زیارتگاه «سید غلام رسول»

به گزارش جام جم آنلاین ، ورودی اصلی آن در میانه ضلع غربی این پیشخوان قرار دارد و سطح دیوارهایش را با تعبیه تاقچه‏ ها و طاق نماهایی با تزئینات گچی به شکل دایره، پشت سر هم ساخته‏ اند. بر پیشانی ورودی بنا نیز نقاشی تزئینی رنگارنگی با طرح‏ های نقوش ستاره‏ای مشبک دیده می‏ شود. با توجّه به پلان این بنا می ‏توان گفت این آرامگاه در عهد سلجوقی بر پا و در دوره صفوی نیز طرح ‏های نقاشی روی دیوارها افزوده شده است. این نقاشی ‏ها دارای اصالت ویژه‏ای است.

درخصوص شرح حال سیدغلام رسول، روایات مختلفی نقل شده که طبق یکی از این روایات، نام اصلی ایشان سیدمحمد بوده است.

او مردی صالح، شیعه مذهب بوده و در گذشته مورد توجه مسلمانان هندی قرار داشته و این توجه باعث شده بنا در دوره‌های بعدی تحت تاثیر معماری هندی قرار گیرد.

سیدمحمد، مسلمان هندتبار بوده است و در سفری به چابهار تصمیم داشته زن چابهاری اختیار کند بنابراین برای تدارک چنین منظوری مشغول می‌شود، اما در شب عروسی دچار کسالت شده و در بستر مرگ می‌افتد و از آنجا که مورد توجه مردم بوده، در دم مرگ به آنها وصیت می‌کند پس از مرگ سوگواری نکنند و در عوض 10 شبانه روز بر سر قبرش شادی کنند تا روحش شاد شود. (روایت دیگری هم می‌گوید از آنجا که وی مورد توجه افراد طایفه‌اش بوده و از سویی عروسی نافرجامی داشته و حسرت به گور برده است، دوستدارانش هر ساله در سالروز مرگش برای او جشن عروسی می‌گیرند و یاد عروسی او را زنده می‌دارند. البته چون پیروان صاحب مزار، شیعه مذهب هستند در ماه محرم نیز مراسم سوگواری و روضه خوانی در این مقبره برپا می‌شود.) این مراسم هر ساله از 15 ذی‌القعده به مدت ده روز برپا می‌شده و در آن عده زیادی از اهالی چابهار و مناطق همجوار شرکت می‌کردند.

در مراسم جشن و پایکوبی مردم چابهار و به‌خصوص بومیان آفریقایی (سیاهپوشان) در صبح روز اول و دوم، حیاط آرامگاه به وسیله زنان جارو می‌شد و مردها با لباس پاکیزه به فراهم کردن بساط جشن می‌پرداختند و هنگامی که آفتاب طلوع می‌کرد ساز و دهل می‌نواختند.

ضمیمه نوروزی جام جم