یارانه مصرف، سهم واقعی تولید

این یک واقعیت تلخ است که اکنون بسیاری از تولیدکنندگان با موانع زیادی برای تولید روبه‌رو هستند ووقتی برای مرتفع کردن آنها به سیستم اداری مراجعه می‌کنند، از آنجا که روال پاسخگویی در سیستم اداری بسیار طولانی است باعث می‌شود هزینه تولید روندی روبه رشد طی کند.

پس خیلی ساده و در نخستین گام باید سیستم اداری کشور را طوری متحول کنیم که برخی قوانین دست و پاگیر برای تولید از میان برداشته شود.

در شرایطی که فضای کسب و کار در کشور تسهیل نشده، کاهش مداوم تولید ملی و دلسردی از فراوانی موانع موجب تورم، بیکاری و در نهایت فساد می‌شود.

پس برخی قوانین مزاحم در سیستم اداری که برای تولیدکننده مشکل ایجاد می‌کند باید حذف شود و این وظیفه به عهده دولت است.

اکنون در کشور بیش از 10 هزار قانون وجود دارد که زیاد بودن همین قوانین وتناقضات آنها زمینه‌ساز ایجاد فساد و رانت‌خواری است.

نکته دیگری که در این میان حائز اهمیت است عدم اختصاص یارانه به تولید در سال‌های اخیر است. اکنون یارانه به جای آن‌که وارد مدار تولید شود، وارد چرخه مصرف شده و علاوه بر این‌که تعهدی را برای دولت به‌وجود آورده است، نه‌تنها به تولید کمکی نمی‌کند بلکه باعث ایجاد تورم و همچنین رشد نقدینگی در جامعه نیز می‌شود.

این چنین است که دولت باید برنامه‌ای را تدوین کند تا یارانه مصرف به سوی تولید سوق پیداکند تا هزینه‌ها و در نهایت قیمت تمام شده تولید کاهش یابد.

چراکه این نوع پرداخت یارانه نه سودی برای قشر ضعیف جامعه دارد و مشکلی از زندگی آنان حل می‌کند و نه کمکی به بهبود وضع تولیدکنندگان خواهد کرد.

پس تغییر مسیر یارانه‌ها وضع تولید ملی را از نظر کمی و کیفی متحول خواهد کرد و گامی بسیار اساسی است.

موضوع دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد، استفاده از صرفه‌جویی ناشی از مقیاس است. اکنون شاهد آن هستیم که تولید در مقیاس کوچک انجام می‌شود؛ در حالی که این مقیاس باید بزرگ باشد تا وضع بهره‌وری و سوددهی آن بهبود یابد.

حال پرسش اینجاست که چگونه می‌توان این مقیاس را افزایش داد؟ روشن است که ادغام واحدهای کوچک که بهره‌وری پایین دارند و ایجاد یک واحد تولیدی بزرگ نتیجه مطلوبی ایجاد خواهد کرد.

واحدهای کوچک می‌توانند با تشکیل کنسرسیوم، به یک واحد تولیدی بزرگ و با صرفه و همچنین توجیه اقتصادی و بهره‌وری بالا تبدیل شوند.

جالب است که ایران در مقایسه با کشور پیشرفته‌ای مانند ژاپن از شمار تولیدکننده بیشتری برخوردار است، اما تولیدکنندگان ژاپنی در کنار هم محصولاتشان را به کل جهان صادر می‌کنند و صادراتشان از نظرکمی و کیفی با ایران قابل مقایسه هم نیست.

جعفر قادری - عضوکمیسیون تولید ملی مجلس