هیچ جا صفای ایران را ندارد

مدت زمان زیادی از حضور شما در تیم شومن کلاب بلغارستان نمی‌گذرد. زندگی در این کشور چگونه است؟

بلغارستان کشوری است که زیاد توریست جذب می‌کند. ما با ملیت‌های مختلفی روبه‌رو هستیم. خود مردم بلغارستان نسبت به برخی کشورهای دیگر خونگرم‌تر هستند، اما هرگز به پای صفا و صمیمیت ایرانی‌ها نمی‌رسند. با این حال من از جهات بسیار زیادی رفتار و اخلاق آنها را می‌پسندم.

مگر اخلاق و رفتار آنها چگونه است؟

سرشان به کار خودشان است. به نظر من همان‌طور که درباره شما فکر می‌کنند همان‌طور هم رفتار می‌کنند، مثلا این‌طور نیست که از من بدشان بیاید اما در ظاهر رفتار دوستانه‌ای داشته باشند. این ویژگی خیلی خوبی است.

دوری از خانواده برای شما سخت نیست؟

مسلما سخت است. اما من به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای به این شرایط عادت دارم. البته اینجا مائده برهانی را در کنارم دارم. مثل دو خواهر برای هم هستیم و تنهایی هم را پر می‌کنیم. البته مساله دلتنگی چندان مشکل‌ساز نیست. خوشبختانه سرمان به تمرینات گرم است.

حضور یک بانوی محجبه ایرانی در لیگ والیبال بلغارستان برای مردم این کشور و البته بازیکنان این لیگ تعجب‌آور نیست؟

خیر، شاید کمی کنجکاوی کنند، اما به هیچ عنوان برایشان مساله غریبی نیست. خیلی راحت با حجاب کنار می‌آیند. برخی می‌پرسند سخت نیست با حجــاب بـازی می‌کنید؟ من هم در پاسخ می‌گویم اگر حجاب نداشته باشم سخت است که بازی کنم.

آنجا بابت حضور در تیم شومن کلاب خوب دستمزد می‌گیرید؟

من ابدا به‌خاطر پول اینجا نیامدم. درآمدی که در لیگ برتر ایران داشتم خیلی بیشتر از درآمدم در بلغارستان است. اما من ماجراجو هستم و به‌دنبال کشف موقعیت‌های جدید و پیشرفت. زمانی که تصمیم خود را برای پیوستن به شومن کلاب نهایی کردم، می‌دانستم هدفم پیشرفت است و نه چیز دیگر. می‌خواستم پیشرفت کنم و احساس می‌کنم به تدریج در نوع بازی‌ام تفاوت‌هایی به وجود آمده است.

نگاه‌ها به یک ورزشکار لژیونر خانم چگونه است؟

بانوان ورزشکار مانند آقایان می‌توانند از فرصت‌های ورزشی بخوبی استفاده کنند. ممکن است در این میان افرادی پیدا شوند و بگویند بانوان نمی‌توانند و از این حرف‌ها. اینها نگاه‌های جنسیت زده است که اکنون حداقل در نظر من یکی کاملا طرد شده و تاریخ مصرف گذشته است. البته موقعیت ورزش ما به‌گونه‌ای نیست که بانوان بتوانند براحتی لژیونر شوند یا فرصت‌های ورزشی خارج از کشور را بربایند. ولی امیدوارم راه بتدریج برای همه استعدادهای ورزشی ایران در هر رشته‌ای باز شود.

سرگرمی‌های شما در آنجا چیست؟

اگر فرصتی باشد با مائده به نقاط دیدنی شهر می‌رویم. البته بیشتر وقتمان صرف تمرین می‌شود و پس از آن هم به خانه می‌رویم و استراحت می‌کنیم. من به کتاب خواندن هم بسیار علاقه دارم و از هر فرصتی برای برای مطالعه استفاده می‌کنم.

نویسنده‌های مورد علاقه؟

تولستوی و کافکا. البته تنوع کتاب‌هایی که می‌خوانم زیاد است و دایره مطالعاتی‌ام را به چند نام و نویسنده محدود نمی‌کنم.

مطالعه چقدر می‌تواند در رشد فکری ورزشکار کمک کند؟

بسیار زیاد. بخصوص اگر کتاب‌هایی درخصوص روان‌شناسی ورزشی باشد. بسیاری از ورزشکاران فکر می‌کنند موفقیت فقط در گروی خوب تمرین کردن یا داشتن استعداد است، اما می‌گویم در کنار این دو خیلی چیزهای دیگر باید رعایت شود؛ مثل مطالعه مداوم.

به هنر هم علاقه دارید؟

علاقه من به هنر زیاد است؛ از موسیقی گرفته تا نقاشی. دوست دارم اینجا فرصتی پیش بیاید تا به تماشای تئاتر بروم، البته با این‌که زبانشان را اصلا نمی‌فهمم.

سخن پایانی؟

برای تمام ورزشکاران خانم کشورم آرزوی موفقیت می‌کنم. لژیونر شدن آرزوی من برای آنها نیست، اما اگر موفقیت آنها در گرو بازی در یک کشور دیگر است، امیدوارم این اتفاق برایشان بیفتد.

هیلدا حسینی‌خواه