آرامش با «قرار بی‌قراران» در ماه مبارک رمضان

قرار بی‌قراران هر سحر از ساعت 2 و 30 دقیقه بامداد با تهیه‌کنندگی حسین معصومی از رادیو ایران پخش می‌شود.

اقدامی برای کودکان کار

یدالله گودرزی، مدیر گروه فرهنگ و اندیشه رادیو ایران درخصوص موضوع قرار بی‌قراران به جام‌جم می‌گوید: در این برنامه چند حرکت نوآورانه انجام می‌شود، ازجمله معرفی دعاهای کوتاه که از معصومین علیهم‌السلام رسیده و کمتر به آنها پرداخته می‌شود. بخش دیگر «فرزندان ایران» است که مجری آن مریم نشیبا از مردم می‌خواهد که به کودکان کار کمک کنند. این حرکت پویش گسترده خواهد بود که با همکاری یکی از نهادهای عمومی یا سمن‌ها انجام خواهد شد و تاکنون نیز مبلغ صد میلیون ریال کمک برای کودکان کار اختصاص یافته است.

گودرزی شرح دعای سحر و ابوحمزه، استفاده از وصایای شهدا و بهره از دعاهای کودکان را از جمله بخش‌های دیگر برنامه می‌داند و می‌گوید: آیت‌الله محمدی ری‌شهری، حجت‌الاسلام والمسلمین کازرونی، حجت‌الاسلام عالی، دکتر افتخاری و محمد نصرآبادی هر سحر درباره مقوله «حقوق مردم» صحبت خواهند کرد.

گودرزی ادامه می‌دهد: قرار بی‌قراران سعی دارد در برنامه جشن سپاس که در عید فطر برگزار می‌شود، گزارشی از پویش کودکان کار ارائه کند و در کنار برنامه‌سازی اقدامی عملی و اجتماعی برای مشکلات جامعه انجام دهد.

یک توفیق همیشگی

حسین معصومی از تهیه‌کنندگان باسابقه رادیو ایران است که به مدت ده سال برنامه‌های سحر رادیو ایران را تهیه می‌کند و کاملا با حال و هوای این آثار آشناست، درباره برنامه قرار بی‌قراران می‌گوید: تهیه برنامه توفیقی است که شامل حالم شده است. خدا را شاکرم که با تهیه این برنامه می‌توانم فضای سحر را بیشتر درک کنم. همه عوامل با دل و جان در این وقت از نیمه شب کار می‌کنند تا فضایی پر از معنویت برای شنونده رادیو فراهم کنند.

این تهیه‌کننده محوریت موضوع قرار بی‌قراران را خیرخواهی می‌داند و می‌گوید: ضرورت خیرخواهی، خیرخواهی ویژگی پیغمبران و آداب، آثار و منزلت خیرخواهی از موضوعاتی است که به آن می‌پردازیم.

اجرایی خودمانی برای ارتباط با خدا

محمد نصرآبادی دومین سالی است که اجرای قرار بی‌قراران را به‌عهده گرفته است. او می‌گوید: فکر می‌کنم در سحر باید متناسب با اقتضای آن ساعات از شلوغی و پیچیدگی احتراز کرد و به ایجاد فضایی خلوت و درونی شدن ارتباط مخاطب با خود و خدایش کمک کرد. وقتی قرار است در فضای خصوصی قرار بگیریم، دیگر معنا و تناسب ندارد که از ادبیات رسمی یا مطالب تخصصی و پیچیده استفاده کنیم. طبعا باید بیانمان و احساسی که سعی بر انتقالش داریم خودمانی باشد و مخاطب احساس نکند از موضع بالا و نصیحت‌گر با او سخن می‌گوییم.

زهره زمانی