سینما یعنی سرگرمی

«آبنبات چوبی» جدیدترین ساخته حسین فرحبخش، یکی از این فیلم‌هاست که با بازی جدی و متفاوت رضا عطاران و قصه‌ای ملتهب و اجتماعی، می‌تواند گزینه خوبی برای تماشا باشد.

آبنبات چوبی هم مثل زندگی خصوصی جنجالی می‌شود؟

(می‌خندد) نه، برای آن فیلم هم جنجال بی‌خودی درست کردند. آبنبات چوبی، فیلمی اجتماعی و تاثیرگذار است و جامعه را آسیب شناسی می‌کند. موضوع فیلم درباره تفاوت دیدگاه‌های نسل قدیم و جدید است.

فیلم فضایی تلخ و اجتماعی دارد و عطاران هم نقشی جدی بازی می‌کند. فکر نمی‌کنید اسم فیلم، نشانی نادرستی به تماشاگر می‌دهد؟

نه، این‌طوری نیست. اگر هم چنین باشد، ایرادی ندارد. چون این نشانی غلط به قول شما، تماشاگر را به دیدن فیلم ترغیب می‌کند، اما در فیلم به معنا و مفهوم آبنبات چوبی پی می‌برد و غافلگیر می‌شود.

فیلم شما از معدود فیلم‌های جشنواره فیلم فجر است که به گیشه و تماشاگر هم نظر دارد.

اصلا نظرم این است که فیلم را باید برای تماشاگر ساخت، چون معتقدم سینما یعنی سرگرمی. هرکس حرفی جز این بزند یا نادان است یا خودش را به نادانی می‌زند. آبنبات چوبی هم علاوه براین‌که حرفی برای گفتن دارد، موردپسند تماشاگران هم قرار می‌گیرد.

به سیمرغ بلورین هم فکر می‌کنید؟

فکر می‌کنم، غیر از خودم بچه‌های فیلم من هم مستحق گرفتن سیمرغ هستند.

اگر خودتان سیمرغ بگیرید، روند کاری شما تغییر می‌کند؟

هیچ. اصلا به من جایزه بدهند یا ندهند، تاثیری در روند کاری‌ام ندارد. گوشم بدهکار این حرف‌ها نیست. بهترین جایزه و سیمرغ برای من وقتی است که مردم فیلمم را ببینند و آن را دوست داشته باشند.

یکی از معضلات چند سال اخیر جشنواره بویژه در برج میلاد ـ کاخ جشنواره ـ هو کردن فیلم‌ها و بی‌احترامی به فیلمسازان است. اگر این اتفاق برای فیلم شما بیفتد، چه می‌کنید؟

قرآن کریم می‌فرماید وقتی به جاهلان رسیدی، بگو سلام علیکم. اگر برای من چنین اتفاقی بیفتد، به دوستان منتقد می‌گویم سلام علیکم.

جمله پایانی را هم خطاب به مردم بگویید.

من از مردم می‌خواهم جشنواره را شلوغ کنند و بروند فیلم‌ها را ببینند. بگویند سینما را دوست دارند و با آن آشتی هستند تا سال آینده شاهد فیلم‌های بهتر و سرگرم‌کننده‌تری باشیم. این استقبال باعث می‌شود مسئولان سینمایی ما بفهمند که باید به مردم احترام بگذارند و برای آنها فیلم‌های سرگرم‌کننده و جذاب تولید کنند.

علی رستگار

فرهنگ و هنر