چرا استراماچونی‌ها را بهانه خودتحقیری قرار می‌دهیم؟

به گزارش جام جم آنلاین ، عصر ایران نوشت: «یکی از واژه‌ها و رفتارهایی که آن را در لیست بیزاری‌هایم قرار داده‌ام «تحقیر» است. تحقیر در هر شکل و شمایلی شرم‌آور است ولی وقتی دست به خودتحقیری ملی می‌زنیم، گناهی نابخشودنی است.

در دیدار جام‌ حذفی میان گل ریحان کرج و استقلال تهران، برق ورزشگاه انقلاب کرج برای دقایقی قطع شد. اتفاق ناخوشایندی که انتظار رخ دادن آن نمی‌رود، خطای بزرگی بود و باید چرایی آن بررسی شود.

واکنش‌ها به این اتفاق در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی اما توام با نوعی خودتحقیری بود. این که «در هیچ کجای دنیا از این اتفاقات نمی‌افتد»، «ما چقدر بدبختیم...» و «الان استراماچونی در مورد ما چی فکر می‌کنه»؟

صدها توئیت و مطلب در مورد این که استرماچونی در مورد ما چه فکر می‌کند، منتشر شد. تکرار می‌کنم که این اتفاق نباید رخ می‌داد اما چرا به شکلی رفتار می‌کنیم که انگار همه جای جهان، هیچ اتفاق مشابهی رخ نمی‌دهد و فقط ما نگون‌بختیم که این طور گرفتار شده‌ایم؟ این «همه‌ جای جهان» را چه کسی بررسی کرده است؟ یعنی در همین ایتالیای جهان‌اولی که آقای استراماچونی از آن می‌آید، هیچ اتفاق مشابهی رخ نداده است؟

این چند نمونه دم‌ دستی را فقط در ایتالیا - نه در جهان - فقط ایتالیا با هم بررسی کنیم:

سال‌هاست در شهر ناپل – سومین شهر بزرگ ایتالیا – که تیم مشهور ناپولی از آنجا می‌آید عدم توانایی شهرداری در مدیریت زباله کار را به جایی رساند که بارها صدها تن زباله در خیابان رها شد. شهر را بوی گند آشغال برداشت و هنوز هم گاه‌به‌گاه رخ می‌دهد. تصور کنید این اتفاق در یک کلانشهر ما رخ داده بود. آن وقت «وای ببینید استراماچونی در مورد ما چی فکر می‌کنه؟» سر نمی‌دادیم؟

سه سال پیش در همین ایتالیا بازیکنان کاتانیا پس از تساوی یک بریک مقابل رجینا در رختکن متوجه ورود سارق از طریق شکستن یک شیشه کوچک و سرقت کیف پول و موبایل‌های خود شدند. تصور کنید همین اتفاق در کرج رخ داده بود. آن وقت «وای ببینید استراماچونی در مورد ما چی فکر می‌کنه؟» سر نمی‌دادیم؟

هفته پیش در سری آ ایتالیا و در جریان بازی سمپدوریا و تورینو، هواداران سمپدوریا با یادآوری سقوط هواپیمای تورینو در سال ۱۹۴۹ به نوعی به این تیم و هوادارانش توهین کردند. آنها با نشان دادن ژست هواپیما تیم تورینو و هوادارانش را مورد تمسخر قرار دادند. در آن سانحه ۳۱ نفر کشته شدند که اغلب آنها بازیکنان تورینو بودند. تصور کنید همین اتفاق در مورد مرگ هوادار استقلال رخ داده بود آن وقت «وای ببینید استراماچونی در مورد ما چی فکر می‌کنه؟» سرنمی‌دادیم؟

در همین ایتالیا در سال ۲۰۰۶ رسوایی کالچوپولی رخ داد. جایی که مشخص شد مدیران تیم‌های بزرگ یوونتوس، میلان، فیورنتینا، لازیو و رجینا دست به تبانی، اعمال نفوذ در داوری، رشوه و ... زده‌اند. نتیجه؟ یوونتوس یکی از بت‌های بزرگ فوتبال ایتالیا همراه با فیورنتینا و لازیو به سری B فرستاده شدند. تصور کنید همین اتفاق در فوتبال ما رخ داده بود. آن وقت «وای ببینید استراماچونی در مورد ما چی فکر می‌کنه؟» سرنمی‌دادیم؟

کمتر از یک ماه پیش در سری آ ایتالیا وقتی روملو لوکاکو، مهاجم بلژیکی و تازه‌وارد اینتر از روی نقطه پنالتی به کالیاری گل زد، تماشاگران به او توهین‌های نژادپرستانه کردند. آنها در سراسر ورزشگاه صدای میمون درآوردند! این اتفاق در همین ایتالیای مدرن برای سولی مونتاری، ماتوئیدی، کولیبالی و حتی ماریو بالوتلی، بازیکن ملی‌پوش‌شان رخ داد. تصور کنید همین اتفاق در فوتبال ما رخ داده بود آن وقت «وای ببینید استراماچونی در مورد ما چی فکر می‌کنه؟» سرنمی‌دادیم؟

در فصل ۱۶-۲۰۱۵ فوتیال ایتالیا و در مسابقه تیم‌های اینتر و ناپولی، روبرتو مانچینی و مائوریتزیو ساری سرمربیان مشهور دو تیم با هم درگیر شدند و بر اساس لب‌خوانی متوجه شدند که ساری از الفاظ رکیک و فحاشی استفاده کرده است. تصور کنید همین اتفاق در کرج رخ داده بود و محمد نصرتی با سرمربی استقلال برخورد کرده بود. آن وقت «وای ببینید استراماچونی در مورد ما چی فکر می‌کنه؟» سرنمی‌دادیم؟

قتل به بهانه فوتبال، به هم ریختن ورزشگاه، تطمیع داور، کتک‌کاری با هواداران رقیب و حتی تهدید به قتل در همین فوتبال ایتالیا بارها رخ داده است. آنتونیو کونته زمانی که در سرمربی یونتووس بود، از سوی هواداران خشمگین این تیم به‌خاطر نحوه تمرینات تهدید به قتل شد. چرا فکر می‌کنیم در «هیچ کجای جهان» این اتفاقات نمی‌افتد؟

برای بار سوم تکرار می‌کنم که فوتبال ما حاشیه بسیار دارد، ضعف ساختاری و مدیریتی در نحوه اجرا و برگزاری دارد، نباید برق ورزشگاه قطع می‌شد اما هیچکدام از اینها دلیل نمی‌شود دست به خودتحقیری ملی بزنیم که ما چقدر بدبختیم و کالدرون و بگوویچ و استرماچونی و ... در مورد ما چه فکر می‌کنند!

به جای این که مدام نگران این باشیم که آنها در مورد ما چه فکر می‌کنند، تلاش کنیم عیب‌هایمان را برطرف کنیم، وظیفه داریم بهتر شویم. ما هم کشوری هستیم مثل دیگر کشورها. مردمی هستیم مثل دیگر مردم دنیا. در مواردی فوق العاده‌ایم، گاهی هم رفتارمان ناخوب است اما هیچکدام از اینها دلیل نمی‌شود دست به خودتحقیری ملی بزنیم و بگوییم فقط اینجا ... فقط اینجا ... .»