فلسطینی‌ها نیازمند امیدند نه آرامش

اسرائیلی‌ها این امید را ایجاد نخواهند کرد و دولت خودگردان فلسطین نیز قادر به انجام این کار نیست. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل در زمان انتخابات خطاب به مردم گفت هرگز اجازه نمی‌دهد دولت مستقل فلسطینی ایجاد شود. در مقابل، محمود عباس نیز با سخنرانی ماه گذشته خود در مجمع عمومی سازمان ملل، خط پایانی بر تمام تلاش‌های ناموفقی کشید که در زمینه مذاکرات صلح میان طرفین صورت گرفته است.

اما فلسطینی‌هایی که تمام زندگی‌شان تحت تاثیر این مذاکرات قرار گرفته (مذاکراتی که قرار بود وضعیت فعلی مسجدالاقصی را حفظ کند)، با مشاهده توهین‌های آشکار اسرائیلی‌ها دلیل و مدرک آشکاری برای ناامیدی و یاس دارند. اگرچه کارشناسان موانع متعددی برای به نتیجه نرسیدن این مذاکرات برشمرده‌اند، اما اساسی‌ترین مانع برای برداشتن این اشغال 49 ساله، دلیلی انسانی دارد، زیرا مردم فلسطین احساس می‌کنند هیچ تغییری قرار نیست اتفاق بیفتد.

این درحالی است که یهودی‌های ساکن در اراضی اشغالی نیز خواستار تداوم اشغالگری هستند. در سال‌های اخیر، این افراد به وضوح دیده‌اند وضعیت اشغالگری برای آنها بهترین بوده است. آنها طی این سال‌ها شاهد حمایت‌های نظامی، سیاسی و اقتصادی غرب و به خصوص آمریکایی‌ها بوده‌اند؛ در حالی که فلسطینی‌ها چیزی جز سرکوب، اشغال و اغلب خشونت از سوی نظامیان و شهرک‌نشینان اسرائیلی مشاهده نکرده‌اند.

این وضعیت ایده‌آل برای یهودیان ساکن اراضی اشغالی که به قیمت سرکوب و فشار بر فلسطینی‌ها به دست آمده است باید تغییر کند. این تغییر می‌توانست از طریق فشارهای اقتصادی و سیاسی از طرف کشورهای اروپایی و غربی یا از راه خیزش‌هایی که فلسطینی‌ها پشت آن باشند، صورت گیرد. کشورهای اروپایی می‌توانستند تا وقتی اسرائیل از اراضی اشغالی خارج نشود و به قطعنامه‌های بین‌المللی عمل نکند، تحریم‌های اقتصادی را علیه این رژیم تشدید کنند. اعمال محدودیت ویزا برای اسرائیلی‌هایی که قصد دارند وارد اروپا شوند، دیگر راهکاری بود که می‌شد از طرف اروپایی‌ها دنبال شود. آن وقت یهودیان متوجه می‌شدند دیگر نمی‌توانند در سرزمین‌های اشغالی کار و زندگی کنند.

در تمام سال‌هایی که اتحادیه اروپا تصمیم گرفت فروش وسایل ساخته شده در اراضی اشغالی را تحریم کند این امید به وجود آمد که سیاستمداران اروپایی به‌زودی نقشی مهم در این جریان ایفا خواهند کرد. اما این اتفاق نیفتاد و نسل جوان فلسطین با مشاهده تمام این کاستی‌ها تصمیم گرفت خود دست به کار شود. حمله جوانان فلسطینی با سلاح سرد به سمت شهرک‌نشینان و نظامیان اسرائیل، نگرانی و ترس را میان یهودیان ساکن در اراضی اشغالی ایجاد کرده است. در صورت ادامه این تنش و درگیری‌ها، ساکنان اراضی اشغالی ممکن است به این نتیجه برسند که در سایه سرکوب و خشونت نظامیان اسرائیلی دیگر نمی‌توانند به‌راحتی زندگی کنند.

واقعیت تلخ این است تا وقتی زندگی ساکنان مناطق اشغال شده فلسطین به خطر نیفتد، غرب به این مساله اذعان نخواهد کرد که ریشه تمام مشکلات، اشغالگری و سرکوب است. از سوی دیگر، اگر این درگیری‌ها تا جایی ادامه پیدا کند که نام انتفاضه را به خود بگیرد، باید آن را انتفاضه کودکان و نوجوانان نامید. جوانان و حتی کودکان فلسطینی ناامید از یک زندگی مطلوب و مناسب، حال به دنبال آن هستند که مرگی معنادار را برای خود رقم بزنند. این یاس تراژیک را تنها می‌توان با امید تسکین داد؛ بنابراین نباید فلسطینی‌ها را به آرامش دعوت کرد، بلکه باید کار ی کرد که آنها نسبت به زندگی خودشان در آینده امید پیدا کنند.

مترجم: حسین خلیلی

هفته‌نامه الاهرام