چطور به اشتراک گذاشتن را به کودک دو ساله بیاموزید

در این سن انتظار چه چیزی را داشته باشید

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از مادر شو ، شما هم حتماً بارها شنیده‌اید که کودک دو سالهٔ شما فریاد می‌زند «مال خودمه» و عروسکی را از دست همبازی‌اش می‌قاپد. به محض اینکه این اختلاف را برطرف می‌کنید، بگومگوی دیگری شروع می‌شود. فرزندتان وقتی مهمانش توپ مورد علاقه‌ٔ او را برمی‌دارد و روی زمین می‌غلتاند فریاد می‌زند «نه». تا آنجا که شما می‌فهمید، کودک شما خودخواهانه و با رئیس‌بازی رفتار می‌کند و اگر این کار را ادامه دهد، احتمال دارد که همیشه بی‌‌دوست بماند.

این صحنه‌ها هر قدر هم که کلافه‌کننده باشند، سعی کنید در مواجهه با آنها نگاهی معقول و منطقی داشته باشید. فرزند شما کاملاً در تطابق با دیدگاه یک بچه‌ٔ دو ساله از جهان رفتار می‌کند، جهانی که در آن چیزهای خودش را یا اصلاً هر چیزی را که از آن خوشش بیاید ضمیمه‌ای از خود و ادامه‌ٔ خودش حساب می‌کند. بچه‌های دو ساله شروع به درک مفهوم مالکیت کرده‌اند و آنها درحال ایجاد خودانگاره‌ یا درک و دریافتی قوی از خویشتن خود هستند که باعث می‌شود «مال من» و «نه» دو کلمه‌ٔ مورد علاقه‌ٔ آنها باشد.

البته برخی از کودکان دو ساله ذاتاً خوشحال می‌شوند که یکی از شیرینی‌های خود را به دوستشان بدهند، اما بیشتر آنها تملک‌گراتر هستند. در حقیقت، بسیاری از کودکان دو ساله از نظر تکاملی آماده‌ٔ به اشتراک گذاشتن نیستند. مطمئناً اگر از نزدیک روی آنها نظارت کنید، می‌توانند در کنار بچه‌های دیگر بازی کنند، اما انتظار مقداری ناسازگاری در دادن و گرفتن چیزها را داشته باشید. به اشتراک‌گذاری فعالیتی اکتسابی است و آموختن آن مدتی زمان می‌برد. با این وجود، شما می‌توانید فرزند خود را اکنون با مزایای تقسیم کردن و شریک شدن آشنا کنید، سپس هرچه بزرگ‌تر می‌شود روی این زیربنایی که اکنون پی‌ریزی می‌کنید، بیشتر کار کنید.

چه کاری انجام دهید

برخی از راهنمایی‌ها و راهکارهایی که لازم است در مورد آموزش تقسیم کردن و به اشتراک گذاشتن به کودکتان بدانید شامل موارد زیر است:

الگوی خوبی باشید:

 بهترین راه برای یادگیری هر نوع ارزشی از جمله سخاوتمندی این است که فرزندتان شاهد آن باشد. بنابراین بستنی خود را با او شریک شوید. شال خود را برای پوشیدن به او پیشنهاد دهید و بپرسید که آیا می‌توانید گیر سر او را امتحان کنید یا نه. از عبارات به اشتراک گذاشتن و تقسیم کردن برای توصیف کاری که انجام می‌دهید استفاده کنید و فراموش نکنید که به او یاد بدهید که چیزهای ناملموس مانند احساسات، فکرها و داستان‌ها نیز می‌توانند به اشتراک گذاشته شوند. از همه مهم‌تر، بگذارید او ببیند که شما می‌دهید و می‌گیرید، مصالحه می‌کنید و با دیگران تقسیم می‌کنید.

نوبت گرفتن را تمرین کنید:

 شما یک صفحه از کتاب کودک خود را ورق می‌زنید و او صفحه‌ٔ بعد را ورق می‌زند، یا شما یک لگو را روی لگویی که او چیده می‌گذارید، سپس او لگوی دیگری را بالای لگوی شما می‌گذارد. همچنین می‌توانید نوبتی قطعات پازل را سرجایشان بگذارید یا ماشین اسباب‌بازی را هل دهید. بازی‌های شامل رد و بدل کردن را نیز امتحان کنید. شما خرس عروسکی کودکتان را در آغوش می‌گیرید، سپس آن را به او می‌دهید تا بغل کند و بعد به شما برگرداند. شما خرسش را می‌بوسید، سپس آن را به او می‌دهید تا ببوسد. فرزندتان کم‌کم یاد می‌گیرد که نوبت گرفتن و به اشتراک‌گذاری می‌تواند سرگرم‌کننده باشد و این که شریک شدن چیزهایش با دیگران به این معنا نیست که دیگر هرگز آنها را پس نمی‌گیرد.

خسیس بودن را تنبیه نکنید:

 اگر به کودک خود بگویید که او خودخواه است یا وقتی چیزی را به اشتراک نمی‌گذارد او را تنبیه کنید، یا او را مجبور کنید تا یک دارایی مهمش را به دیگری بدهد، رنجش و خشم را در او ایجاد می‌کنید، نه سخاوتمندی را. پس هرگز یک بچه، به خصوص یک کودک دو ساله را برای به اشتراک نگذاشتن تنبیه نکنید. این کار، در هر حال یک تصمیم بسیار شخصی است.

در مورد تقسیم کردن صحبت کنید: 

به کودک خود کمک کنید تا احساسات مرتبط با تقسیم کردن را درک کند. اگر یکی از دوستانش حاضر نیست چیزی را تقسیم کند، به فرزندتان توضیح دهید که دوستش احتمالاً چه احساسی دارد. به عنوان مثال: «سارا عروسكش رو خیلی دوست داره، و واقعاً می‌خواد که الان تو بغلش نگهش داره». به او كمک كنيد كه احساسات خودش را نيز در قالب كلمات به بیان درآورد. مثلاً: «من مي‌دونم تو عروسکت رو می‌خوای» یا «تو ناراحتی چون یارین ماشينت رو گرفت.» وقتی فرزندتان از چیزی دست می‌کشد، تحسین و ستایش فراوانی نثار او کنید. به عنوان مثال، در وقت میان‌وعده، درباره‌ٔ این موضوع که او و همبازی‌اش چقدر خوب کلوچه‌ها را تقسیم کردند، صحبت و اشاره کنید که چه حس خوبی دارد که یک خوراکی را با یک دوست شریک بشود.

به دارایی‌های فرزندتان احترام بگذارید: 

اگر کودک دو سالهٔ شما احساس ‌کند که با لباس‌ها، کتاب‌ها و اسباب‌بازی‌هایش بد رفتار می‌شود، بعید است که حاضر شود حتی برای یک لحظه از آنها دست بکشد. بنابراین، قبل از اینکه مدادرنگی او را بردارید، از او اجازه بگیرید و حق «نه» گفتن را برای او قائل باشید. اطمینان حاصل کنید که خواهر و برادرها، همبازی‌ها و پرستار یا مراقب کودکتان نیز به وسایل او احترام می‌گذارند، یعنی برای استفاده از آنها اجازه می‌گیرند و هنگام استفاده هم از آنها خوب مراقبت می‌کنند.

برای قدم‌های کوچک تشویقش کنید: بچه‌های دو ساله گاهی اوقات دارایی‌های خود را نشان می‌دهند و حتی اجازه می‌دهند دیگران آنها را لمس کنند، بدون اینکه واقعاً اجازه دهند کسی از آنها استفاده کند. این شکل ابتدایی از به اشتراک‌گذاری را تشویق كنید. مثلاً به کودک خود بگویید که چقدر خوب است كه او اسباب‌بازی خود را به بقیه نشان می‌دهد. در نهایت، با پشتیبانی تحسین و تعریف‌های شما، او به اندازهٔ کافی احساس امنیت می‌کند تا بتواند در مورد دارایی‌هایش آسانگیرتر باشد.

زمینه‌ٔ مساعدتری مهیا کنید: اگر منتظر دوست‌های فرزندتان هستید و می‌دانید که یک اسباب‌بازی وجود دارد که فرزندتان روی آن حساس است و این امکان وجود دارد که مثل عر بار قشقرقی با راه بیفتد، کودک خود را به سمتی ببرید که اگر دوست دارد قبل از رسیدن دوست یا دوستانش، آن اسباب‌بازی «ویژه‌اش» را بردارد. به جای آنها، اسباب‌بازی‌هایی را بیاورید که به راحتی بتوان در کنار هم از آنها لذت برد. مثلاً لگو، ظروف چای‌خوری اسباب‌بازی، مدادرنگی و کتاب‌های رنگ‌آمیزی، لباس‌های نمایشی و خمیر بازی. به کودک دو سالهٔ خود و مهمان او بگویید که آنها می‌توانند این چیزها را با هم تقسیم کنند و وقتی این کار را می‌کنند از آنها تعریف کنید. اگر یکی از بچه‌ها به دنبال اسباب‌بازی‌ای است که دوستش با تمام وجود به آن چسبیده، حواسش را با پرسیدن یک سؤال، دادن یک میان‌وعده یا یک اسباب‌بازی دیگر پرت کنید.