نبرد رسانه‌ای با خشاب خالی!؟

در یک جواب ساده باید گفت اولا بودجه صدا و سیما هزار میلیارد نیست و کمتر از این رقم است، ثانیا این عزیزان یا شناختی عمیق و دقیق از گستردگی سازمان صدا و سیما ندارند، یا اهمیت و ضرورت کار صدا و سیما را در شرایط کنونی و در سپهر رسانه‌ای امروز نمی‌دانند، یا تولید محتوا، آن هم برای رادیو و تلویزیون را نمی‌شناسند و شناختی از هزینه‌های تولید برنامه، مثلا هزینه تولید هر دقیقه سریال الف یا هر ثانیه انیمیشن و... ندارند یا این‌که نمی‌دانند «هزار چند است».

اگر با خودمان صادق باشیم و دلسوزانه با مقوله فرهنگ بر‌خورد کنیم متوجه می‌شویم که صدا سیما در صف اول کار فرهنگی قرار دارد و کار فرهنگی مصداق «گردو‌کاری» است نه «تربچه کاری»، و «جوز ده‌سال عمر می‌خواهد / که قوی گردد و به بار آید». کار فرهنگی تربچه‌کاری نیست که ده روزه به بار بنشیند، هرچند تربچه هم گرد است ولی ارزش غذایی «این کجا و آن کجا».

در شرایط کنونی که دشمن مصداق «در را بندی، ز‌روزن سربر آرد» شده و با سپاه رسانه‌ای و هزار لطایف الحیل به میدان آمده است کم لطفی به صدا و سیما کم‌لطفی به فرهنگ خودی و هموار کردن راه برای سپاه رسانه‌ای «نخودی»هاست.

اما در زمینه گستردگی کار و تولید محتوا در صدا و سیما، بد نیست به عدد و رقم روی بیاوریم و به تعدد و تعدا د شبکه‌های این سازمان، در شکل‌های مختلف، با بردهای متفاوت و ماموریت‌های جداگانه، اعم از درونی‌سازی خرده‌فرهنگ‌های بومی، تقویت هویت ملی و دینی و نبرد رسانه‌ای در سطح جهان بیشتر و ‌بهتر توجه کنیم.

از این‌رو شاید بد نباشد این دوستان بدانند اکنون در رسانه ملی 52 شبکه رادیویی (14 شبکه ملی، یک شبکه اینترنتی، 37 شبکه استانی و محلی)، 32 کانال رادیویی برون مرزی (که به بیش از 30 زبان زنده دنیا برنامه تولید و پخش می‌کنند)، 62 شبکه تلویزیونی (21 شبکه ملی، هفت شبکه بین‌المللی به هشت زبان زنده دنیا، یک شبکه اینترنتی، 33 شبکه استانی) و جمعا 115 شبکه و 32 کانال رادیویی و تلویزیونی، با سه سطح محلی، ملی و بین‌المللی در انواع و اقسام قالب‌ها و ژانرها محتوا تولید و توزیع می‌کنند که شرح هرکدام از این موارد «مثنوی هفتاد من کاغذ می‌شود».

بگذریم از این‌که مدیریت و نگهداری تکنولوژی تولید و توزیع محتوا چه میزان هزینه می‌طلبد و نوسازی این ناوگان و روزآمد کردن آن برای دیده شدن و اثر‌گذاری در سپهر رسانه‌ای جهان و حضور همه‌جانبه در «این دفاع مقدس» (زیرا ارزش‌ها و امور مقدس محور و مرکز فرهنگ هستند و امروز کار صدا و سیما که دفاع از فرهنگ است مصداق دفاع مقدس است) سرمایه و تخصص و نیروی مفید و موثر می‌طلبد.

ضمن این‌که این عزیزان خودشان بخوبی می‌دانند دیگر زمان فرستادن سربازان تا دندان مسلح و تانک‌های زره‌پوش و نهایتا فتح مرزها گذشته و دشمن به هزار و یک دلیل با «سربازان کارتونی» و صدا و تصاویری که از سیم‌های خاردارومرزهای سیاسی و جغرافیایی براحتی رد می‌شوند، در پی فتح مغز‌هاست تا مرزها. و اگر با دل شان برادر باشند و صادقانه با خودشان خلوت کنند می‌دانند که با این همه کار و مسئولیت در زمینه بودجه حق با رسانه ملی است.

به هر حال بد نیست هنگام قضاوت درباره فعالیت هر سازمان و نهادی، بویژه صدا و سیما، به برد، ماموریت، گستردگی فعالیت، نیاز به روزآمدسازی ناوگان فناوری و اهمیت و ضرورت کاری که آن سازمان در سطح محلی، ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی دارد، توجه کنیم و بودجه سازمانی مثل صداوسیما را که در حال حاضر حدود 35 هزار نیرو (سرباز فرهنگی) دارد، با 52 شبکه و 32 کانال رادیویی و 62 شبکه تلویزیونی (از برد محلی تا برد جهانی) که به بیش از 30زبان زنده دنیا برنامه تولید می‌کند و حدود 18 نمایندگی در خارج از ایران دارد با سازمانی مثل محیط‌زیست که در مجموع 2700 محیط‌بان دارد و در سطح ملی فعالیت می‌کند و اتفاقا کارش هم مهم است، مقایسه کنیم. چون این قیاس، قیاسی مع الفارق و بیشتر در راستای انحراف افکار عمومی است.

به‌هر‌حال رسانه ملی با این همه گستردگی و ماموریت محلی، ملی و بین‌المللی به حمایت‌های مادی و معنوی بیشتری نیاز دارد و گرنه مصداق نبرد رسانه‌ای با خشاب خالی خواهد بود.

دکتر محمود اکرامی‌فر - روزنامه‌نگار