در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
فوتبال اروپا بازیکنانی با نژاد و ملیت های مختلف دارد که بسیاری از آنان از برترین های دنیا هستند. با وجود مهارت و تکنیک بسیار قوی این بازیکنان، فوتبالیست های آفریقایی، امریکای جنوبی، آسیایی و استرالیایی،
به همین دلیل مخالفان این برخوردهای نژادپرستانه اعم از هواداران ، باشگاه ها و بازیکنان فوتبال و برخی سازمان ها، مبارزه هایی علیه آن آغاز کرده اند.
هواداران با پوشیدن پیراهن هایی که شعار ضدنژادپرستی روی آنها نوشته است: «به نژادپرستی ضربه بزنید» یا نصب اعلان هایی با شعارهایی مثل «برای همه بجز نژادپرستان جا هست» و برگزاری سمینارهای ضدنژادپرستی مخالفت خود را با این برخوردها نشان داده اند.
موسسه غیردولتی به نژادپرستی کارت قرمز نشان دهید، در ژوئن سال 1996 و با هدف پایان دادن به برخوردهای نژادپرستانه و استفاده از بازیکنان حرفه ای فوتبال به عنوان الگوهایی علیه این گونه رفتارها در فوتبال تاسیس شد.
گرچه نژادپرستی در فوتبال حرفه ای دنیا در حال ریشه کنی است ، اما متاسفانه در جامعه اروپا این پدیده در حال رشد است.
هدف از این فعالیت ، مبارزه با نژادپرستی از طریق آموزش و استفاده از بازیکنان حرفه ای فوتبال و نشان دادن روشهای مقاومت و نبرد با مساله نژادپرستی است.
فعالیت های این موسسه به دیگر کشورهای آسیایی و خاورمیانه نیز کشیده شده است. برنامه های آموزشی این سازمان به زبانهای فرانسه، ایتالیایی، اسپانیایی، آلمانی، سوئدی و دانمارکی ترجمه شده است و نژادپرستی را در هر جای دنیا جستجو کرده و با تاکید بر نمونه ها و نقش برخی اشخاص سرشناس در دنیا در این زمینه، اثرات آن را در زندگی روزمره و فوتبال بیان می کند و آنچه را که می توان برای مبارزه با نژادپرستی در جامعه انجام داد، عنوان کرده است و نسبت به این مشکل عظیم اجتماعی آگاهی می دهد.
تولیدات آموزشی این موسسه شامل: لوحهای فشرده ، نرم افزارهای آموزشی، عکس و مجله است. برخی حامیان این موسسه عبارتند از سازمان بازیکنان حرفه ای، اتحادیه بین المللی معلمان، شورای شهر نیوکاسل، هیات اجرایی اسکاتلند با نام یک اسکاتلند چند فرهنگ، فدراسیون فوتبال اسکاتلند و بسیاری از موسسات و افراد سرشناس جهان.
تعدادی از شخصیت هایی که در فیلمهای آموزشی ویدئویی این سازمان حضور دارند، عبارتند از: ریو فردیناند، سول کمپبل، آرسن ونگر و بسیاری از بازیکنان سرشناس فوتبال جهان که احساس و عقیده خود درباره نژادپرستی و راههای مبارزه با آن را که اتحاد و اعتراض علنی است ، بیان می کنند.
یکی دیگر از فعالیت های این سازمان تشکیل کارگاه های آموزشی ضدنژادپرستی از طریق هنر در مدارس است. بیش از 300 دانش آموز شهر منچستر انگلیس، اشعار و پوسترهایی با پیامهایی دلخواه علیه نژادپرستی، چه در مدرسه، فوتبال یا در اجتماع تهیه کرده اند تا در مسابقه های بین المللی دوستانه که بین کودکان سراسر دنیا در تمامی سنین و مذاهب و زیر پرچم ورزش انجام می شود، شرکت کنند.
23 مدرسه ابتدایی شرکت کننده از 6 منطقه شهر، پیش از شروع این مسابقه ها در جلسات آموزشی شرکت کردند. همچنین کارخانه محصولات ورزشی نایک با حمایت از بازیکنان فوتبال، مبارزه ای را علیه نژادپرستی، با شعار صحبت کن برای ابراز وجود، برخیز برای گرفتن حق آغاز کرده است.
نشان این مبارزه، مچ بند سفید و سیاه متصل به یکدیگر است که نخستین بار، تیه ری آنری فرانسوی سپتامبر 2004 در مراسم معرفی بازیکنان برتر جهان در زوریخ در دست داشت.
این مچ بند نشان همبستگی بین بازیکنان و هواداران و واکنش مثبت فوتبال علیه نژادپرستی است.
تیه ری آنری می گوید: مچ بند سفید و سیاه، نشان مبارزه علیه نژادپرستی است. نژادپرستی یکی از بزرگترین مشکلاتی است که فوتبال اروپا با آن روبه روست.
مردم فکر می کنند که این مشکل از بین رفته است ؛ اما این طور نیست. بازیکنان در میدان فوتبال به کمک هواداران خود نیاز دارند تا آنان با واکنش خود نسبت به رفتارهای نژادپرستانه ، نشان دهند که آن را قبول ندارند و نژادپرستی را ریشه کن کنند.
این مبارزه توسط بازیکنانی مانند تیه ری آنری ، ریو فردیناند، رونالدینیو، کلود ماکله له، روبرتو کارلوس، اتوئو، آدریانو و فابیو کاناوارو حمایت می شود.
کارخانه تولیدات ورزشی نایک که خود حامی این بازیکنان است، تبلیغات تلویزیونی وسیعی علیه نژادپرستی ترتیب داده است.
همچنین تیمهای ملی که محصولات نایک را تن دارند، در مسابقه های آتی خود لباسهای مخصوص ضدنژادپرستی برایشان طراحی شده است.
برای کمک مالی به این مبارزه ، این مچ بند با قیمت حداقل 2 یورو در فروشگاه های نایک سراسر اروپا و از 6فوریه به صورت خرده فروشی در دیگر فروشگاه های محصولات ورزشی عرضه شده است.
کلیه درآمد حاصل از فروش این محصولات صرف حمایت از طرح ضدنژادپرستی در اروپا خواهد شد. بازیکنان و سرمربیان فوتبال نیز از برخوردهای نژادپرستانه در ورزش نگران هستند. صحبت بعضی از آنان را در این زمینه مرور می کنیم:
اندی کول: هیچ کس نژادپرستی را قبول ندارد. نژادپرستی در مدرسه، فوتبال یا در اجتماع ، جایی ندارد. وظیفه ماست که با همکاری یکدیگر نژادپرستی را ریشه کن کنیم. به نژادپرستی کارت قرمز نشان دهید.
آیا در دوران نوجوانی با برخوردهای نژادپرستی روبه رو بودید؛
رایان گیگز: بله. بسیاری از مردم نمی دانند که پدر من یک سیاهپوست است. او در منطقه ای که زندگی می کردیم از بازیکنان حرفه ای راگبی بود؛ بنابراین زمانی که به مدرسه می رفتم ، تمامی کسانی که مرا می شناختند می دانستند پدر من سیاهپوست است.
خوب ، در مدرسه مرا دست می انداختند. شرایط خیلی بدی در مدرسه نبود، اما زیاد هم خوب نبود.
ریو فردیناند: وقتی 18ساله بودم در یکی از باشگاه ها که بهتر است نام نبرم. مشغول تماشای مسابقه فوتبال بودم. یکشنبه بود و روز تعطیل. خب من هم به تماشای مسابقه رفته بودم.
در جایگاه تماشاچیان نشسته بودم و پلیس در 3ردیف بالاتر و پشت سر من ایستاده بود. تیم میهمان 3بازیکن سیاهپوست داشت و این چند بازیکن تکلهای بسیار خوبی می زنند و من فکر می کردم که گل بزنند.
شخصی که در ردیف جلو نشسته بود می گفت. سیاهپوست اینجا. سیاهپوست آنجا. من به دوستم گفتم که بهتر است اینجا را ترک کنیم، نمی توانم تمام مدت اینجا بنشینم و به این حرفها گوش کنم.
پلیس هم که نه کلمه ای حرف می زد و نه واکنشی نشان می داد. شخص دوباره با صدای بلندتر گفت: سیاهپوست اینجا، سیاهپوست آنجا و سپس به طرف من نگاه کرد و گفت: اوه، با شما نبودم. شما قابل قبولید. فقط آنها بدند. آنها اعصاب مرا خرد می کنند.
نیشخندی به او زدم و سپس به طرف پلیس نگاه کردم و او هم، چنان وانمود می کرد که گویا چیزی نشنیده است. فقط از روی تاسف سری تکان دادم و پیش از اتمام بازی، ورزشگاه را ترک کردم.
ناامیدکننده است؛ اما مساله این است که ما این مشکل را در فوتبال می بینیم، بزنم به تخته، این مشکل در حال رفع شدن است.
سول کمپبل: نژاد پرستی از میان نرفته، اما شرایط بهتر شده است. به عنوان یک فرهنگ به آن فکر می کنم. بسیاری از مردم از اصالت خود دور شده اند.
یک پدر کنار فرزند خود رفتارهایی از خود نشان می دهد و طبیعتا فرزند به پدر خود نگاه کرده و تصور می کند در چنین شرایط و موقعیتی باید این عکس العمل را نشان داد. در مدرسه رفتار چندان بدی ندیدم و با نژادپرستی روبه رو نشدم.
از ملیت ها و نژادهای مختلف با پیشینه و فرهنگهای متفاوت به آن مدرسه می رفتند: آسیایی ، سیاه ، سفید. انسان ها را به خاطر آنچه هستند باید پذیرفت. گاهی مردم دارای مذهب و پیشینه و فرهنگهای متفاوت هستند و حتی تجربه چند فرهنگی را هم ندارند، اما بسیار روشنفکرند، حتی اگر از منطقه سفیدپوستان اکثریت باشند. باشگاه ها می توانند مردم را به این کار تشویق کنند.
اشلی کول: من در شهر ایسلند انگلیس که شهری است با فرهنگهای مختلف زندگی می کردم ؛ اما زمانی که به مدرسه می رفتم از برخوردهای نژاد پرستی مورد آزار بودم، چون نوجوان بودم اصطلاح سیاهپوست اینجا، سیاهپوست آنجا کمی روی من تاثیر می گذاشت؛ اما وقتی به خانه می رسیدم.
مادرم می گفت: تو پسر بزرگی هستی ، فراموش کن. در دوران جوانی علت این اهانت ها را نمی فهمیدم و تعجب می کردم که چرا همه علیه من هستند؛ اما مادرم تنها این توضیح را می داد که آنها نادان هستند و آن زمان تصمیم گرفتم ، نسبت به رفتار آنان بی اعتنا باشم.
هنگامی که دوره راهنمایی را به اتمام رساندم. متوجه شدم به اندازه کافی برای نادیده گرفتن این گونه رفتارها بزرگ شده ام.
چه توصیه ای برای نوجوانانی که دچار چنین مشکلی هستند، دارید؛
رایان گیگز: فکر می کنم مهمترین چیز این است که آن را مخفی نکنید و به آن دامن نزنید. وقتی تجربه اش را دارید نباید از صحبت درباره آن بترسید، چون تهدیدشان وحشتناک است.
از طرفی شخصی که شما را تهدید کرده یا آزار داده است، متوجه می شود که عملش تاثیر منفی خود را روی شما گذاشته است. پس بهتر است رو راست باشید.
ریو فردیناند: اول خودشان را بشناسند. اگر والدین شما نژاد پرست باشند حتما مطالبی راجع به این اختلاف به شما خواهند گفت ، بهترین قضاوت این است که نخست خودتان را بشناسید.
اگر خودتان را نشناسید، هرگز اجتماع خود را هم نخواهید شناخت و هر آنچه دیگران بگویند، می پذیرید.
سول کمپبل: اگر مورد تهدید و آزار قرار می گیرید، برای توقف آن باید به معلم ، والدین یا شخص بزرگتری مراجعه و موضوع را عنوان کنید.
گاهی ، بسیاری از کودکان از این که چنین موضوعی را با معلم یا والدین خود در میان بگذارند. بشدت می ترسند. اگر مشکل را با بزرگتری در میان نگذارند، کسی که مورد اهانت قرار گرفته از این رفتار شخص متنفر خواهد شد و این تنفر ادامه پیدا خواهد کرد.
مگر این که حلقه تنفر پاره شود. کسی حق اهانت به دیگری را ندارد. این کار خلاف قانون است و این عمل تاثیر طولانی مدت یا همیشگی روی کودکان دارد.
اشلی کول: تنها مردم نادان نیستند که این رفتار را دارند. به عقیده من باید از گفتگو با بزرگسالان شروع کرد. خانواده ، مادرم ، معلمهای من به من آموختند که نژادپرستی ، موضوع مضحک ، خوب یا بزرگی نیست.
مردم نیاز به آموزش دارند و اگر این اتفاق برای شما رخ دهد. تنها نیاز به صاحبان قدرت است.
نظرتان درباره برخی بازیکنان لیگ برتر که بتازگی با این چنین برخوردهایی در اروپا روبه رو بوده اند، چیست؛
رایان گیگز: درباره تیه ری آنری و توهین هایی که به مارکوس بنت و دیگر بازیکنان شده و تجربه اش را داشته اند، خوانده ام.
این گونه اتفاقات نباید در فوتبال باشد؛ چرا که باعث تفرقه شدید می شود. نژادپرستی در اروپا رو به رشد است. تعداد بازیکنان سیاهپوست در برخی لیگها بسیار کم است و در لیگ برتر نیز کمتر از سفیدپوستان دیده می شوند؛ بنابراین بازیکنان سیاه هدف مساله نژادپرستی هستند.
چه راه حلی پیشنهاد می کنید؛
رایان گیگز: فکر می کنم باشگاه ها و همچنین حامیان آنان باید با نژادپرستی مبارزه کنند. به عقیده من نژادپرستی هر چه سریع تر باید قدغن شود؛ اما فکر می کنم کار بسیار مشکلی است و مشکل تر این که انفرادی نمی توان عمل کرد.
این موضوع به عهده فیفا و یوفاست که باشگاه ها را وادار به این کار کند. اما خود باشگاه ها نیز می توانند به این موضوع واکنش نشان دهند.
به عقیده شما احتمال دارد که قدرتمندان فوتبال بتوانند واکنش تازه ای در این باره انجام دهند؛
رایان گیگز: بله؛ چرا که بعضی از عملکردها به آرامی پیش می روند؛ اما وجود دارند.
آنان می توانند از برخی بازیکنان سرشناس مانند تیه ری آنری درخواست کنند تا برای مردم صحبت کند؛ اما ممکن است بازیکنان نه چندان سرشناس مایل به صحبت نباشند، چرا که فکر می کنند قدرتمندان هرگز کاری انجام نمی دهند.
باشگاه آرسنال دارای بازیکنان بزرگی از آفریقا، کارائیب و آسیاست. چگونه می توان دیگر باشگاه ها را به سوی جذب هواداران سیاهپوست و آسیایی همانند آنچه در آرسنال است تشویق کرد؛
سول کمپبل: آرسنال طرحهای اجتماعی ای دارد که با مدارس در ارتباط است.
این خیلی مهم است که مردم احساس کنند باشگاه بخشی از جامعه آنان است. من در طرح اجتماعی مدارس در گینگ کراس و نورث لندن شرکت دارم. زمانی که باشگاه بخشی از جامعه باشد. مردم راضی هستند.
همه احساس می کنند قسمتی از این طرح هستند. باشگاه به جامعه کمک می کند و آن را دوباره به حامیان خود انتقال می دهد و این زیبایی فوتبال است. فوتبال مرزها را از میان می برد و سدها را درهم می شکند.
از این که پیوند خوب بین انسان ها را در فوتبال می بینید، لذت می برید و به همین دلیل است که من هم بخشی از این لذت هستم.
تاریخچه بازیکنان سیاهپوست بریتانیایی به سال 1880 و آرتور وارتون برمی گردد.
اما هنوز در لیگ برتر با بریتانیایی های آسیایی تبار برخوردهای نژادپرستانه می شود. چگونه می توان این نگرش را تغییر داد؛
سول کمپبل: به سنت شکنی ، مطرح شدن و رشد فردی اعتقاد دارم. این موضوع در حال انجام است. مهم نیست چه کسی باشد.
استعداد آن بازیکن باعث می شود که مردم پشت آن چهره رنگی را هم ببینند. بازیکنان آسیایی به سرعت در حال رشد هستند. دیگر بازیکنان نیز روش آنان را ادامه می دهند.
موسسه به نژادپرستی ضربه بزنید، بتازگی سعی دارد نژادپرستی را میان هواداران ریشه کن کند. نظر شما در این باره چیست؛
سول کمپبل : شخصا، چیزی درباره آن نشنیده ام ، اما می دانم کارهایی در حال انجام است. من سعی می کنم برای کشورم بهترین باشم. همیشه نمی توان بازی خوبی ارائه کرد، اما می توان صددرصد در اختیار تیم بود.
بسیاری از مردم حتی خارج از فوتبال، بازی تیم انگلیس را تماشا می کنند و بازیکنان را می شناسند. ما می خواهیم و تلاش می کنیم تا فوتبال انگلستان در مسیر درستی حرکت کند.
تعداد زیادی از بازیکنان غیرسفید در داخل و خارج از زمین هستند و این ترکیب خوبی است. زمانی که پیراهن تیم خود را می پوشید. معنای آن را درک می کنید، من هم آن را درک می کنم و این افتخار بزرگی است.
بسیاری از بازیکنان رویای بازی در باشگاه های انگلیس را دارند.
تعداد مربیان سیاهپوست در مسابقه ها کم است. چگونه می توان تغییری ایجاد کرد؛
سول کمپبل : بیش از 10 5سال است که بسیاری از سیاهپوستان ، صاحب حرفه های مهمی شده اند و هر روز بیشتر مورد پذیرش قرار می گیرند.
همه آنان موفقیت کسب نکردند. برخی از آنان ناموفق بودند و این هم سدی است که باید شکسته شود. تعداد مربیان سیاه کم است ، اما بتازگی تعداد آنان رو به افزایش است و این موضوع به تغییر نگرش و بدبینی برخی مردم نسبت به عدم موفقیت مربیان سیاهپوست قبلی کمک می کند.
از این که در تیم آرسنال با بازیکنانی با ملیت های مختلف بازی می کنید چه احساسی دارید؛
اندی کول: فکر می کنم از خوش شانسی من این است که حرفه بزرگی مثل فوتبال دارم، اما اگر به تیم آرسنال نگاه کنید.
شما تیه ری آنری فرانسوی ، لارنس کامرونی را می بینید. ما بازیکنانی از ساحل عاج داریم. از هر ملیتی بازیکنی داریم: سوئد، آلمان ، البته انگلیس ، اما هر کس فرهنگ خودش را دارد و ما به خوبی با هم هستیم و خوشبختانه توانسته ایم به مردم نشان دهیم که ما می توانیم بدون برخورد و توهین و با تفاهم در یک تیم باشیم.
آیا زمانی که رفتارهای نژادپرستانه ای می بینید، از طرف تیم خود مورد حمایت قرار می گیرید؛
اشلی کول: ما پشتیبان یکدیگر هستیم؛ اما خشونت به خرج نمی دهیم. به چیزی یا کسی ضربه نمی زنیم. فقط درباره آن گفتگو و البته با مسوولان نیز صحبت می کنیم.
فکر می کنم زمانی که تیم انگلیس در مقابل چک اسلواکی بازی داشت ، با من و امیل هسکی چنین برخوردی شد و مسببان آن جریمه شدند.
فکر می کنید فعالیت هایی مانند سازمان به نژادپرستی کارت قرمز نشان دهید چقدر تاثیرگذار باشد؛
اشلی کول: همان طور که قبلا گفتم، یکی از مهمترین روشها، آموزش به مردم است. اگر مردم رفتار تیه ری و مرا با یکدیگر ببینند، آنها هم این گونه رفتار می کنند.
چه نظری درباره پناهجویان و رسانه ها دارید؛
رسانه ها حرفهای زیادی برای درمان خواهند داشت. بسیاری از مردم روزنامه ها را می خوانند و درباره خبرهای آن صحبت می کنند و اکثریت مردم به نوشته روزنامه ها اعتقاد دارند.
ممکن است روزی برسد که به سمت ما بیایند و اعتقاد پیدا کنند که نژادپرستی رفتار پسندیده ای نیست. خوشبختانه، روزنامه ها در مسیر مناسبی حرکت می کنند.
زمانی که در میدان فوتبال هستید و به اطراف نگاه می کنید، مردم سیاه ، سفید، سرخپوست ، یونانی را می بینید، بسیار باعث خوشحالی است که می بینید چه تاثیر عظیمی از طریق فوتبال به وجود آورده اید.
مترجم: فریده سبزعلیزاده 
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
در واکنش به حمله رژیم صهیونیستی به ایران مطرح شد
اسرائیل در ورطه تصمیمات اشتباه
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
کوه موش زایید!
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
اسرائیل به سرزمین سوخته بدل می‌شود؟
گفت و گو
رییس مرکز جوانی جمعیت وزارت بهداشت در گفتگو با جام جم آنلاین:
۳۵ درصد از قانون جوانی جمعیت اجرا شده
گفت‌وگوی «جام‌جم» با سیده عذرا موسوی، نویسنده کتاب «فصل توت‌های سفید»
نق‌نق‌‌نویسی داستان اجتماعی نیست
یک نماینده مجلس:
پیام‌عملیات وعده صادق، قدرت و استقلال ایران بود
علی برکه از رهبران حماس در گفت‌و‌گو با «جام‌جم»: