از شعارسازی تا شعور‌سوزی

مثلا شعارهای امروزی که ما کنترل تورم را در دست می‌گیریم یا کنترل تورم در دست ماست یا نرخ رشد بیکاری در جامعه را کاهش می‌دهیم یا حقوق و دستمزد کارگران و بازنشستگان را افزایش خواهیم داد.

گذشته از اینها فصل انتخابات فصلی است که شعارها شکوفه می‌زنند و گل می‌دهند، ولی به میوه نمی‌رسند و دادن محصولات این درخت به عوامل متعدد زیست‌محیطی و شرایط سیاسی و تحولات زمان و مکان برمی‌گردد و به تعبیر عامیانه آن با خداست ولی باید مواظب بود که شعار دادن و شعارسازی در این ایام مهم و حیاتی موجب آن نگردد که شعور مخاطب و مردم مورد بی‌حرمتی واقع شود و به تعبیر دیگر شعورسوزی شود، چرا که گاهی ناخودآگاه و بدون آن‌که توجه داشته باشیم به جای تبلیغ انتخاباتی به سوی ضدتبلیغ می‌رویم، آنجا که مردم را تنها دو گوش و دو چشم و یک دست برای دادن رای می‌بینیم و آنان را از داشتن مغز و سیستم تجزیه و تحلیل و استنباط و فکر عاری می‌پنداریم، شعارهایی می‌دهیم که خودمان هم بر عملی شدن آن ایمان نداریم، سخنان و وعده‌هایی می‌دهیم که جامعه و زیرساخت‌های اجتماعی توان پذیرش آن را ندارد و خلاصه آنچنان جوگیر و جوزده می‌شویم که یکشبه معجزه‌گر شده و کلید حل تمامی مشکلات مادی و معنوی بشریت را در دست خود می‌بینیم.

سخن کوتاه، این‌که بیاییم در این ایام مهم انتخاباتی با ندادن شعارهای توخالی و سرگرم‌کننده و کلیشه‌ای و با پرهیز از افراط در سر دادن وعده‌های غیرعملی و تخیلی به شعور مردم احترام گذاشته و جامعه را دارای فکر و بصیرت و هوشیاری بدانیم و با شعارسازی به دنبال شعورسوزی نباشیم، چرا که مردم ما نشان داده‌اند با بصیرت پای صندوق‌های رای می‌آیند و اسیر شعارهای توخالی و نخ‌نمای فریبنده نخواهند شد.

دکتر مهدی گلجان - عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس