خسته نباشی دلاور، خدا قوت پهلوان!

به گزارش جام جم ورزشی ، صد البته که محسن قهرمانی چهره بسیار تاثیرگذاری در فوتبال بود. البته تاثیرگذار از نوع دیگر. تاثیری که هیچ داور دیگری بر روی فوتبال ایران تا این اندازه نداشته است. او آمد و بخش پررنگی از جریانی بود که نگاه ها را نسبت به داوران تیره و تار کرد. او آمد تا پرچمدار یک جریان نامطلوب در ورزش ایران باشد. قهرمانی در نقش یک ضد قهرمان بود و در مقابل پرونده های قطور نه تنها سکوت نکرد که چنان مدعی شد که حیرت زدگی برای همه به جای می گذاشت.

و حالا او می رود. رفتنش بار منفی زیادی را از فوتبال می برد. او که متاسفانه نتوانست نامی خوش از خود در فوتبال بر جای بگذارد. محسن قهرمانی بی تعارف وصله خوبی برای فوتبال نبود. او فوتبال را به زحمت انداخت و ایضا خودش را. او نیروی دافعه ای در برابر فوتبال بود. قهرمانی را می توان نقش خاکستری فیلم سینمایی فوتبال ایران معرفی کرد. آنهایی که به نظر سیاه می آیند اما ذاتا انسان های بدی نیستند. آنهایی که خاکستری اند اما همان قدر که به خوبی ها کشش دارند به طرف بدی ها نیز تمایل نشان می دهند.

او یکی از بهترین نقش آفرینان فیلم نه چندان خوش ساخت فوتبال ایران بود، البته نقش آفرینی ماهر در قالب شخصیت های خاکستری.

به هر حال قهرمانی سوت را کنار گذاشت. با رفتن او هیچ اتفاق بدی نمی افتد. کم کم باید شاهد تغییر نقش این داور مشهور ایرانی باشیم، داوری که احتمالا چند وقت دیگر کت و شلوار می پوشد و در برنامه های فوتبال در نقش کارشناس داوری ظاهر می شود و سعی می کند تا آنجایی که می تواند عملکرد همکارانش را نقد و بررسی کند. شاید هم بکوشد یک کتاب بنویسد. اصلا شاید بخواهد ناگفته های زندگی فوتبالی خود را افشا کند تا زبان حق فوتبال ایران باشد.

به هر حال خسته نباشی دلاور، خدا قوت پهلوان... به سلامت...