تهران شهر زندگی نیست!

تعریف از خود؟ بد است از خودم تعریف کنم. معرفی کنید. مهدی چمران. دیگر چه؟ سیاست؟ دو نوع است. نوع اول؟ دوز و کلک است. برای آمریکایی&zwnj;هاست. نوع دوم؟ تدبیر. ائمه صاحب این سیاست هستند. سیاست کی آغاز شد؟ هفت هشت سالگی. واقعا؟ ملی شدن صنعت نفت و حکومت رزم&zwnj;آرا. چه می&zwnj;کردید در آن سن؟ پلاکارد می&zwnj;نوشتیم. چاپ نبود که. فقط پلاکارد می&zwnj;نوشتید؟ نه. با مداد کپی روی پارچه&zwnj;های نازک می&zwnj;نوشتیم. چه می&zwnj;نوشتید؟ صنعت نفت باید ملی شود. چه می&zwnj;کردید؟ می&zwnj;دادیم مردم روی سینه&zwnj;هایشان بزنند. با توده&zwnj;ای&zwnj;ها همکاری می&zwnj;کردید؟ نه. آنها می&zwnj;نوشتند «صنعت نفت جنوب باید ملی شود». ما همه کشور منظورمان بود. دیگر چه کار کردید برای سیاست؟ در انتخابات سال 29 تا صبح بالای سر صندوق رای نگهبان بودم. کجا؟ مسجد سپهسالار. بچه بودید دوست داشتید چه کاره شوید؟ معماری را دوست داشتم. حالا هم معمار شدم. بزرگراه را دوست دارید یا کوچه باریک؟ هیچ کدام. دوست دارید از کجا عبور کنید پس؟ گذرهایی که ساباط و هشتی دارند. تهران شهر خوبی برای زندگی است؟ خیر. شورای شهر جای چهره&zwnj;های ورزشی است؟ جواب نمی&zwnj;دهم. بهترین محله تهران؟ برای من سرپولک. زادگاهم. هنوز هم به خوبی قدیم است؟ نه. پر از معتاد و غریبه است. وقتی از بزرگراه چمران عبور می&zwnj;کنید؟ برای شهدا فاتحه می&zwnj;خوانم. چرا «چمران» هستید؟ دو روایت هست. یکی&zwnj;اش مربوط به روستای «چمه رون» است. کجا هست؟ اطراف ساوه. الان اسمش شهید چمران است. روایت دوم چیست؟ سخنران یا کسی که چم و خم کار را می&zwnj;داند. به چه زبانی؟ فارسی دری. جلوی آینه چه می&zwnj;بینید؟ یک پیرمرد سفیدمو. اسمتان را سرچ می&zwnj;کنید؟ نه. اسم برادرتان را؟ بعضی وقت&zwnj;ها. دیدم که درباره خودم هم نوشته&zwnj;اند. اگر شهردار بودید؟ شهر را از ناهنجاری بصری و فرهنگی درمی&zwnj;آوردم. اگر رئیس&zwnj;جمهور بودید؟ هویت ملی و مکتبی&zwnj;مان را به دنیا می&zwnj;شناساندم. اگر دستفروش بودید؟ سعی می&zwnj;کردم سد معبر نکنم. آخرین باری که گل خریدید؟ برای تولد فرزندم بود. کی؟ دی ماه. دوست داشتید هنرپیشه بودید؟ چرا. دوست داشتم. ورزشکار چطور؟ ورزشکار را که بوده&zwnj;ام. البته نه ورزش قهرمانی. دوست داشتید چه جور نقشی بازی کنید؟ جدی و قهرمانانه. مهم&zwnj;ترین چالش این روزهای شورای شهر؟ برنامه و بودجه. سختی&zwnj;اش کجاست؟ باید کاری کنیم با این وضع بد اقتصادی پروژه&zwnj;های عمرانی نخوابد. وقتی شهید چمران به شهادت رسید، کجا بودید؟ در همان خوزستان. نزدیک محل شهادت. بالای سرشان رسیدید؟ بله. اما دیگر شهید شده بود. فیلم «چه»؟ فیلم ارزنده&zwnj;ای است. چهره واقعی برادرتان در این فیلم نشان داده شده است؟ طبیعتا واقعیت&zwnj;ها را نمی&zwnj;شود در فیلم نشان داد. ولی گفتید ارزنده است... سعی کرده که نشان بدهد واقعیت&zwnj;ها را. این کار دشواری است. اگر صبح ببینید جلوی خانه&zwnj;تان یک چاله عمیق درست شده است؟ اول پرش می&zwnj;کنم بعد می&zwnj;روم سر کار. کارتن&zwnj;خواب&zwnj;ها؟ نمی&zwnj;بینمشان. ولی ما می&zwnj;بینیم. اگر ببینم می&zwnj;برمشان همان جایی که باید بروند. کجا؟ همان گرمخانه&zwnj;هایی که شهرداری ساخته است. ما هم باید ببریمشان؟ نه. شهرداری خودش 40ـ30 مینی&zwnj;بوس دارد. می&zwnj;آید می&zwnj;بردشان. آنها همکاری می&zwnj;کنند؟ بله. یاد گرفته&zwnj;اند. هم جای گرم هست. هم غذا و هم حمام. فردایشان چه می&zwnj;شود؟ بیرونشان می&zwnj;کنند. اگر نکنند همان&zwnj;جا می&zwnj;مانند. آخرین بار کی آه کشیدید؟ یادم نیست. اصلا نکشیده&zwnj;ام. بزرگ&zwnj;ترین کمبود تهران؟ وسایل حمل و نقل عمومی. دوست داشتید در یک خانه روستایی زندگی می&zwnj;کردید؟ بله. چه می&zwnj;کردید؟ فرصت داشتم کتاب و قرآن بخوانم. فرقش با حالا چیست؟ به جای نشستن در اتومبیل عبادت می&zwnj;کنی. اگر حالا خودتان را روی یک نیمکت روبه&zwnj;روی ساحل تصور کنید، توی ذهنتان چیست؟ یاد شعر یکی از شعرا افتادم. کدام شعر؟ متاسفانه توی ذهنم نیست. از کار کردن خسته نمی&zwnj;شوید؟ هر روز آن&zwnj;قدر کار می&zwnj;کنم تا خسته شوم. خسته از کار؟ بله. خسته بدنی. ولی مایوس نمی&zwnj;شوم. بهار؟ فصل طراوت و روییدن. زمستان بدون سرما و برف؟ زمستان کاذب است. چطور؟ وقتی سردت نشود تشنه گرما و تابستان نمی&zwnj;شوی. آخرین بار کی دعا کردید؟ بعد از نماز ظهر. آخرش چه می&zwnj;شود؟ مسلمان و شیعه معتقد است که بالاخره این کشور به دست صالحین می&zwnj;رسد. واقعا آن&zwnj;قدر امیدوارید؟ راستش مشکلات را که می&zwnj;بینم دلم می&zwnj;لرزد. امام که آمد کجا بودید؟ توی سالن شماره یک فرودگاه. چه کار می&zwnj;کردید؟ مسئول برگزاری مراسم بودم. چه کردید؟ قاری بردم و بعد به گروه «خمینی ای امام» دستور آغاز سرود را دادم. اوج عصبانیت شما؟ خیلی کم عصبانی می&zwnj;شوم. توی خودم می&zwnj;ریزم. کی عصبانی می&zwnj;شوید؟ وقتی خیانت به کشورم را می&zwnj;بینم. در گذشته کاری کردید که اگر برگردید انجام نمی&zwnj;دهید؟ خیلی زیاد. یکی را بگویید. بعضی وقت&zwnj;ها سر دوستانم داد زده&zwnj;ام و کارهایی کردم که اگر نمی&zwnj;کردم، بهتر بود. الناز اسکندری / چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)