اوهام و یک شگفتی!

به گزارش جام جم سیما ،قصه از همان ابتدا نشان می‌دهد اتفاق تلخی در خود دارد و کیفیت این اتفاق هم قرار است فیلم را پیش ببرد که البته این اتفاق نمی‌افتد.

اما شاید اصلی‌ترین نکته این فیلم شخصیت‌پردازی شروین است که مبهم و بدون شناسنامه ترسیم شده و علت رفتار‌هایش مشخص نیست.

شروین و روابطش با سارا در حد چند دیالوگ باقی می‌ماند و مخاطب متوجه رفتارهای سادیستی سارا نمی‌شود.

دومین نکته ساختار کلی قصه و روایت آن است که قرار بوده به دلیل ذهن متوهم شروین ساختاری سوررئالیستی و وهم‌آلود داشته باشد.

اما اینجا صرفا یک اغتشاش ساختاری اتفاق می‌افتد که مطابق طرح و فیلمنامه‌ای هوشمندانه نیست، بلکه پلان‌ها و سکانس‌هایی با منطق ضعیف کنار هم قرار گرفته تا توهم شروین را نشان دهد.

شخصیت‌های فیلم مثل امید، دوست شروین و حتی ستاره تقریبا کاربردی در قصه ندارند و با حذف امید تقریبا اتفاقی در فیلم نمی‌افتد و به نظر می‌رسد اگر فیلمساز با یک فاصله‌گذاری، فضای واقعی و توهم را جدا کرده و مخاطب می‌توانست این دو فضا را از هم تفکیک کند.

بیشتر به هدف اصلی نزدیک می‌شد. طی سال‌های گذشته چند فیلم با همین فضا (توهمات یک معتاد) ساخته شده که در تمام آنها این توهم و شلختگی به ساختار کلی فیلم هم سرایت کرده و به آن آسیب‌زده است.

متاسفانه در اکثر فیلم‌هایی که در این سال‌ها با موضوع مواد مخدر صنعتی و روانگردان ساخته می‌شود دو اشکال عمده وجود دارد.

اول این‌که راهکار مشخصی ارائه نمی‌شود و صرفا اطلاعاتی که گاه از دانسته‌های مردم عادی نیز کمتر است به مخاطب داده می‌شود و دوم این‌که اساسا این فیلم‌ها بیشتر درگیر فرمالیسم و نشان دادن بازی‌های عجیب و غریب در نقش معتاد هستند و همواره سوژه فدا می‌شود. این نکته را می‌توان در اکثر فیلم‌هایی با موضوع اعتیاد مشاهده کرد.

اوهام، تله‌فیلمی است تاریخ مصرف گذشته که به لحاظ موضوع و ساختار حرف چندان تازه‌ای ندارد و شاید اگر در همان سال‌های تولید وارد شبکه توزیع می‌شد.

می‌توانست اثر متفاوتی محسوب شود، اما حالا صرفا فقط یک علامت تعجب در چرخه توزیع خواهد بود.

شبکه نمایش خانگی بعد از تلویزیون به شکل بی‌واسطه‌ای با سبد فرهنگی مردم سر و کار دارد و به نظر می‌رسد بهتر است یکسری استانداردها در آن رعایت شود.

یکی از این ویژگی‌های کیفی تاریخ ساخت و همچنین پخش شدن یا نشدن اثر از تلویزیون است و همچنین باید به این نکته اساسی توجه کرد که مخاطب باهوش ایرانی صرفا با دیدن چهره یک هنرپیشه محبوب روی جلد و بدون توجه به نوع اثر به خریداری یک فیلم اقدام نخواهند کرد‌.

یک نگاه به فروش برخی فیلم‌های به اصطلاح پرستاره در سینما و شبکه نمایش خانگی به‌راحتی این موضوع را ثابت می‌کند.

بهرنگ ملک محمدی

ضمیمه قاب کوچک