جادوی دژ و دریاچه

چه پاداشی بهتر از یک سفر، که سفر مورد تاکید قرآن هم هست و «سیروا فی الارض» است دل آدمی را به رفتن، دیدن و آموختن گرم‌تر می‌کند. برای این‌که سفرمان خیلی دور نشود، چه بهتر از این‌که راهی جایی همین نزدیکی‌های تهران شویم. حتما نام الموت را شنیده‌اید و از زیبایی‌ها و بکر بودن این منطقه هم روایت‌هایی خوانده یا شنیده‌اید. الموت یعنی نفس کشیدن در هوایی که سکوتش را تنها باد می‌شکند، هنگامی که به درختان بلند و سر به فلک کشیده‌اش می‌خورد و آنها را تکان می‌دهد.

الموت کجاست؟

الموت نزدیک قزوین است. یعنی همین نزدیکی‌های تهران، پس گزینه خوبی برای سفر تهرانی‌هاست و پایتخت‌نشین‌ها می‌توانند خیلی راحت یک کوله‌پشتی کوچک بردارند و بزنند به دل جاده. برای رفتن به الموت باید به قزوین برویم و از آنجا 80 ـ 70 کیلومتر در جاده الموت رانندگی کنیم. البته موقع رانندگی باید حواسمان را جمع کنیم و نگذاریم زیبایی‌های اطراف آنقدر چشم و دلمان را بدزدد که خدایی نکرده کار دست خودمان و دیگران بدهیم. فکر می‌کنید اغراق می‌کنم؟ پس همین حالا بلند شوید، بزنید به جاده تا ببینید الموت چگونه می‌تواند تمام ذهن و فکر و حواستان را درگیر زیبایی خود کند. طبیعت بکر این جاده که با پوشش گیاهی زیبایی آراسته شده، مناظر چنان زیبایی دارد که می‌تواند هر مسافری را به شوق آورد.

اگر توریست‌وار در این جاده رانندگی کنید، بین یک تا دو ساعت طول می‌کشد تا به قلعه الموت برسید. اگر هم قصد دارید راهی قلعه الموت، همان قلعه معروفی که در تاریخ بسیار درباره‌اش نوشته‌اند، بشوید حتما کفش مناسب با خود ببرید. این قلعه 400پله سنگی دارد که باید آنها را طی کنید تا برسید به قلعه. قلعه الموت یا به قول محلی‌ها قلعه حسن، روی یک صخره عظیم در ارتفاع 2100متری قرار دارد و البته اگر حاضر باشید از یک تا 400 بشمارید و این مسافت را طی کنید، می‌توانید همه دشت‌ها و روستاهای اطراف را از آن بالا تماشا کنید.

در حاشیه الموت

در روستای الموت اقامتگاه‌هایی برای اقامت شبانه ساخته شده، اما اگر دوست دارید که یک شب را در این منطقه خوش آب و هوا بگذرانید باید به شما توصیه کنیم به سوی دریاچه اوان بروید؛ دریاچه‌ای در فاصله 20 کیلومتری قلعه که یکی از زیباترین مناظر طبیعی استان قزوین محسوب می‌شود. به علت ارتفاع بالای دریاچه، آب و هوای دریاچه در زمستان و پاییز سرد است و حتی زمستان‌ها سطح دریاچه یخ می‌بندد و می‌توان در آن اسکیت‌سواری کرد!

آب‌تنی در قزوین

این دریاچه بزرگ‌ترین دریاچه طبیعی آب شیرین قزوین است که با چشم‌انداز زیبای خود بویژه در فصل بهار محل مناسبی برای گذران اوقات فراغت گردشگران است‌. در سفر به اوان می‌توانید از تفریحاتی نظیر ماهیگیری، قایق‌سواری و شنا لذت ببرید. آب دریاچه اوان از چشمه‌های درون‌جوش دریاچه تامین می‌شود. چشم‌انداز این دریاچه با درختان دست‌کاشت و گیاهان رسته در بیرون و درون آن، بی‌نهایت لطیف و ساده است. کل و بز، پلنگ، خرس، روباه، شغال، گرگ، انواع عقاب، کبک و ماهی‌ها و... حیات وحش این حوضه آبخیز را تشکیل می‌دهند.

برای رفتن به دریاچه، حتما لباس گرم با خودتان ببرید و وعده غذایی همراه داشته باشید. کنار دریاچه سرویس‌های بهداشتی و محل‌هایی برای چادر زدن و فضایی برای پارک اتومبیل هم پیش‌بینی شده تا دغدغه کمتری برای گردشگران وجود داشته باشد. البته در حومه دریاچه روستایی است که می‌توانید با قیمت خوب منازل روستایی را برای اقامت شبانه اجاره کنید.

صاحب این قلعه‌ جادویی کیست؟

نام الموت در تاریخ ایران با نام اسماعیلیه گره خورده و حسن صباح به عنوان رهبر فرقه اسماعیلیه از این قلعه به عنوان پایگاه حکومت خود و ترویج عقاید اسماعیلیه استفاده می‌کرده است. در قرن دوازدهم میلادی پیروان حسن صباح- رهبر مقتدر فرقه اسماعیلی- مجموعه‌ای از قلعه‌های مستحکم را در سراسر رشته کوه‌های البرز بنا کردند. آن‌طور که مشهور است حسن صباح رهبری یک شبکه مخوف از فداییان را برعهده داشت که وظیفه ترور یا ربودن شخصیت‌های سیاسی حکومت آن دوران یعنی عباسیان را به‌عهده داشت. از سوی دیگر یتر وایلی در کتاب آشیانه عقاب، حسن صباح را قهرمانی آزاداندیش و آشنا به علوم و اسرار اسلامی دانسته و از داستان حشیش به‌عنوان توطئه ساختگی برای بدنام ساختن فرقه اسماعیلیون یاد کرده است. قلعه الموت یا دژ الموت مقر حسن صباح یکی از قلعه‌های تاریخی ایران است. دژ الموت در منطقه الموت قزوین و شمال‌شرقی روستای گازرخان قرار دارد. موقعیت قلعه بر فراز صخره‌ای به بلندای 2163 متر از سطح دریا که بلندی صخره از زمین‌های پیرامون خود 200 متر و گستره دژ 20‌هزار متر‌مربع است. این کوهستان از نرمه‌گردن شروع شده و به طرف غرب ادامه پیدا کرده ‌است؛ صخره‌های پیرامون قلعه که رنگ سرخ و خاکستری دارند، در جهت شمال‌شرقی به جنوب‌غربی کشیده شده‌اند. پیرامون دژ از هر چهار سو پرتگاه است و تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال شرقی است که کوه‌ هودکان با فاصله‌ای نسبتا زیاد بر آن مشرف است. این دژ به عنوان پایگاه مرکزی فعالیت حسن صباح بنیانگذار حکومت نزاریه اسماعیلیان و دیگر رهبران آنها به‌شمار می‌رفت. به دلیل شرایط سخت جغرافیایی، این دژ از دسترس خلفای بغداد و سپاهیانش به دور و دستیابی به آن بسیار سخت بود. امروزه بخش بزرگی از برج و باروی این بنای سترگ ویران شده ‌است. این اثر تاریخی
12 بهمن 1381 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است.

زینب مرتضایی‌فرد

خبرنگار