تلفیق علم و تجربه همکاری مادر - دختری

مادرم 5 صبح از خواب بیدار می‌شد و 12 شب می‌خوابید؛ یعنی اولین نفری بود که بیدار می‌شد و آخرین نفر چشم‌هایش را می‌بست و در این فاصله مدام در تلاش بود و کار می‌کرد، به‌خاطر این همه کار هم الان از نظر جسمی مشکلات زیادی دارد، اما به روی خودش نمی‌آورد، مثلا هر دو دستش آرتروز شدید دارد در قدیم که دستگاه شیردوشی نبود با دست شیرگاوها را می‌دوشید.»
فریده از مادر خاطره زیاد دارد، اما وقتی یاد روزهایی می‌افتد که مادرش بدون داشتن گواهینامه رانندگی برای جمع کردن شیر به میان دامداران می‌رفت، می‌خندد و می‌گوید:
« الان هم باورش برای ما عجیب است چطور مادر این کار را انجام می‌داد، چون یک مسیر ساده نبود، همه جا کوه و کمر بود و واقعا خدا با ما بود که مادر این مسیرها را به سرانجام می‌رساند.»
فریده حالا یکی از همراهان مادر در کسب و کاری است که راه انداخته، یک همکاری مادر - دختری خوب که به پیشنهاد خود خانم عصمت‌پناه شکل گرفته است: «من قبلا لیسانس جهانگردی داشتم اما چون کار نداشتم، مادرم پیشنهاد کرد با او همکاری کنم برای رسیدن به این هدف هم شهریه دانشگاهم را داد و من این دفعه در رشتــه دامپــزشکی درس خــواندم و الان یک جورهــایی سعی می‌کنیم بــا علم و تجربــه در کنار هم امورات گاوداری را بچرخانیم.»