آیا واقعا ما مردم شادی نیستیم؟ آیا رتبه‌بندی‌های سوگیرانه‌ای که ایران را جزو غمگین‌ترین کشورها معرفی می‌کند از اعتبار وروایی برخوردار است؟ آیا همین مساله باعث شده تا با هر روش و ترفندی به دنبال شادی باشیم؟ رواج خزنده و بی‌صدای برخی پارتی‌ها و جشن‌های نامتعارف با عناوینی مانند رنگ‌پارتی، سوئیچ‌پارتی، جشن طلاق و... بهانه‌ای جز شادی ندارد و می‌تواند نسخه‌ای برای برون‌رفت ما ایرانی‌ها از این بحران باشد.
کد خبر: ۹۴۳۵۶۳
جشن‌های نامتعارف، مرثیه‌ای برای فرهنگ

این درحالی است که بسیاری از ملت‌ها که به لحاظ درآمد سرانه وضعیت نامناسبی دارند، میزان گرایش کمتری به جشن‌های غیربومی نشان می‌دهند یا دست‌کم برای برگزاری جشن‌ها و پارتی‌های غیرمعمول، ارزش‌های بومی خود را لگدمال نمی‌کنند.

مدتی است که در شهرهای بزرگ و در میان برخی طبقات مرفه شاهد برپایی زیرزمینی جشن‌هایی هستیم که گاهی تصاویری از آنها با افتخار در فضای مجازی منتشر می‌شود که در گرایش سایر جوانان به این جشن‌ها به بهانه تفریح و شادی موثر است.

این جشن‌ها و گرایش‌ها از کجا می‌آید؟ به نظر می‌رسد فراخوان گرایش به ارزش‌های غیربومی از رسانه‌های مدرن و مجازی و نیز شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان، بیش از آن‌که فقط یک برنامه چندساعته مفرح باشد، ادامه پروسه جنگ نرم است که نه ما بلکه جوانان تمام کشورهای درحال توسعه و با فرهنگ غیرغربی را نشانه گرفته و بی‌آن‌که خونی از بینی کسی جاری شود، جنگ را مغلوبه می‌کند. تولید صدها سریال و وجود هزاران کانال تلگرامی و نیز شبکه‌های اجتماعی و صفحات اینستاگرام، نشان می‌دهد که قبح گرایش و عمل به رویه‌های غربی در کشورهای بویژه مسلمان درحال ریختن است.

بسیاری از پیام‌هایی که در قالب برنامه‌های ترکیبی و نمایشی شبکه‌های ماهواره‌ای و حتی فضای مجازی، با ادعای زندگی شاد و بهتر و آرامش بیشتر تولید می‌شود، توجیه‌اش را از همان پژوهش‌هایی می‌گیرند که برخی ملت‌ها را جزو غمگین‌ترین‌ها تلقی می‌کنند و حالا این برنامه‌ها، رابین هودوار به دنبال تزریق شادی و نشاط به جامعه هستند.

نمایش جشن‌های مجلل، مکان‌های پرزرق و برق، لباس‌های رنگارنگ و خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های خوش آب و رنگ هر بیننده‌ای را تهییج می‌کند و حالا جشن‌های نامتعارف مانند کلیدپارتی، سوئیچ‌پارتی و رنگ‌پارتی و... بهانه‌ای برای رسیدن به این آرامش و تخلیه انرژی است وچه توجیهی بالاتر از این‌که چنین جشن‌هایی می‌تواند شادی را به جامعه هدیه کند، غافل از آن‌که این‌گونه مراسم به طور مستقیم ارزش‌هایی را نشانه رفته که با تعهد، خانواده، حیا، عفت و... در ارتباط است.

چه کسی است که نداند پشت این آداب و رسوم انبوهی از انگاره‌های اپیکوری یا همان زندگی برای لذت نهفته که این روزها غرب را در خود غرق کرده و فرهنگ‌دوستانش را به چاره‌جویی واداشته است؟

اما تماشای منفعلانه و دستگیری باندهای حامی این جشن‌ها به تنهایی چاره نیست. جمعیت جوان کشور، عطش شادی دارد، برنامه‌ریزان و سیاستگذاران پیش از این‌که فرهنگ غیربومی، سنگر به سنگر دل‌ها را فتح کند، باید روند این گرایش را پر کنند.

راستی از طرح نشاط ملی که سال‌هاست به محاق رفته چه خبر؟ طرحی که سال‌ها قبل قرار بود در سیاست‌های کلان کشور جا باز کند، اما...

کتایون مصری - روزنامه‌نگار

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۱
شجاعیان
-
۱۳:۴۴ - ۱۳۹۵/۰۶/۲۰
۰
۰
با سلام مطلب بواقع جالبی بود. همانطور كه میدانیم مقوله فرهنگ یكی از دغدغه های مهم مقام معظم رهبری از گذشته تاكنون بوده است/نكته ای كه در یادداشت بدان اشاره شد ما بر خلاف اینكه به لحاظ سطح درآمدی در میانگین متوسط به پایین شاخص های جهانی قرار داریم اما در تضاد با این موضوع: برند بازی- تجمل گرایی- چشم هم چشم(مدگرایی)و جولان خودروهای لوكس در سطح شهر از آفتهای امروز جامعه ما ایرانیان است. البته رهبری انقلاب اخیرا نسبت به این موضوع واكنش نشان داده‎اند و فرمودند این گون فخر فروشیها ممكن است موجبات تحقیر شدن عده ای را فراهم آورد.
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها