راضیه ایزدی، کارشناس ارشد روانشناسی، اداره مشاوره و مددکاری معاونت فرهنگی اجتماعی فرماندهی انتظامی استان بوشهر؛

به سوی رهایی از افکار منفی

معلولیت‌های اتفاقی و نقش خطیر مددکاران

مددکاران اجتماعی برای حمایت از شهروندانی که یکباره دچار معلولیت می‌شوند، نباید حمایت از این افراد را فقط به حمایت از خود معلولان محدود کنند، بلکه حمایت‌ها باید شامل همه اعضای خانواده باشد، زیرا معلولیت یک عضو از خانواده روی همه اعضای خانواده تاثیر می‌گذارد؛ بنابراین در فعالیت‌های مددکاری یا ارائه مشاوره باید هم معلولان و هم خانواده‌های آنها، جمعیت هدف ما باشند، طوری که در همه اعضای خانواده، پذیرش معلولیت فراهم شود و برای درک تغییرات جدید آموزش ببینند.‌‌

کد خبر: ۸۶۶۸۱۶

جدای از این، مددکاران اجتماعی در جریان طرح‌های مطالعاتی و پژوهشی که انجام می‌دهند باید دغدغه‌های این گروه از معلولان را به گوش مسئولان برسانند؛ مثلا پیدا کردن شغل پس از معلولیت، کمبود امکانات توانبخشی و مشکلات پیش رو برای حضور اجتماعی معلولان، دغدغه‌هایی است که مددکاران باید به مسئولان انتقال دهند. همچنین مددکاران باید پیشنهاد کنند چطور می‌شود معلولان بیشتری را به آغوش جامعه بازگرداند یا این که باید چه اقداماتی انجام داد تا این گروه از معلولان از جامعه دور نشوند.

متاسفانه در کشور ما امکانات و زیرساخت‌ها برای حضور فعالان معلولان فراهم نیست. با این که آمار معلولان در کشور ما بالاست، اما به‌ندرت می‌بینید فردی سوار بر صندلی چرخدار در خیابان‌ها حرکت کند. چنین موضوعی اصلا به این معنی نیست که تعداد معلولان در کشور ما کم است، بلکه یعنی ما امکانات لازم برای حضور بی‌دردسر معلولان را در جامعه فراهم نکرده‌ایم و به همین دلیل، خیلی از معلولان انگیزه‌ای برای حضور در جامعه ندارند.‌ بنابراین اگر می‌خواهیم معلولیت‌های اتفاقی به حذف یک شهروند فعال جامعه ختم نشود، باید با تجهیز امکانات و تقویت زیرساخت‌های شهری، انگیزه‌ای ایجاد کنیم تا این گروه از معلولان هم بدون دغدغه در جامعه حاضر شوند.