«شهرت‌طلبی» سلبریتی‌های جوان خطری برای بهداشت روان جامعه

در سال‌های دور، اگر کسی به شهرت علاقه داشت می‌دانست که برای رسیدن به آن با مسیری طولانی و بسیار دشوار روبه رو خواهد بود؛ به ویژه در سینما و تلویزیون که جدای از تلاش فراوان برای رسیدن به قاب تماشا، راه دور و درازی برای محبوب و مشهور شدن وجود داشت.

این روزها اما، به برکت وجود فضای مجازی روش‌های عجیب و غریبی برای یک شبه رفتن این ره صد ساله ایجاد شده است. مثلا یک نفر در فضای مجازی با پیچاندن یک روسری دور گردنش و دیگری با انجام حرکات موزون مقابل دوربین اسم خود را سر زبان‌ها می‌اندازد.

معضل اما از جایی جدی می‌شود که پای این روش‌های زرد و غیرحرفه‌ای به چهره‌ها و رسانه‌های رسمی کشیده شده و افراد غیر متخصص بدون رعایت شان رسانه ملی، آبروی یک سازمان عریض و طویل را قربانی عطش شهرت طلبی خود می‌کنند؛ متاسفانه در این منجلاب، رقابت عجیبی میان تهیه کنندگان و مجری‌های برنامه‌های مختلف ایجاد شده است.

اما چرا این اتفاق به یک باره در چند سال اخیر به دفعات کام مردم را تلخ کرده است؟!

بخشی از پاسخ می‎تواند در تعریف وارونه‌ و غیر اخلاقی‌ای باشد که مشاوران رسانه‌ای از وایرال کردن یک کالا ارائه داده‌اند. وایرال کردن شیوه‌ای است که رسانه‌ها را بر اساس یک محتوای تعیین شده ویروسی می‌کند و این روزها در سراسر جهان به عنوان یک شیوه بازاریابی و تبلیغاتی متداول است اما در کشور ما متاسفانه سلبریتی‌های جوان حتی برای وایرال کردن هم قواعد را به خوبی نمی‌شناسند.

مجری جنجالی برنامه کوله پشتی، یکی از ‌همین سلبریتی‌های جوان بود که چند سال پیش در گفتگو با یک مسئول تراز بالای کشور اولین حاشیه را برای او ایجاد کرد، اما این حاشیه نه تنها برایش بد نشد بلکه به عنوان یک امضای کاری در دفعات بعدی باز هم تکرارش کرد، حتی به قیمت وارد کردن مسائل زندگی شخصی‌اش در برنامه‎های تلویزیونی! او در ادامه پس از آنکه چند سالی را به دلیل حواشی زندگی شخصی‌اش در انزوا به سر می‌برد؛ ناگهان با اجرای یک برنامه پزشکی به تلویزیون بازگشت!

بعد از او، مجری‎های جوان دیگری هم از این الگو پیروی کردند، به ویژه مجری‌های تازه‌وارد که به دنبال کسب یک شهرت فوری هستند؛ مثلا مجری جدیدی که اتفاقا از فضای مجازی خودش را به تلویزیون رسانده، ناگهان مورد توجه رسانه‌ها و مردم قرار می‌گیرد آن هم نه به خاطر خلاقیتی جدید، بلکه برای بی‌ادبی‌اش در دعوت از یک فیلم‌ساز مبتدی و تحقیر او روی آنتن زنده تلویزونی!

سریال ادامه‌دار این برخوردهای گستاخانه مثل یک ویروس مسری، از برنامه‎ای به برنامه دیگر منتقل می‌شود، هر بار یک برخورد توهین‌آمیز اتفاق می‌افتد، ویدیوی آن در فضای مجازی منتشر می‌شود، بلافاصله همه شبکه‌های اجتماعی را پر می‌کند و بعد از واکنش‌های مردمی با یک عذرخواهی ساده تمام می‌شود!

گاهی هم گستاخی به حد کمال خود رسیده و مثل حاشیه چند روز قبل که آرش ظلی‌پور ایجادش کرد، مجری جوان حتی لازم نمی‌داند آنطور که شایسته است عذرخواهی کند و بعد از آنکه به بدترین شکل ممکن به مهمان خود توهین کرده، با یک متن فرمایشی سعی می‌کند سر و ته ماجرا را هم بیاورد.

در این بازی دو سر بُرد که هر چند وقت یک بار در برنامه‌های جدید و کم رونق باید منتظرش باشیم، هم مجری مشهور می‌شود و هم برنامه مورد توجه قرار می‌گیرد و چه چیزی بهتر از این برای آن‌هایی که معلومات و خلاقیت کافی برای ساخت یک برنامه جذاب ندارند!

متاسفانه برای این افراد کم استعداد که تعدادشان کم هم نیست، اهمیتی ندارد به چه قیمتی و چطور شناخته می‌شوند، برای آن‌ها تنها مهم است که همه در موردشان صحبت کنند و این همان چیزی است که علم روانشناسی از آن به عنوان بیماری خطرناک شهرت‌طلبی یاد می‌کند! بیماری‌ای که در تعریف علمی آن گفته می‌شود فرد مبتلا به «شهرت طلبی» حاضر است همه چیز حتی خانواده، اعتقادات و ارزش‌های جامعه‌اش را برای رسیدن به شهرت مد نظرش قربانی بکند.

روان‌شناس‌ها در مورد این بیماری می‌گویند هر تلاشی برای ستاره شدن در حقیقت کوششی است برای جبران حقارت‌ها، احساس ضعف‌ها، کمبود‌ها و خودکم‌بینی‌ها! در این نگاه، ستاره شدن در کمبود عزت نفس و تحقیر خود ریشه دارد، بنابراین برای رفع آن بهتر است به افزایش عزت نفس و رفع حقارت‌ها کمک کرد.