فلسطین، نسل‌کشی، سکوت!

باوجود این‌که پس از پایان جنگ جهانی دوم، نقشه سیاسی در بسیاری از نقاط جهان دستخوش تغییر شد و کم نبودند کشورهایی که نامشان از نقشه جهان حذف شد و نام‌هایی تازه جای آنها را گرفت، ولی شکل‌گیری رژیم صهیونیستی از آن جهت متفاوت است که رفتار صهیونیست‌ها در قبال اکثریت مسلمانان فلسطینی، خشم بخش بزرگی از ملت‌های جهان را برانگیخته و احساسات جهان اسلام را جریحه‌دار کرده است. فارغ از همه وحشی‌گری‌ها، تجاوزها و غارتگری‌های صهیونیست‌ها در حق مردم فلسطین و برخی دیگر از کشورهای منطقه، یکی از معمول‌ترین رفتارهای صهیونیست‌ها در اراضی اشغالی، نسل‌کشی هدفمند مسلمانان و آوارگی، تحقیر و قتل آنهاست.

جالب آن‌که با وجود ادعای صهیونیست‌ها درباره میراث‌بری هولوکاست هیتلری، آنان خود راه هیتلر در «دیگری ستیزی» را پیموده و نشان دادند که صهیونیسم، روی دیگر نازیسم غربی است.

جنگ اخیر غزه که براساس آن دولت مجعول اسرائیل به‌گونه‌ای از پیش طراحی شده، زنان و کودکان را هدف قرار می‌داد، یکی از برجسته‌ترین مصادیق این نسل‌کشی در شش دهه قبل است که هنوز در ذهن‌ها باقی مانده؛ این نسل‌کشی بی‌رحمانه که کمتر می‌توان نظیری برای آن یافت، آنقدر بی‌شرمانه بود که حتی بیش از 300 یهودی که گفته می‌شد از هولوکاست هیتلر جان سالم به در برده‌‌اند یا از فرزندان و نوادگان نجات‌یافتگان هولوکاست هستند، در نامه‌ای سرگشاده، حمله‌های اسرائیل به مردم فلسطین را یک نسل‌کشی خوانده‌ و از تل‌آویو خواستند به محاصره غزه پایان دهد.

اما نسل‌کشی صهیونیست‌ها علیه فلسطینی‌ها که حتی خشم یهودیان را نیز برانگیخته و آنها را ناگزیر از مقایسه رژیم صهیونیستی با دولت هیتلر کرده، منحصر به جنگ اخیر غزه نیست و بی‌تردید مشهورترین جنایت صهیونیست‌ها علیه فلسطینیان سال 1982 و در جریان کشتار صبرا و شتیلا رخ داد. هرچند در آن دوره گفته شد که شبه‌نظامیان فالانژ لبنانی عامل حمله به اردوگاه پناهندگان فلسطینی در لبنان که به کشتار بیش از 3000 فلسطینی انجامید، بوده‌اند، ولی بعدها یک دادگاه اسرائیلی آریل شارون، چهره منفور صهیونیست و فرمانده وقت محلی نیروهای دفاعی اسرائیل در این منطقه را از عوامل کشتار معرفی کرد.

باوجود سکوت رسانه‌های خبری و نیز نهادهای مدعی حمایت از حقوق بشر، آمارهای موجود از ظلمی که رژیم صهیونیستی فقط بر مردم غزه روا می‌دارد نشان‌ از برنامه‌ریزی صهیونیست‌ها برای نسل‌کشی مسلمانان دارد. براساس گزارش یونیسف (صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل)، صهیونیست‌ها فقط در سه جنگ سال‌های 2008، 2012 و 2014 با مقاومت فلسطینی‌ها در غزه، حدود هزار کودک را به قتل رساندند. در این گزارش که سال 2014 منتشر شد، آمده است: «در حملات سال 2014 اسرائیل به نوار غزه 447 کودک کشته شده‌اند که از این تعداد 277 نفر پسر و 170 نفر دختر هستند که سن آنها 10 تا 17 سال است. در جنگ اخیر غزه7 287 کودک فلسطینی نیز زخمی شدند.» این در حالی است که حملات نظامی اسرائیل به غزه در سال‌های 2008 و 2009 به کشته شدن 350 کودک منجر شده بود و جنگ غزه سال 2012 نیز کشته شدن 35 کودک را در پی داشت. اطلاعات سازمان ملل متحد حاکی از آن است که یک سوم قربانیان جنگ اخیر غزه کودک بوده‌اند.

این آمار تکان‌دهنده که باعث شد رژیم اشغالگر قدس در رسانه‌های جهانی، رژیمی «کودک‌کش» نام گیرد، روشن می‌کند صهیونیست‌ها با یک برنامه‌ریزی حساب‌ شده در یک پروژه غیرانسانی تلاش دارند نسل مسلمانان را در فلسطین از بین برده و زمینه سلطه خود بر منطقه را فراهم آورند. صهیونیست‌ها که 67 سال قبل صدها هزار فلسطینی را در روزی که امروزه «روز نکبت» خوانده می‌شود، آواره کردند، فقط از سال 2000 میلادی تاکنون بیش از 10 هزار فلسطینی را به شهادت رسانده و از سال 1967 تا به حال بیش از 805 هزار فلسطینی دیگر را نیز اسیر خود کرده‌اند. صهیونیست‌هایی که خانه فلسطینیان را ویران می‌کنند، پس از این ویرانی به آنها مجوز ساخت و ساز نداده و زمینه خروج هر چه بیشتر فلسطینیان را از کشور خود فراهم می‌آورند.

باوجود این‌که براساس بیانیه بین‌المللی در ارتباط با تعریف مصادیق نسل‌کشی، «هرگونه اقدام به نابودی کل یک گروه نژادی، ملی، مذهبی مانند کشتار دسته‌جمعی یک گروه خاص، ایجاد لطمات روانی و جسمانی بر یک گروه خاص، ضربه زدن تعمدی به افراد یک گروه خاص، تحمیل معیارهایی برای جلوگیری از تولد فرزندان آنها، جابه‌جایی اجباری فرزندان گروه‌ها با یکدیگر، طرح‌ریزی برای آسیب رساندن به گروهی خاص و... از مصداق‌های بارز نسل‌کشی هستند.» اما جامعه جهانی همچنان در برابر نسل‌کشی فلسطینیان سکوت کرده و این نشان می‌دهد حقوق بین‌المللی و نهادهای بین‌المللی حامی حقوق انسان‌ها برای مبارزه با نسل‌کشی، افزون بر اراده سیاسی کافی به اصلاحات ساختاری و قوانین کارآمدتری نیاز دارند.