دنیا به آخر نرسیده است

فابیان مانند برونو رزنده، سعید معروف و... از بهترین بازیگردانان جهان توپ‌ و تور به شمار می‌آید که البته حساسیت و گاهی استرس معروف را در کوران بازی‌ها ندارد. اگر از غنای فنی و فردی تیم لهستان بگذریم آرامش و قدرت کوچینگ و راهبری آنتی‌گا فلیپ بلین هم بر ضریب اطمینان تیم می‌افزود. آنها هرگز به تیم خود استرس وارد نمی‌کردند و موقع تایم‌اوت هم کنار نیمکت تیم بلبشو نبود. زمان کوتاه تایم‌اوت‌ها، وقت آرام و دور کردن اضطراب از بازیکنان بود. درست برعکس تیم ما که چند نفر باید کواچ را از ورطه سقوط روحی - روانی نجات می‌دادند. در تیم لهستان بجز سرمربی و کاپیتان تیم، هیچ کس حق نشان دادن علامت درخواست ویدئو چک یا گرفتن تایم‌اوت یا اعتراض به داوران نداشت و در واقع هر فردی در چارچوب وظایف خود عمل می‌کرد و آنالیز و رعایت اصول روان‌شناسی در این تیم نمود داشت، وگرنه پیروزی آن ‌هم با اقتدار پیش چشم 15 هزار تماشاگر ملتهب و مشوق کار آسانی نبود.

مقصد جای دیگری است

با این ‌همه بارها نوشتیم لیگ جهانی برای هیچ تیمی مقصد نهایی نیست، بلکه معبری است تا جوان‌ترها برای حضور در آوردگاه مهم‌تری به نام المپیک آماده شوند. این تاکید همیشگی نوشتاری ما بود و اکنون نیز اعتقاد داریم دنیا به آخر نرسیده و ما هنوز هم به صعود به دور پایانی، آن ‌هم در یک گروه دشوار امیدوار هستیم، اما اگر صعود بکنیم باز بر این باوریم که باید به چند مهره کلیدی اما فرسوده و از نظر عصبی استراحت بدهیم. در راه المپیک ما به این تیم و بازیکنان شایسته‌اش نیاز داریم، پس آیه یاس نخوانیم و به پشتیبانی خودمان از تیم ملی ادامه بدهیم. کاری به این نداریم که برخی‌ها از سر فرصت‌طلبی هر نقد و نظری را کارشناسانه و مغرضانه قلمداد می‌کنند، اما آنها که به سربلندی والیبال ملی اعتقاد دارند، باید دست به دست هم بدهند تا تیم ملی از لحاظ روحی ـ روانی آسیب نبیند.

ضعف تیم ملی در انتهای میدان و توپگیری، بالانس نبودن شرایط روحی بعضی بازیکنان و تزلزل کواچ در راهبری، همه به جای خود، اما باید برای جام ملت‌ها و بویژه جام جهانی و انتخابی المپیک برنامه‌ریزی کنیم. خوشبختانه رسانه‌ها در حمایت از تیم ملی، تاریخی عمل کرده‌ و وفاداری به میثاق ملی خود را به اثبات رسانده‌اند. این جو مثبت را حفظ کنیم و به یاد داشته باشیم هیچ تیمی در دنیا بدون شکست نمانده و نخواهد ماند.

نگران نباشیم. اعتمادمان را به والیبال از دست ندهیم. آمریکا و برزیل، دو شکست در کارنامه دارند. لهستانی‌ها سه بار باخته‌اند. مهم این است از شکست‌ها برای پیروزی‌های آینده پلی بسازیم. به قول یکی از پیشکسوتان، کواچ بیخ‌ریش ما بسته شده و فعلا جای تغییر نیست؛ بنابراین کادر فنی تیم ملی را تقویت کنیم و صرب‌های بی‌کیفیت را که بر اساس رفاقت و نان قرض دادن کنار سرمربی نشسته‌اند، کنار بگذاریم. فرهاد ظریف را به تیم ملی برگردانیم. تیم ملی به او و مرندی جوان نیاز دارد. باورکنید تیم ملی ما پتانسیل دارد روی سکو بایستد به شرط این که جوگیر نشویم و یک‌ مویز گرمی و یک غوره سردیمان نکند.

جـام‌جـم

جمشید حمیدی