رستم و سهراب را نکشید کاری کنید پایان شاهنامه خوش باشد

نگران این که زین پس چه خواهد شد؟ تا پیش از این کیانوش و سهراب و بقیه ورزشکارانی که هنوز برای ایران وزنه می‌زدند غیر از بهداد نشان طلا نداشتند. آنها این افتخار در کارنامه شان نبود که بدون سرمربی خودشان را قبول نداشتند و ساز خودشان را می‌زدند. بدون شک کار علی مرادی سخت تر از قبل خواهد شد. او قهرمان المپیک حسین توکلی را بالای سر وزنه بردارهایش گذاشته بود، اما آنها کار خودشان را می‌کردند. حالا از این پس چه خواهد کرد؟

آیا واقعا کیانوش رستمی که خیلی هم دوست داشتنی است حاضر می‌شود با مربی‌ای ایرانی کار کند؟ آیا عملکرد او را قبول دارد یا این که چون خودش تمرین کرده و مدال گرفته می‌خواهد دوباره همین رویه را ادامه بدهد؟ به نظر از همین حالا باید به فکر بود. بچه‌های وزنه برداری در کل ورزشکاران خوبی هستند، اما وقتی یک نفر ساز جدایی را کوک کند و اتفاقا موفق هم شود بدون شک بقیه هم همین رویه را پیش خواهند گرفت و آن وقت است که سنگ روی سنگ بند نخواهد شد.

سجاد انوشیروانی، سرمربی خوبی است و توانایی‌های بالایی هم دارد، اما نظم خاصی را برای کنترل اوضاع ندارد. شاید هم دستانش بسته است و از راس فدراسیون به او اجازه این کار را نمی‌دهند. با این شرایط هر مربی دیگری غیر از سجاد هم هدایت وزنه‌برداران را به عهده بگیرد کاسه همان کاسه خواهد بود و آش همان آش. علی مرادی باید آینده را ببیند. آینده‌ای که قرار است وزنه برداران دیگری چون بهداد سلیمی، کیانوش رستمی و البته سهراب مرادی را تحویل ایران بدهد.