هیچ‌کس را به پارکور تشویق نمی‌کنم

پارکور اما به‌قدری خطرناک است که حتی تصمیماتی مبنی بر خارج کردن آن از فهرست رشته‌های ورزشی شنیده می‌شد. با این حال پارکور و پارکوریست‌ها به کار خود ادامه می‌دهند حتی اگر در این رشته خطرناک خطراتی مثل ضربه مغزی، قطع نخاع شدن و انواع شکستگی وجود داشته باشد.
نیلوفر مقدم 25 ساله یکی از این افراد است. او یکی از چهار پارکوریست برتر زن ایران به‌شمار می‌رود. مقدم چهار سال است که پارکوریست به‌شمار می‌رود و تمام خطرات آن را به جان خریده است. او که ورزشکاری حرفه‌ای در جودو و تکواندو هم به‌شمار می‌رود اما توصیه می‌کند کسی به طرف پارکور نرود. گفت‌وگوی جام بانوان با یکی از چهار پارکوریست برتر ایران را در ادامه می‌خوانید:

تعریف دقیق پارکور چیست؟
پارکور فن جابه‌جایی در سریع‌ترین زمان ممکن است. این کامل‌ترین تعریف از پارکور است. این ورزش اصول تکنیکی خود را دارد که اگر رعایت نکنید به سختی آسیب می‌بینید اما اگر این اصول رعایت شود هیچ آسیب دیدگی و خطری در کار نیست.

خود شما از چه زمانی پارکور را آغاز کردید؟
از حدود چهار سال پیش آغاز کردم.

اصلا چه شد که این رشته را انتخاب کردید؟
به سبب هیجانش و این‌که قانونی در پارکور نیست. می‌توانی هر کاری دلت خواست انجام بدهی. تمام اعضای بدن یک فرد درگیر پارکور می‌شود و باید فعالیت عضلانی داشته باشد. انعطاف بدنی شخص باید آنقدر بالا برود که بتواند پارکور را بدون هیچ مشکلی انجام بدهد.

در مقایسه با رشته‌های دیگر‌ به پارکور چقدر اهمیت داده می‌شود؟
هیچ‌کس به پارکور بها نمی‌دهد. فکر می‌کنم ضریب بالای آسیب دیدن ورزشکاران این رشته باعث می‌شود تا به این رشته اصلا بها داده نشود. پارکور یک رشته ورزشی جدید محسوب نمی‌شود اما در ایران برای آن نه باشگاهی وجود دارد و نه امکانات خاصی در نظر گرفته شده است.

در دنیا هم به دلیل خطرهای پارکور به آن اهمیت داده نمی‌شود؟
خیر. در سطح دنیا حتی برای آن رقابت‌های جهانی برگزار می‌شود. البته در ایران هم مسابقه پارکور برگزار می‌شود. چند وقت پیش مسابقه‌ای در ایران برگزار شد که تنها شرکت‌کننده دختر آن من بودم. سطح رقابت‌ها خیلی پایین بود و اصلا خوشم نیامد. از لحاظ امکانات هیچ چیزی را برای این مسابقه در نظر نگرفته بودند. من در این مسابقه مانور حرکتی نداشتم.

دوست دارید در رقابت‌های برون مرزی شرکت کنید؟
بله، خیلی تمایل دارم. من حتی کلیپ فعالیت‌های خود در پارکور را به مسئولان برگزاری یک مسابقه بین‌المللی فرستادم، اما حمایتی نشدم و این کار ناتمام ماند.

آینده پارکور را چطور می‌بینید؟
پارکور فعلا نمی‌تواند آینده‌ای در ایران داشته باشد چون هیچ‌کس به آن بهایی نمی‌دهد. به ورزش‌های جدید اهمیت زیادی می‌دهند اما پارکور را نه، که فکر می‌کنم دلیل آن فقط ضریب بالای
صدمه دیدن ورزشکاران است.

بهترین پارکوریست ایران به غیر از شما کیست؟
به‌طور دقیق نمی‌توانم بگویم چه کسی. مهسا رضایی توانایی‌های زیادی در پارکور دارد اما رشته اصلی او «فری رانینگ» است.

پارکور و فری رانینگ چه تفاوت‌هایی با هم دارد؟
هر دو یک ماهیت دارد اما فری رانینگ مشتمل بر حرکات نمایشی است اما پارکور حرکات کاربردی دارد. ترکیب این دو خیلی قشنگ می‌شود.

کسی را به انتخاب پارکور به‌عنوان یک رشته ورزشی تشویق می‌کنید؟
خیر، هرگز کسی را تشویق به پارکور نمی‌کنم. دلایلی هم دارم. نخست این‌که پارکور آینده‌ای ندارد و دوم ضریب آسیب دیدگی آن خیلی بالاست. در ایران پارکوریست خیلی خوب کم داریم. یکی از آنها که مهسا رضایی است، دیگری یگانه بیگدلی و در نهایت فاطمه اکرمی. اینها افرادی هستند که حرفه‌ای کار می‌کنند. با این‌که ما چهار نفر پارکور را خیلی دوست داریم اما کسی را تشویق به پارکور نمی‌کنیم. باز هم تاکید می‌کنم پارکور آینده ندارد. بسیاری از پارکوریست‌ها نیز خیلی زود این رشته را کنار می‌گذارند.

پارکور را تا کجا ادامه می‌دهید؟
نمی‌دانم. الان که بی انگیزه هستم چون هیچ امکاناتی برای پارکوریست‌ها وجود ندارد. در همان مسابقه‌ای که من تنها شرکت‌کننده‌اش بودم تنها یک کاپ به من دادند. بعد از آن چه شد؟ به هیچ‌جا نرسیدم.

هیلدا حسینی خواه/هفته نامه جام بانوان روزنامه جام جم