به گزارش جام جم، رضا کیانیان در سمینار آموزش بازیگری دومین جشنواره فیلم کوتاه سما ـ که یکشنبه 22 فروردین در سینمافلسطین برگزار شد- در پاسخ به پرسش خبرنگار جام جم که چرا بازیگران توانای سینمای ایران بجز دو سه نمونه امکان حضور در سطح اول سینمای جهان را ندارند، این مساله را به سیاست وزارت ارشاد مربوط دانست و گفت: حضور و مشارکت بازیگران کشورهای مختلف در تولیداتهالیوودی و جهانی منوط به حضور آثاری از آن کشورها در بازارهای جهانی است. به عنوان مثال چون سینمای چین و هنگ کنگ در بازارهای جهانی عرضه میشود، هالیوود از بازیگران آنها دعوت به کار میکند. اما متاسفانه سینمای ما دراین زمینه مهجور است، چون برای آن بازار خارجی ایجاد نمیکنند. نمیدانم وزارت ارشاد ما به چه دلیل این کار را نمیکند، درحالی که باید آن را انجام دهد. زیرا سینما یک منبع درآمد جهانی است و اگر فیلمهای سینمای ما هم در بازارهای جهانی عرضه و دیده شود، مطمئنا کشورهای صاحب سینما از بازیگران ما هم دعوت به همکاری میکنند.
دانستن زبان مهمترین اصل بازیگران جهانی
بازیگر فیلمهای «خانهای روی آب» و «یه حبه قند»، دانستن زبان را مهم ترین اصل حضور بازیگران ایرانی در فیلمهای خارجی خواند و افزود: یک بازیگر، هم بدن و هم زبان لازم دارد. بعد از زبان، حضور در فیلمهای مهم اهمیت دارد؛ یعنی فیلمهایی که یا در جشنوارههای معتبر جهانی موردتوجه قرار بگیرند یا در اکرانهای جهانی دیده شوند. این که همایون ارشادی در فیلمهای خارجی بازی میکند، به این دلیل است که فیلم «طعم گیلاس» ساخته عباس کیارستمی با بازی او در چند جشنواره جهانی دیده شد و ارشادی داخل ویترین قرار گرفت. دلیل بازی پیمان معادی در فیلمهای خارجی هم حضور او در فیلمهای اصغر فرهادی است و چون این آثار در چند کشور دنیا از جمله آمریکا اکران شد، از معادی برای بازی دعوت بهعمل آمد. البته معادی متولد آمریکاست و انگلیسی، زبان دوم او محسوب میشود و ارشادی هم سالها در اروپا درس خوانده و زندگی کرده است. دلیل حضور جهانی این دو بازیگر اینهاست. به نظرم بازیگران برای حضور در فیلمهای جهانی علاوه بر دانستن زبان، باید این قدر بازیگر خوبی باشند تا کارگردانان خوب از آنها دعوت کنند درکارشان بازی کنند که در جهان دیده شوند.
آداب بازی در فیلمهای خارجی
این بازیگر در ادامه به پیشنهاد بازیاش در سریال مشهور و ضدایرانی «هوم لند» اشاره کرد و گفت: منی که زبان بلد نیستم، چند باری برای بازی در فیلم و سریالهای خارجی دعوت شدم، اما آن نقشها و آثار را دوست نداشتم. مثلا سازندگان سریال آمریکایی «هوم لند» هم از من برای بازی دعوت کردند. مرا در سایت imdb پیدا کردند، برایم نامه نوشتند و گفتند مشغول ساخت سریال هوم لند در آفریقای جنوبی هستیم. اگر آمادگی خود را برای بازی در این سریال اعلام میکنید، ما برایتان بلیت بفرستیم. من هم در جواب به آنها نوشتم: خیلی متشکرم که از من برای بازی در این سریال دعوت کردید، اما قاعده این است که وقتی میخواهید با یک بازیگر برای حضور در یک پروژه مذاکره کنید، حتما باید با مدیربرنامهاش تماس بگیرید. درست است که من مدیربرنامهای به شما معرفی نکردم و شما با خودم وارد مذاکره شدید، اما شیوه درست این است که قبل از هرچیز، فیلمنامه سریال را برایم بفرستید که آن را بخوانم. بعد باید وکیل خود را بفرستید که برای مذاکره با من به توافق برسد. شاید نقش را بپذیرم، شاید هم نه. ولی مهم طی مراحل درست کار است. اگر این مراحل را انجام دهید و من بازی در نقش را بپذیرم، بلیت میگیرم و سر فیلمبرداری حاضر میشوم.
به کشور خودم توهین نمیکنم
بازیگر سریالهای «دوران سرکشی» و «کیمیا» ادامه داد: با نوشتن این جملات از خودم دفاع کردم. اینطوری نیست که چون یک پیشنهاد بازیگری ازهالیوود رسیده، ذوق زده شوم و بگویم آخ جون، بروم بازی کنم، چه حالی میدهد! آنها هم پیش خودشان میگویند اینها بازیگران ایران هستند که وقتی به آنها بگوییم بلافاصله میآیند. اما من طوری رفتار کردم که بگویم این طوری نیست. پایان نامه هم برای آنها نوشتم، درضمن سریال شما به کشورم توهین میکند؛ من چرا باید در توهین به خودم با شما شریک باشم؟
علی رستگار
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد