روزهای مبهم در انتظار پرسپولیس

اما این اتفاق افتاد و پرسپولیس هر فصل بنا به یک سلسله دلایل و حواشی هرگز نتوانست برخلاف سال‌های نه‌چندان دور خود تن حریفانش را به لرزه درآورد؛ تیمی که ورزشگاه آزادی را به کابوسی برای هر حریفی تبدیل کرده بود نه‌تنها در این سال‌ها به انواع حریف در همین ورزشگاه باخته است بلکه بارها سه چهار گل از حریفانش خورده است. مشکلات مدیریتی، اختلافات درون خانوادگی ستاره‌های این تیم، بی‌‌پولی، حاشیه‌های معمول، ضعف مدیریتی، سردرگمی مسئولان وزارت ورزش به عنوان متولی این باشگاه و همچنین باشگاه استقلال و چند دلیل دیگر وجه مشترک تمامی ناکامی‌های سریالی پرسپولیس در این سال‌ها بوده است؛ مشکلاتی که با وجود وعده و وعیدها و تغییرات پیاپی هیچ گاه از این تیم دور نشد، چرا که در تار و پود پرسپولیس تنیده شده‌اند.

به بهانه پشت‌سر گذاشتن فصل نقل و انتقالات و در حالی که پرسپولیس تقریبا تکلیف نفرات خود را برای شرکت در لیگ پانزدهم روشن کرده است، نگاهی ریزتر می‌اندازیم به تیم مدل 95 ـ 94 برانکو ایوانکوویچ. حقیقت این است که در تمام این سال‌هایی که هواداران پرسپولیس حسرت داشتن یک تیم پرقدرت را داشتند بدرستی یکی از علل اصلی ناکامی تیمشان را ضعف در یارگیری و خالی بودن دست کادر فنی تیم می‌دانستند. در این سال‌‌ها پرسپولیس هر وقت گل مفتی خورد، هوادارانش با خشم و البته حسرت درون دروازه و سنگربان معمولی تیمشان را نگاه می‌کردند که گاه بود و نبودش تاثیری به حال تیم نداشته است. فقط درون دروازه چنین شرایطی نداشت. خط دفاعی متزلزل که روی هر حمله حریفان آسیب‌پذیر بود و هر توپی که سمت دروازه سرخ‌ها می‌آمد قلب هواداران می‌ریخت یا خط هافبکی که قدرت میدان‌داری و بازیسازی را نداشت و گل‌نزن‌هایی که هر هواداری را کلافه کرده‌اند هم چنین وضعی داشتند. همزمان سردرگمی تاکتیکی و ضعف تکنیکی بازیکنان هم جای خود داشت. طبیعتا در فصل‌های مختلف این نواقص کم و زیاد هم شده است. گاهی در یکی دو خط تیم خوب بوده است و گاهی برعکس. همه اینها را برشمردیم تا مصداق‌های آن در ذهن هواداران تداعی شود.هوادار وقتی این ضعف‌ها را در تیمش می‌بیند اول پیش خود می‌گوید دست کادرفنی خالی است و ته دلش امیدوار است در فصل نقل و انتقالات، تیم ترمیم شود. آیا پرسپولیس لیگ پانزدهم ضعف‌های فصل پیش را ترمیم کرده است؟

جذب متوسط‌ها

هرچند هر مربی سلایق خاص خود را دارد و به فراخور همین سلایق تیمش را می‌بندد، اما ناگفته پیداست جذب فقط سه بازیکن به نام‌های رامین رضائیان، فرشاد احمدزاده، کمال کامیابی‌نیا و مارکو ماریچ کروات (و جذب یکی دو بازیکن احتمالی دیگر در این سطح) نمی‌تواند تیمی را ترمیم کند که ضعیف‌ترین فصل تاریخ خود را پشت‌سر گذاشته است. پرسپولیس در لیگ چهاردهم در تمامی خطوط دچار مشکلات عدیده بود و صرفا با جذب چند بازیکن نمی‌تواند به روزهای آرمانی‌اش برگردد. ایده جوانگرایی و پایین آوردن میانگین سنی تیم که از سوی برانکو دنبال می‌شود، فی‌نفسه ایده خوبی است؛ اما هوادار این تیم وقتی آن پیشینه تاریک سال‌های اخیر تیمش را در ذهن دارد و می‌بیند برانکو دست رد به سینه ستاره‌ای چون سیدجلال حسینی می‌زند، براحتی نمی‌تواند با موضوع کنار بیاید. به یقین پرسپولیس در لیگ پانزدهم نمی‌تواند تکیه صرف به محسن بنگر، مدافع باتجربه و پرقدرت خود داشته باشد؛ چراکه در غیاب او با مشکلات جدی مواجه خواهد شد. در میانه میدان در حالی که قرار است همه بار بر دوش محمد نوری، کاپیتان تیم بیفتد ـ که با وجود همه ارزش‌های فنی و اخلاقی‌اش بازوبند کاپیتانی را برازنده خود کرده است ـ اما بازی او بگیر نگیر دارد و باید دید فرشاد احمدزاده و مهرداد کفشگری و امثال آنها چگونه می‌توانند کمربند محکمی برای پرسپولیس درست کنند. قطعا در میانه میدان هم هرجا پرسپولیس به مشکل بخورد هواداران این تیم یاد گابریل برزیلی خواهند افتاد که در نیم فصل دوم فصل قبل به عنوان یک هافبک خلاق و توانمند در چند بازی توانایی‌های خود را به نمایش گذاشت، اما این بازیکن نیز در چارچوب فنی و سلیقه‌ای برانکو جایی نیافت. در حالی که در خط حمله تیم مهدی طارمی، پدیده فصل قبل پرسپولیس احتمال دارد از این تیم جدا شود به نظر می‌رسد جذب کریم انصاری‌فرد هم می‌توانست نقطه اتکایی برای تقویت تیم و همچنین جلب همراهی هواداران باشد.

به هر حال برانکو، مرد محبوب هواداران فوتبال ملی ایران، با کوله باری از تجربه مربیگری بویژه در ایران دست به خطر بزرگی زد.اگر همه سلف‌های او این توجیه را داشتند که باشگاه نتوانست فهرست مورد نظر آنها را جذب کند، او از الان از سلاح توجیه نیز خود را خلع سلاح می‌بیند؛ چراکه به بازیکنانی که مورد علاقه هواداران این تیم بودند «نه» گفت و چنانچه در فراز و نشیب فصل به مشکل بخورد حتما شرایط سخت‌تری خواهد داشت. رویارویی هوادار با مربی و تیم اتفاق ناخوشایندی است که پرسپولیس به شدیدترین شکل آن را در زمان هدایت حمید استیلی تجربه کرد، اما برانکو که در روزهای گذشته تجمع‌های اعتراضی هواداران پرسپولیس را ـ که به همین دلیل برپا شد ـ جدی نگرفت باید امیدوار باشد در طول فصل با چنین رویه‌ای مواجه نشود، چون در کوران مسابقه‌ها می‌تواند خیلی برای او و تیمش گران تمام شود. از طرفی مدیریت باشگاه مدعی است خواسته‌های سرمربی را در نقل و انتقالات برآورده کرده است و این یعنی رفع مسئولیت از باشگاه.

همه اینها در شرایطی است که به هر ترتیب مشخص نیست تکلیف مدیریت این باشگاه چه خواهد شد و در حالی که واگذاری آن همراه باشگاه استقلال به بخش صنعتی قدرتمند با برخی نگاه‌های شخصی و بعضا گروهی ناکام ماند، در نهایت وزارت ورزش و جوانان چه سیستمی را برای مدیریت این باشگاه در نظر خواهد گرفت و این شرایط مبهم چه تاثیری بر تیم برانکو خواهد داشت؟ آیا او قادر خواهد بودپس از هشت سال هواداران پرسپولیس را به آرزویشان یعنی قهرمانی در لیگ برساند؟

ورزش

امید توفیقی