نقش مهم ساعت بدن در ابتلا به بیماری فیبروز ریه

به گزارش جام جم آنلاین از باشگاه خبرنگاران جوان، دانشمندان دریافته‌اند افرادی که به طور منظم بیش از ۱۱ ساعت یا کمتر از ۴ ساعت می‌خوابند، ۲-۳ برابر بیشتر از افرادی که به مدت ۷ ساعت در روز می‌خوابند، مبتلا به بیماری غیرقابل درمان فیبروز ریوی هستند. آن‌ها این ارتباط را به ساعت بدن نسبت می‌دهند.

این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که تغییر ساعت بدن، باعث کاهش فیبروز را در شرایط in vitro شده و بستری مناسب برای این بیماری غیر قابل درمان را ایجاد می‌کند. در آمریکا حدود ۵ هزار نفر در سال به دلیل ابتلا به این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.

یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه‌های منچستر، آکسفورد، نیوکاسل، دانشگاه کالج لندن و تورنتو ابعاد مختلف این بیماری را مورد برررسی و کنکاش قرار دادند که نتیجه آن توسط شورای تحقیقات پزشکی و Wellcome Trust در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شد.

ساعت داخلی بدن ما تقریباً هر سلول بدن را تنظیم می‌کند و چرخه‌های ۲۴ ساعته را در فرآیند‌هایی مانند خواب، ترشح هورمون و متابولیسم انجام می‌دهد. در ریه‌ها، ساعت عمدتا در معابر اصلی حمل کننده هوا (مجاری هوایی) قرار دارد. این تیم دریافتند که در مبتلایان به فیبروز ریه، این نوسانات ساعت در فضا‌های هوایی کوچک به نام آلوئولی بیشتر است.

مطالعات انجام شده بر روی موش‌ها نشان داد که با تغییر در مکانیسم ساعت می‌توان فرآیند فیبروتیک را مختل کرده و احتمال ابتلا به فیبروز ریوی را افزایش داد.

همچنین محققان با استفاده از داده‌های انسانی از Biobank انگلستان دریافتند که فیبروز ریوی می‌تواند رابطه نزدیکی با مدت زمان خواب (کوتاه یا طولانی) داشته باشد. ارتباط بین مدت زمان خواب و فیبروز ریه از نظر قدرت با سایر عوامل خطرناک شناخته شده برای این بیماری مشابه است.

به گفته محققان احتمال ابتلا به فیبروز ریوی در افرادی که به طور مرتب ۴ ساعت یا بیشتر در روز می‌خوابند، دو برابر بیشتر از افرادی است که روزانه ۱۱ ساعت یا بیشتر و سه برابر بیشتر از کسانی است که ۷ ساعت در روز می‌خوابند. این احتمال در افرادی که تا اواخر شب بیدار هستند و یا شیفت کاری دارند هم وجود دارد.

محققان یافته‌های خود را با کشف پروتئین ساعت هسته (REVERBα) که باعث تولید پروتئین کلیدی در فیبروز ریه (کلاژن) می‌شود، توضیح دادند. به گفته آنها، این یک یافته جالب است زیرا ترکیبات شیمیایی می‌توانند عملکرد REVERBα را از طریق کاهش کلاژن‌های موجود در برش‌های ریه از افراد مبتلا به این بیماری، تغییر دهند.

دکتر جان بلیکلی از دانشگاه منچستر، که هدایت این پروژه را بر عهده دارد، می‌گوید: فیبروز ریوی یک بیماری ویرانگر و غیرقابل تحمل است. بنابراین، این کشف که ساعت بدن، یک بازیکن کلیدی است به طور بالقوه راه‌های جدیدی را برای درمان یا جلوگیری از آن ارائه می‌دهد. در مورد مطالعه ارتباط بین فیبروز ریوی و مدت زمان خواب باید مطالعات بیشتری انجام شود تا علت و تکرار آن مشخص شود. اگر این نتایج تأیید شود، خوابیدن در زمان بهینه ممکن است تأثیر این بیماری ویرانگر را کاهش دهد.

مطالعات قبلی نشان داده‌اند که ساعت بدن همچنین نقش مهمی در ایجاد عفونت، سرطان و دیابت دارد؛ و نقش ساعت در فیبروز، نشان می‌دهد که تغییر این نوسانات می‌تواند به یک روش درمانی مهم تبدیل شود.