مجرمان یقه سفید

می‌دانیم که در جامعه‌شناسی به مجرمان عالی‌رتبه که سمت یا نفوذ در دولت یا حاکمیت دارند، مجرمان یقه سفید می‌گویند و برخورد با این مجرمان به خاطر موقعیت و نفوذی که دارند از سایر مجرمین عادی سخت‌تر است.

جالب اینجاست که بیشتر فسادهای کلان هم توسط همین مجرمین اتفاق می‌افتد و دست‌کم اکنون در ایران که این گونه است.

شما به پرونده‌هایی چون فساد 3 هزار میلیارد تومانی امیرمنصور آریا، مورد بابک زنجانی و سوء‌استفاده از شرایط تحریم نگاه کنید.

همه اینها را شخص عادی مرتکب نشده بلکه اشخاص ذی‌نفود عامل آن بوده‌اند. این مورد در زمین‌خواری گردنه حیران نیز صدق کرده و مروری بر ماجرا نشان می‌دهد چه کسانی و چگونه مرتکب این زمین‌خواری شده‌اند.

در ماجرای حیران، در سال 86 به جای این‌که در هر یک از روستاهای حیران که با عنوان سفلی، علیا و وسطی شناخته می‌شوند، به تنهایی تغییر کاربری زمین‌ها ازحالت زراعی به مسکونی انجام گیرد و روستا‌ها را به طور جداگانه در محدوده طرح هادی (طرح‌های هادی روستایی از جمله پروژه‌هایی محسوب می‌شوند که در راستای فراهم سازی زمینه توسعه و عمران نقاط روستایی تهیه و اجرا می‌شوند) قرار دهند، این روستاها را تجمیع کردند.

جالب است که هدف از این تجمیع گسترش زمین‌های قابل دست‌اندازی بوده است. یعنی از ابتدا کار توسط عده‌ای ذی‌نفوذ برنامه‌ریزی شده بود.

اگر به صورت اولیه – یعنی هرروستا به طور مستقل- عمل می‌کردند محدوده طرح هادی 30 هکتار می‌شد اما زمانی که آن را تجمیع کردند به 160 هکتار تغییر داده شد لذا افرادی که از قبل اعمال نفوذ داشتند در این زمین‌ها خانه‌سازی و ویلاسازی گسترده‌ای انجام دادند.

حال وقتی دیدند که این ویلاسازی‌ها درمنطقه توسعه پیدا کرده و زیرساخت‌ها فراهم و قیمت‌ها چندین برابر شده، طمع کردند و یک تقاضای تجدید نظر در محدوده طرح هادی دادند تا 100 هکتار دیگر را هم به آن 160 هکتار اضافه کنند! این کار را هم انجام دادند و مسئولان محلی هم مصوبه‌اش را امضا کردند که این بازنگری صورت گیرد. اما در نهایت به تصویب نهایی نرسید و دلیل این به تصویب نرسیدن، جابه‌جایی دولت بود.

حالا جالب‌تر این است که قبل از این‌که اصولا مجوزی برای آغاز طرح هادی صادر شود وآن 160 هکتارزمین اولیه در طرح هادی قرار بگیرد، ذی‌نفوذها ساخت و سازهایشان را انجام داده بودند. در نتیجه اکنون افرادی که در روستای حیران زندگی کرده و از راه زراعت امرار معاش می‌کردند، زمین‌هایشان را از دست داده‌اند.

زمانی هم که اهالی محل به این موضوع معترض شدند آنها را تهدید و رعب و و حشت ایجاد کردند. به همین دلیل این افراد نتوانستند فریاد خود را به جایی برسانند و اکنون هم زمین‌خواران زمین‌های مزروعی آنها را تصاحب کرده و صاحبان زمین، بیکار هستند.

نگاهی به هویت این افراد نشان می‌دهد آنان فرد عادی نیستند؛ فرد عادی که چنین قدرتی ندارد که همه را برای انجام مطامعش به خط کند.

این افراد از ملاک‌های بزرگ کشور بوده و در هر شهر و هر استان یک ویلا دارند. درباره منطقه حیران هم همین افراد وارد شدند و برای خود مکان خوشگذرانی ساخته‌اند. در ویلای این افراد استخرهای عریض و طویل وجود دارد و آب‌های سرگردان و چشمه‌های آب معدنی را لوله‌کشی و به داخل استخر هدایت کرده‌اند و در همین حال مردمان عادی از کمبود آب شرب رنج می‌برند.

لذا از مسئولانی که سرکار هستند می‌خواهم تا پرونده‌ها را بررسی کنند و از نماینده وقت، بخشدار وقت، فرماندار وقت، مسئولان منابع طبیعی و آبخیزداری وقت و سایر سازمان‌ها تحقیق کنند و از موضوعی ترس نداشته باشند. اگر نام این افراد گفته شد که هیچ اما اگر گفته نشد بنده نام همه افراد دخیل در پرونده زمین‌ خواری را فاش خواهم کرد. چراکه برخورد با مجرمان‌ یقه‌سفید باید جدی‌تر از گذشته پیگیری شود و به سرانجام برسد. هرچند وعده‌های قاطعانه دستگاه قضایی امیدواری‌های زیادی در این باره ایجاد کرده است.

صفر نعیمی - عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی