بـــازنویسی یک فیلمنــامه 20 ساله

میلانی درباره نگارش فیلمنامه تازه‌اش به رسانه‌ها گفته است: «این فیلمنامه را با اقتباس از کتاب «هوشمندان سیاره اوراک» در ژانر کودک و نوجوان می‌نویسم. این کتاب دارای داستانی جذاب و مطابق با سلیقه نوجوانان امروز جهان بوده و تصور می‌کنم ساخته شدن فیلمی از آن می‌تواند جانی تازه به فیلم‌های مناسب نوجوانان ببخشد.»
البته میلانی این نکته را هم بیان کرده که 20 سال پیش قصد داشته سریالی بر اساس همین داستان کلهر بسازد و فیلمنامه آن را هم در 32 قسمت نوشته است. اما به دلایل مختلفی چون تغییر مدیریت‌ها در سیما فیلم که قرار بود تهیه‌کننده باشد، تولید آن به سرانجام نرسید و تا امروز در گوشه‌ای مانده.
به نظر می‌رسد میلانی این فیلمنامه را بازنویسی خواهد کرد تا هم به روز شده و هم از قالب یک فیلمنامه سریالی به فیلمنامه‌ای برای ساخت یک اثر سینمایی بدل شود.
خلاصه ماجرا این‌که میلانی حالا بعد از 23 سال دوباره به سینمای کودک بازگشته است.
اگر کارنامه فعالیت‌های او را نگاه کنیم، می‌بینیم میلانی تا پیش از سال 77 و ساخت فیلم «دو زن» آثار و فعالیت‌هایی در سینمای کودکان داشته است، اما پس از این سال‌ها به‌طور مداوم درگیر سینمای اجتماعی شده است.
تغییر مسیرهای میلانی
قبل از ورود به سینمای اجتماعی، میلانی آثار موفقی دارد که از میان آنها می‌توان به «کاکادو» در ژانر کودک و نوجوان و «دیگه چه خبر» در ژانر فانتزی اشاره کرد؛ فیلم‌هایی که هر کدام در زمان ساخت خود با اقبال خوبی مواجه شدند. کاکادو نام میلانی را در فهرست کارگردان‌های موفق ژانر کودک و نوجوان قرار داد و از آنجا که دهه 60 و 70 اوج موفقیت سینمای کودک در ایران بود، کاکادو هم مانند دیگر آثار موفق ژانر کودک سینما فرصت دیده شدن پیدا کرد.
در سینمای اجتماعی یا بهتر بگوییم زنانه میلانی، دو زن، نیمه پنهان، واکنش پنجم، زن زیادی، تسویه‌حساب، آتش‌بس، سوپر‌استار، یکی از ما دو نفر، آتش‌بس ۲ و ملی و راه‌های نرفته‌اش به چشم می‌خورد.
میلانی را می‌توان تا پس از اکران سوپر استار، کارگردانی دانست که با همه فراز و فرودها و افت و خیزها در فعالیت‌هایش با اقبال نسبی روبه‌رو بود و حتی زمانی که کمدی آتش‌بس1 را روی پرده برد، توانست توجه مخاطبان سینما را به خود جلب کند. تا این مرحله از فیلمسازی میلانی، می‌توان دریافت جایزه‌های خارجی متعددی را هم در کارنامه فعالیت‌های این کارگردان مشاهده کرد. اما پس از سوپر استار، دیگر آثار میلانی کاملا روندی نزولی را طی کردند و سینمای اجتماعی او را روز به روز از واقعیت غالب اجتماعی و به تبع آن مخاطبان دور کرده و شاید او را به سمت فضایی ببرد که دنبال تجربه‌های متفاوت و اتفاقات تازه باشد، آنقدر که به نظر می‌رسد سینمای قبلی‌اش را با فیلم ناموفق ملی و راه‌های نرفته لااقل برای مدتی رها کرده و قصد دارد جز پرداختن به زنان و مسائل آنها دغدغه‌های دیگری هم داشته باشد. او این روزها از نقاشی و نگارش فیلمنامه برای فیلم کودک و نوجوان و فعالیت‌های مشابه سر درآورده است.
هر‌چند میلانی نقاش نتوانست جایگاهی برای خود دست و پا کند و با حواشی بسیاری روبه‌رو شد، اما نمی‌توان از حالا درباره نگارش فیلمنامه تازه‌اش اظهار‌نظری کرد. هر چه باشد او سینما را بلد است و قبلا تجربه‌اش کرده و شاید هم بتواند اتفاقات خوب دو دهه پیش را دوباره تکرار کند، اما نمی‌توان از این موضوع گذشت که ظاهرا میلانی سینمای اجتماعی‌اش را رها کرده و سرگرم فعالیت‌های هنری که برایش حاشیه‌های فراوانی هم ایجاد کردند، شده و سپس به مسیر 20سال قبل خود بازگشته است. نه اشتباه نکنید، قصد هیچ‌گونه قضاوتی را نداریم، فقط منتظریم ببینیم نتیجه این بازگشت میلانی چه خواهد بود، هر چه باشد چنین بازگشتی شجاعت می‌خواهد و البته در صورت شکست، تن دادن به نتیجه‌اش شجاعتی بیشتر.