اگر همراهی مردم بود، امام حسین(ع) حکومت اسلامی تشکیل داده بودند و مگر نه‌این‌که ایشان مسلم را فرستادند تا مردم را دعوت کند به بیعت و حکومت اسلامی تشکیل دهند و این حکومت فاسد یزید را از بین ببرند. این همان چیزی است که خیلی از ما آرزو می کنیم ای کاش آن روز بودیم امام را یاری می‌کردیم که حکومتشان را شکل داده بودند و وای بر کسانی که امام را تنها گذاشتند و...
کد خبر: ۱۱۶۵۳۲۵

اما اگر ما آنروز بودیم چه میکردیم؟ تاریخ فریبگر است. مصداق «معما چو حل گشت آسان شود» است. وقتی از زمان «حال» خودمان را در تاریخ میبینیم؛ معلوم است در کربلا از سپاهیان حسین(ع) میشدیم. چون نتایج و عاقبت رخدادها تجربه شده است. اما وقتی خودمان را از تاریخ جدا میکنیم و در زمان «حال» آن رخداد قرار میدهیم، معلوم نیست چه میکردیم؟

قسمت ساده پاسخ نسبت ما با اهل باطل است. طراحی آنها قتل حسین(ع) بود. شناسایی اهل باطل و اینکه در زمرهشان قرار نگیریم خیلی سخت نیست، اما پیچیدگی کربلا جای دیگری است. آنجا که جماعت اهل حقی پازل باطل را تکمیل کردند. درباره دو گروه از این جماعت جریان طرفدار حق زیاد شنیدهایم. کسانی که گریه میکردند برای حسینبنعلی(ع) اما در همان حال او را با مقام و ثروت یا برای حفظ جانشان معامله کردند.

اینها بودند که مسلم با 30هزار بیعت کننده اش را تبدیل کردند به «غریب کوفه». اما گروه سومی هم بودند که نتوانستند هفتادوسومین یار حسین(ع) شوند. اتفاقاً آنها نه وسوسه مقام و ثروت داشتند و نه ترس از جان و حقانیت حسین(ع) را ابراز میکردند. اما در همین حال به امام نامه مینوشتند «هدف و قیامت عظیم است اما دست نیافتنی است.» یا در حالی از کاروان امام جدا میشدند که او را به عجله نکردن نصیحت میکردند که «در کارت شتاب مکن» و...

این گروه کسانی بودند که تسلیم وضع موجود شده بودند. امید به تغییر نداشتند و از امام میخواستند خود را تباه نکند و امام در جواب آنهایی که حقانیتش را قبول داشتند اما پای کار نمیآمدند، چه بگوید جز اینکه «پس ناچارم به قربانگاه بروم؟!» این گروه، ناامیدها، نشستگان و قاعدین بر انقلاب حسین(ع) بودند. آنها بهخاطر اشکالات وضع موجود در جامعه، بهخاطر بروز انحراف در برخی اصحاب، امام را تنها گذاشتند که اگر امام تنها نمیشد نتیجه قیامش شهادت نمیشد. هر چند بعدها از همین اهل حق پشیمان، قیام توابین شکل گرفت اما چه فایده که دیگر حسینی نبود .

یا لیتنا کنا معک، یک یادآوری است برای خداباوران که تسلیم شرایط زمان نشوند، در دام یاس نیفتند و امام را برای رسیدن به نتیجه پیروزی یاری کنند که در منطق کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا شمر زمان و حسین زمان را شناختن کفایت نمیکند. باید «خود» زمانه ات را بشناسی تا امام را یاری کنی.

کمیل خجسته

کارشناس مسائل سیاسی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها