کمیل با بوسیدن چهارگوشه تشک کشتی و به نشانه خداحافظی از دنیای قهرمانی از میدان خارج شد. او پس از خداحافظی در پیامی از حمایتها و محبتهای مردم و مربیان خود قدردانی کرد.
گزیدهای از متن پیام وی به شرح زیر است:
بالاخره قصه زندگی قهرمانیام به ایستگاه آخر رسید. در ماههای اخیر به عشق دیدن شور و شوق مردمی که با جان و دل، در دعاهای خود مرا شرمنده کرده بودند، بهرغم دوری از تمرینات و آسیبدیدگیهای قدیمی، تن به تمرینات مرتب دادم با یک نیت؛ فقط به قصد حضور در سومین المپیک زندگیام و کسب مدال طلای بازیهای المپیک ۲۰۲۰ توکیو.
شاید در جایی نگفته باشم و خیلیها ندانند که من با این که در سالهای اخیر در وزن ۱۲۵ کیلو مسابقه دادهام و غالبا ۱۲ تا ۱۵ کیلو از رقبایم سبکتر بودهام، در آغاز راه قهرمانی طعم وزن کمکردن را بسیار چشیدهام.
اگر در سالهای نوجوانی، کشتی فقط عشق شخصیام بود، اما بعدها دانستم که این عشق مرا پیوند زده؛ پیوندی ناگسستنی و دائمی با مردم.
کلام آخر این که از همه مربیانم تشکر میکنم و شرمنده از پدر و مادرم که بهدلیل حضور دائمی در اردوها و سفرها نتوانستم در کنارشان باشم؛ باشد که از این پس بیشتر دستبوسشان باشم.
کمیل قاسمی
فرزند کوچک مردم بزرگوار ایران
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
برای بررسی کتاب «خلبان صدیق» با محمد قبادی (نویسنده) و خلبان قادری (راوی) همکلام شدیم