در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
اگر این ضخیم شدن با التهاب همراه باشد، حرکت میتواند درد زیادی ایجاد کند. انگشتان شست، میانی و حلقه بیشتر دچار این مشکل میشوند و زنان را بیشتر ازمردان گرفتار میکند. انگشت ماشهای میتواند بهصورت مادرزادی یا اکتسابی در پی فعالیتهای دستی سنگین و سخت بروز یابد. در بسیاری از موارد در قاعده انگشت برجستگی ناشی از ضخیم شدن غلاف تاندون را میتوان لمس کرد. افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی و دیابتی بیشتر در معرض خطر انگشت ماشهای هستند. این اختلال تاندونی از آن جهت اهمیت دارد که افراد مبتلا فعالیتهای روزمره و عملکرد شغلیشان دچار اختلال میشود.
فعالیتهای ظریف و حتی نوشتن و امضا کردن و تایپ کردن عملکردهایی است که در صورت عدمتوانایی در انجام میتوانند فرد را ناتوان کنند.
درمان در مرحله اولیه استراحت دادن عضو، بستن با آتل، فیزیوتراپی و در صورت عدم بهبودی تزریق کورتون و در نهایت اگر روشهای مذکور موفق نبود از جراحی استفاده میشود. از آنجایی که تریگر فینگر یا انگشت ماشهای عوارض غیرقابل جبران ندارد، خود بیمار میتواند در تصمیمگیری برای روش درمان شرکت کند.
فیزیوتراپی در انگشت ماشهای شامل استفاده از لیزر پرتوان برای کم کردن تورم و التهاب تاندون بوده و بهکارگیری امواج فراصوت میتواند انعطافپذیری غلاف تاندون را بهبود بخشیده و سفتی و برجستگی آن را کم کند. اعمال تمرینات کششی از سوی فیزیوتراپیست و آموزش این تمرینها به بیمار برای تکرار در منزل از راهکارهای مهم فیزیوتراپی است. حرکت انگشتان در آب گرم و ماساژ یخ روی ناحیه ملتهب و متورم میتواند از روشهای دیگر در فیزیوتراپی باشد.
سوزن زدن به عضلات دست هم باعث آزاد شدن آنها و برداشته شدن فشار از روی تاندون میشود. تحریک الکتریکی عضلات از طریق سوزنهای وارد شده یکی دیگر از روشهای مؤثر در درمان تاندونهای درگیر است. در فیزیوتراپی حمام پارافین میتواند سفتی و تورم غلاف تاندونها را کم کرده و حرکت انگشتها را روانتر کند.
دکتر پرهام پارسانژاد
فیزیوتراپیست
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد