تست مثبت است و باید استراحت کنم. در هر صورت با هر بار اینتوبه کردن، احتمال ابتلا به ویروس خیلی زیاد است.

درباره ابتلای اعضای خانواده نیز باید بگویم من دو پسربچه دوقلو دارم که یکی از آنها علائم ‌بیماری کرونا را داشت؛ قل دیگر هم علامت نداشت اما فکر می‌کنم به کرونا مبتلا شد.

همسر و پسر بزرگ‌ترم هم علائمی داشتند که نشان می‌دهد به کرونا مبتلا شده‌اند.

در یک‌سال گذشته آیا به پدر و مادرتان سر زده‌اید؟

پدرم در قید حیات نیست اما مادرم را هرازگاهی می‌بینم. هر زمانی که بتوانم به دیدنش می‌روم ولی با فاصله زیاد و از دور می‌بینمش. او اما به خانه ما می‌آید و اگر من‌هم خانه باشم، او را می‌بینم. مادرم سنش بالاست و می‌ترسم به بیماری مبتلا شود.

این روزها شرایط ابتلا به ویروس جهش‌ یافته انگلیسی در شهر شما چگونه است؟

من شخصا مخالف این هستم که روی ویروس کرونا نام‌گذاری کنیم. با این‌که گفته می‌شود ویروس آفریقایی یا انگلیسی و آمریکایی است‌ مخالفم. ترجیح می‌دهم که از اصطلاح ویروس جهش‌ یافته استفاده‌ کنم.

در حال حاضر ویروس جهش‌ یافته در استان خوزستان بسیار شایع است و به شکل گسترده‌ای وجود دارد. سرایت ویروس به‌شدت بالاست و عوارض و علائم ابتلا به ویروس هم نسبت به قبل تغییر کرده است. شرایط ابتلا به بیماری در شهر بسیار بد است و مسؤولان دانشگاه علوم‌پزشکی هم بر این مهم تاکید دارند.

من خیلی در سطح شهر رفت‌وآمد ندارم و تنها در حد تردد بین بیمارستانی است. با این تردد اندک هم می‌بینم که متاسفانه بسیاری از مردم پروتکل‌های بهداشتی را رعایت نمی‌کنند.

ویروس جهش‌ یافته نسبت به قبل‌ چه تغییری کرده است؟

جوان‌هایی که ورزشکار هم هستند به این ویروس‌ مبتلا می‌شوند. این خطر خیلی جدی است.

تلخ و شیرین پزشکی

کلانتری ‌خاطرات تلخ و شیرین زیادی دارد. خاطراتی که از به یاد آوردن‌شان، صدایش غمناک و بغض‌آلود می‌شود. خاطرات خوش اما در ذهن و فکرش به شکل دیگری ثبت شده است. خودش نمی‌خواهد از خاطرات بدش بگوید.

یکی از خاطرات او به چند روز پیش برمی‌گردد‌؛ زمانی که زوج جوانی‌ به دلیل ابتلا به کرونا به بیمارستان مراجعه کردند. کلانتری می‌گوید که حال مرد خوب بود اما ریه همسرش به‌شدت درگیر شده بود. ویروس ۹۰درصد ریه او را درگیر کرده بود و اکسیژن خونش هم روی ۵۴‌درصد بود. حال زن این‌قدر بد بود که او را بلافاصله بستری کردند.

کلانتری می‌گوید: «علم می‌گوید که اکسیژن خون اگر از ۹۰درصد پایین‌تر باشد، باید اینتوبه کرد.»

کلانتری و تیم پزشکی‌اش ریسک می‌کنند و به زن بدحال دستگاه اکسیژن وصل می‌کنند. اکسیژن خون رفته‌رفته بالا می‌رود و از ۵۴درصد، به ۷۰درصد و بعد ۸۰درصد می‌رسد. پس از گذر ۲۸روز، زنی که همه پزشکان از درمان او قطع امید کرده بودند، به زندگی برمی‌گردد و به بخش عادی منتقل می‌شود.

بیماران پرستار

همیشه این‌طور نبوده است که آقای دکتر مراقب بیماران باشد. ‌برخی مواقع هم بیماران مراقب او هستند؛ مانند پیرزنی که به بیماری کرونا مبتلا بود. کلانتری خیلی خوب او را به یاد دارد. وزن پیرزن بالا بود و خیلی هم سخت نفس می‌کشید.

کلانتری می‌گوید مدتی پیش‌ پیرزن را ویزیت می‌کند و می‌رود سراغ تخت دیگری. بعد اما پیرزن که به‌سختی هم نفس می‌کشید، او را صدا می‌کند.

کلانتری فکر می‌کند که پیرزن با پرستار کار دارد، بنابراین پرستاری را می‌فرستد سراغش. پیرزن اما با کلانتری کار داشته است و زمانی که پیش او می‌رود، پیرزن به او می‌گوید: «تو که این‌قدر با بیماران سر و کار داری، مراقب خودت باش. لباسی که به تن کرده‌ای به شکل کامل گردن و دست‌هایت را نپوشانده است.»

کلانتری می‌گوید هنوز صدای آهسته مادر پیر که به‌سختی هم کلمات را ادا می‌کرد، در گوشش است. او می‌گوید که پیرزن راست می‌گفت چون آن روز او واقعا گان و لباس را بی‌حوصله پوشیده بود اما این‌که بیماران بخش مراقب او هستند، برایش جالب است.

لیلا شوقی - جامعه / روزنامه جام جم