گفت و گوی جام جم آنلاین با لیلا رجبی: بانوان ایرانی می توانند از المپیک ریو مدال بگیرند

جام جم آنلاین - لیلا رجبی را خیلی وقت است که می شناسیم. بانویی با اصلیتی بلاروسی که اکنون کاملا ایرانی شده است. لیلا با پرچم ایران بارها از سکوی رقابت های مختلف بالا رفته و به خود افتخار می کند که چنین موقعیتی برای او فراهم شده تا با نام ایران مسابقه بدهد.

لیلا اما برای دومین دوره پیاپی خود را برای حضور در المپیک آماده می کند. او چهار سال پیش به المپیک 2012 لندن رفت و حالا خود را برای المپیک 2016 ریو آماده می کند.

این بانوی پرافتخار در 33 سالگی بهترین پرتابگر وزنه در ایران است وهنوز رقیبی ندارد. این بی رقیب بودن برای لیلا مسئولیت های سنگینی را ایجاد کرده است. از جمله اینکه بر خلاف دوره گذشته المپیک حالا همه از او انتظارهای جدیدتری در ریو دارند و دیگر نمی خواهند او صرفا برای کسب تجربه به ریو برود. یک نتیجه بهتر و اصلا تاریخی... این از لیلای ورزش ایران برمی آید... البته لیلا خوب می داند با 33 سال احتمالا برای آخرین بار حضور در المپیک را تجربه می کند. شاید این آخرین، شیرین ترین تجربه باشد.

درخواست هایم غیر منطقی نیستند

او سخت تمرین می کند. با جدیت به کار خود ادامه می دهد حتی اگر در این میان مشکلاتی وجود داشته باشد که گاهی اوقات او را خیلی عصبانی می کند. این مشکلات حتی یکبار باعث شد او قید حضور در المپیک را بزند اما بعدا با بهتر شدن دوباره اوضاع او از تصمیمش برگشت. لیلا رجبی امکانات خوب تمرینی می خواهد. وی در اینباره گفت: من بارها درخواست هایم را گفته ام. درخواست های غیر منطقی هم نیستند. برای موفقیت در المپیک باید تمام تلاش خودم را به کار بگیرم. قبلا نسبت به برخی از اردوها اعتراض داشتم و می گفتم شرایط باید بهتر باشد اما هیچکس رسیدگی نمی کرد. اکنون نمی گویم اوضاع بهتر شده اما حداقل نسبت به قبل بهتر است.

وی افزود: خواسته های من غیر منطقی نیست. من چیزی می خواهم که حق من به عنوان یک ورزشکار المپیکی است. من که نمی خواهم برای تفریح به ریو بروم، آنجا اهدافی دارم که بدون برنامه ریزی ممکن نیست. رقبای من اکنون در بهترین شرایط تمرین می کنند و به اردوهای مختلفی می روند. تمام سال در اردو هستند و تلاش می کنند. واقعا این منصفانه نیست.

رجبی در ادامه گفت: من چند باری تقاضای برگزاری اردو در بلاروس دادم. آنجا شرایط تمرینی خوب است و من در کشور زادگاهم به خوبی می توانم خودم را آماده کنم. آنجا با قهرمانان بلاروس و اروپا هم تمرین می کنم. شرایطی که آنجا برای من وجود دارد هیچ جا نیست. برای همین است که نسبت به برگزاری اردوی تدارکاتی در این کشور اصرار دارم وگرنه هدف دیگری ندارم.

به دنبال نتیجه بهتر

لیلا رجبی از نظر خوشبین ترین کارشناسان المپیکی شانس کسب مدال است و می تواند از امیدهای کاروان ورزشی ایران باشد. تصور اینکه لیلا با پرچم ایران روی سکو برود و نام خود را به عنوان نخستین مدال آور زن ایرانی تاریخ المپیک ثبت کند خیلی هیجان انگیز و رویایی است و ورزش بانوان ایران را زیر و رو می کند. ولی خود لیلا وارد این رویا پردازی ها نمی شود. وی در اینباره گفت: المپیک خیلی سخت است. خیلی ها این را درک نمی کنند. آنهایی که ورزشی نیستند المپیک را شاید در حد و اندازه های رقابت های جهانی می دانند در صورتی که اینطور نیست. تمامی ورزشکاران حاضر در این رقابت ها جز نخبه های ورزشی هستند. رقابت با این نخبه ها خیلی سخت است.

وی افزود: رقابت با رقیبان المپیکی یک پیش زمینه می خواهد. حضور مرتب در اردوها و تمرینات المپیکی. ما خیلی از این شرایط را نداشتیم. حالا چطور بیاییم خیلی خوشبینانه درباره این حرف بزنیم که من مدال می گیرم؟ کسب مدال آن هم در رشته پرتاب وزنه که مدعیان خیلی خیلی زیادی دارد بسیار سخت است، سخت تر از رقابت در جهانی و آسیایی. من شانس مدال ندارم. باید منطقی نگاه کنیم. البته من قرار نیست به المپیک بروم. یعنی می خواهم بگویم که هدف من فقط این نیست که حالا یک المپیکی هم رفته باشم. می خواهم رکوردم را تغییر بدهم و نتیجه بهتری نسبت به دوره قبل به دست بیاورم.

پیمان همیشه کنارم است

پیمان رجبی همان مردی است که لیلا به خاطرش تغییر دین، تابعیت و حتی محل سکونت زندگی داد و به ایران آمد. رجبی در تمام این سال ها حامی لیلا بوده و سخت به او کمک می کند تا لیلا به اهداف بزرگش یکی پس از دیگری برسد. رجبی در اینباره نیز گفت: پیمان خیلی کمکم میکند. او همیشه به فکر من است. خوشحالم که او را همیشه در کنارم دارم. پیمان برای من همیشه زحمت کشیده است. با او انگیزه بیشتری دارم و با خیال راحت تری به مسابقات فکر می کنم. خیلی در این زمینه خوش شانس هستم.

امیدوارم خانم ها مدال بگیرند

لیلا رجبی به بانوان ایرانی که به المپیک می روند خیلی خوشبین است. او و هشت ورزشکار زن دیگر نماینده های ایران در المپیک هستند. او گفت: خانم های ایرانی خیلی در ورزش پیشرفت کرده اند و وضعیت نباید مثل گذشته باشد که اصلا به آنها بها نمی دادند. الان ما 9 ورزشکار زن در المپیک داریم. این تعداد با نماینده های کشورهای آلمان، آمریکا، چین، انگلیس، فرانسه ، نروژ و ... قابل مقایسه نیست اما این را هم در نظر بگیرید که خیلی از کشورهای دنیا حسرت این را دارند که یک نماینده در المپیک داشته باشند. من آرزویم این است که وقتی به ایران برگشتیم یکی از این 9 بانو یک مدال گرفته باشد. این شدنی است اما خیلی سخت. نسبت به مدال آوری بانوان امید داشته باشد اما هرگز از آنها توقعی نداشته باشید.

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین