در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
برآوردها نشان میدهد آتشسوزیهای عمدی به قصد کشت مزارع پالم حدود 8578 کیلومتر مربع از جنگلهای جنوب شرق آسیا را نابود کردهاست. فقط در فاصله ماههای مرداد تا مهر امسال، بر اثر این فاجعه 626 میلیون تن دیاکسیدکربن در جو آزاد شده است. این عدد طبق دادههای کمیسیون اروپا بیشتر از کل تولید دیاکسیدکربن سالانه قاره استرالیا است. بهگفته کارشناسان، اینآتشسوزیها در سالهای پیشرو عواقب فاجعه باری را برای جهان به جا میگذارد.
یکی از مشکلات اینآتشسوزیها، متوجه هزاران آتش نشانی است که برای خاموشکردن آنها علاوه بر استشمام دودهای سمی، ناچار به سفر به اعماق جنگل، طیکردن مسافتهای طولانی و پیادهروی چند کیلومتری با تجهیزات سنگین خود هستند. آنها برای مقابله با آتش ممکن است هفتهها در منطقه مستقر شوند. بالگردها هم از بالا با ریختن آب از مخزن بزرگی که از آن آویزان است، برای مهار آتش به آتشنشانان کمک میکنند؛ البته اینکار
به خاطر پرواز در شرایط با دید نامناسب و در ارتفاع کم برای خلبانان بالگردها خطرناک است.
تولید بالای کربن در ازای کشت پالم
در سال 96 و با گذشت کمتر از 20 سال از شروع صادرات روغن پالم از کشور اندونزی (برگ برنده اندونزی شرایط مناسب آب و هوایی و بازده بالا در تولید روغن پالم نسبت به سایر روغنهای نباتی بود) درآمد اینکشور به صورت چشمگیری افزایش یافت. به این ترتیب اندونزی به صادرکننده اصلی روغن پالم تبدیل شد که در تولید محصولاتی مثل بستنی و صابون یا به عنوان روغن پختوپز در آسیا و آفریقا استفاده میشود. به طوری که تخمین زده میشود سرانه مصرف سالانه روغن پالم هریک از ما حدود هشت کیلوگرم در سال باشد.در حال حاضر استفاده از روغن پالم برای تولید سوختهای زیستی به عنوان جایگزین سوختهای رایج بازار و در راستای سیاستهای اقلیمی رو به افزایش است. با اینحال به گفته فدراسیون حملونقل و محیطزیست اروپا استفاده از اینروغن
به عنوان سوخت نه تنها برای محیطزیست بهتر نیست بلکه سه برابر بیشتر از سوختهای فسیلی کربن تولید میکند! اتحادیه اروپا استفاده از روغن پالم به عنوان منبع سوختی را به خاطر ارتباط تولید آن با از بینرفتن جنگلها و آلودهشدن هوا متوقف کردهاست.
بیاثر بودن قانون و اقدامات دولت
اثرات منفی روغن پالم بر سلامت جامعه، محیط و بزرگی صنعت آن باعث به صدا درآمدن زنگ خطری شده که حتی افراد فعال در اینحوزه را نگران کردهاست. تیور روموندانگ، از مدیران مجمع روغن پالم پایدار اندوزی میگوید کنترل این صعنت را به خاطر نبود برنامه مشخص و اجازه بدون محدودیت توسعه آن از دست دادهاند. باید در روند بازار تغییراتی اعمال شود و تولید روغن پالم کشور به حد مجاز برسد. او هشدار میدهد با وجود بزرگی بحران پیشآمده، هیچ عمل فوریای برای ایجاد تغییر در عملکرد صنعت دیده نمیشود. هنوز هم آتشسوزیهای عمدی در حال وقوع است، شرکتها قوانین را نادیده میگیرند و مشخص نیست دولت کدام سوی ماجرا ایستاده است. در شهریور امسال رئیسجمهور اندونزی با مزارع جدید کشت روغن پالم مقابله کرد و آژانسی را برای احیای دوباره خاک در جنگلها تشکیل داد. با اینحال او پیشتر و همزمان با آتشسوزی زمینهای زراعی دستور داده بود که تولید سوخت زیستی دیزل از روغن پالم برای بازار داخلی زیاد شود. اینکار به پایین آمدن هزینه واردات روغن به کشور کمک میکند. بنا به گزارش دپارتمان کشاورزی آمریکا، انتظار میرود تولید سوخت دیزل اندونزی در سال جاری با افزایش 43 درصدی به مقدار هشت میلیارد لیتر رسیده باشد. ولی باز هم رئیسجمهور اندونزی ادعا میکند احیای جنگل در اولویت دولت است و برنامه پنج سالهای را برای جلوگیری از نابودی جنگلهای اندونزی در نظر دارد.
به گزارش پلیس اندونزی در تابستان گذشته و در ارتباط با آتشسوزیها 228 نفر دستگیر شدهاند. آنها که به اتهام مقصر آتشسوزی پالانگکارا در کلیمانتان مرکزی دستگیر شده بودند، هر کدام برای خود دلایلی داشتند و ادعا میکردند قصد گسترش و شعلهورسازی آتش را نداشتهاند. ادی سوتاتا، نیروی کمکی پلیس میگوید: اگر فردی از سر غفلت آتشسوزی را به راه اندازد و باعث به خطر افتادن جان مردم شود، این عمل او جرم محسوب میشود. او تاکید میکند با افزایش آگاهی عمومی، برخورد قانونی و اعمال مجازات سنگین باید جلوی این گونه اتفاقات که جان مردم را تهدید میکند، گرفت.
بهگفته سوتاتا، دولت میتواند از راههای مختلف شرکتهایی را که به خاطر منافعخود آتشسوزی به راه میاندازند شناساییکند. همانطور که پیشتر با تشکیل ستاد ویژه در جهت حفظ جنگل، 21 مورد را شناسایی کرد و به دادگاه آورد که از اینمیان مجوز سه شرکت روغن پالم باطل شد. سوتاتا ادامه میدهد: ما امیدوار بودیم با برخورد قانونی و پرداخت جریمههای سنگین بتوانیم جلوی ایناتفاقات را بگیریم. اما متاسفانه نتوانستیم. شرکتهایی که به پرداخت جریمههای نقدی متهم میشوند، جریمههای خود را به دولت پرداخت نمیکنند و قوانین ما آنها را از آتشزدن زمینهای زراعی باز نمیدارد. حتی بررسیهای دولت در سال جاری نشان میدهد 81 درصد از مزارع روغن پالم قوانین را نادیده گرفتهاند و علاوه بر این که مقدار تولید آنها بالا بوده، به زمینهای حفاظتشده تجاوز کردهاند.
روموندانگ از مدیران مجمع روغن پالم پایدار اندوزی میگوید: ما برای اجرای قوانین فعلی خود و برای برخورد با چنین تخلفاتی به یک تغییر اساسی نیاز داریم. اگر ما در اجرای قانون جدی نباشیم، در آینده باید انتظار چنین آتشسوزیهایی را در جنگل داشته باشیم. مشکل روغن پالم، محدود به اندونزی نیست. بلکه به شرکتهای جهانی که روغن پالم را میخرند و در نهایت به زندگی خود ما برمیگردد.
چرخه معیوب کسب سود و جبران زیان
بررسیهای جدید سازمان صلح سبز (سازمان غیردولتی برای دفاع از محیطزیست) نشان از ارتباط تعدادی از شرکتهای بزرگ و معروف صنایع غذایی با آتشسوزیهای امسال دارد. آنیسسا رحمواتی، از اعضای این سازمان میگوید اینشرکتها در ظاهر تابع قوانین هستند ولی در حقیقت از بدترین نوع متخلفان به حساب میآیند. آنها مسؤول بهپا کردن آتشسوزیهای سال جاری بوده و موظفند سود مالی به دست آمده از این خشونت زیستمحیطی را صرف پرداخت غرامت برای جبران آسیبهای ویرانگری کنند که بر سلامت جامعه هم اثر گذاشته است.
زنگ خطر به صدا درآمده برای اینشرکتها، آنها را مجبور کرده است با اعلام نگرانی خود در ارتباط با این فاجعه زیستمحیطی، ادعا کنند قصد تغییر در زنجیره تامین مواد خام خود داشته و با متخلفان برخورد خواهندکرد.
با اینکه فصل گرما و دوره انتظار بارش بارانهای ارزشمند در اندونزی به پایان میرسد، اینفاجعه زیست محیطی و اثر آن بر جامعه محلی بهای سنگینی بر جا گذاشته است. شکست در حفاظت از اینجنگلهای بارانی که به آمازون آسیا معروف است و جزئی از ریههای زمین به شمار میآید، میتواند به یکی از اصلیترین تلفات محیطزیستی منجر شود که ابتدا به قصد برآوردهکردن نیاز انسان و برای کسب سود بیشتر انجام شده بود.
بورنئو از قدیمیترین جنگلهای بارانی، به عنوان موزه زنده تاریخ طبیعی به شمار میآید. اینجنگل در خود 15هزار گونه گیاه، 420 گونه پرنده و 222 گونه پستاندار - که خیلی از آنها بومی همانجا هستند - را جای داده است. از حیوانات شناختهشده این منطقه میتوان به فیل بورنئو، پلنگ ابری، خرس آفتاب، موش آهویی، روباه پرنده، پولک پوست و شناختهشدهتر از همه آنها به اورانگوتان بورنئو اشارهکرد. اورانگوتان، پستاندار ارزشمندی است که ماده ژنتیکیاش با 97 درصد از دیانای انسان اشتراک دارد. اینحیوان باهوش در حال حاضر یکی از گونههای در معرض خطر انقراض بهشمار میآید و به گفته اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت در 40 سال گذشته جمعیتش به نصف رسیده است؛ به گونهای که بنا به اعلام این اتحادیه در سال 94 تنها 55 هزار فرد از آن در طبیعت باقی مانده بود. تخریب زیستگاه دلیل اصلی نابودی این پستاندار است.
اورانگوتان در اندونزی مانند بسیاری از جانوران دیگر، قربانی جنگلزدایی است. این حیوان برای آموزشهای لازم و یادگرفتن چگونگی بالارفتن از درخت، پیداکردن غذا و درستکردن لانه به مرکز حفاظت از اورانگوتان واقع در شرق کلیمانتان منتقل میشود. اهلیشدن برای این جاندار خطرناک است. این خطر نهتنها از سوی حیوانات درنده بلکه از طرف انسان، اورانگوتان را تهدید میکند. با وجود ممنوعیت کشتن اورانگوتان در اندونزی مواردی دیده شده که نتیجه تغییر محل زندگی این پستاندار بر اثر جنگلزدایی است. کارشناسان اعتقاد دارند کشت روغن پالم، دشمن اصلی اورانگوتان است. آنها میگویند عملیات پاکسازی جنگلها کافی است و اکنون در اینمنطقه به اندازه کافی روغن پالم کشت میشود.
مترجم: مهناز موسوی
دانش
منبع: CNN
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد