روایت داستان‌های ترسناک در یک برنامه شبانگاهی

امیری درباره اهداف ساخت این برنامه نیز می‌گوید: به طور کلی با توجه به ساعت پخش این برنامه، قصد نداریم برنامه‌ای جدی ارائه کنیم و همه چیز بر پایه بداهه و طنز و شادی برنامه‌ریزی شده است، چون عقیده دارم در این ساعت مخاطبانمان به دنبال جذابیت هستند که باید آن را برایشان متفاوت از برنامه‌های عادی مهیا کنیم.

وی در ادامه به راه‌های ارتباطی برنامه اشاره می‌کند و می‌افزاید: همانند همه برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی از طریق پیامک با مخاطبان خود در تماس بوده و منتظر دریافت نظرات آنها هستیم، اما مهم‌ترین موضوع این است که به طور کلی برنامه‌ ما براساس ارتباط با مخاطبان طرح‌ریزی شده است و سعی می‌کنیم در طول برنامه همواره مخاطبان را با خودمان همراه کنیم، چون واقعا اعتقاد دارم کسی که برنامه ما را دنبال می‌کند، به دنبال سکوت در خلوت شب نیست، اما این موضوع به آن معنی نیست که در طول 120 دقیقه صرفا شلوغی و سر و صدا داشته باشیم، بنابراین سعی کردیم در بخش‌های مختلف برنامه به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنیم که علاوه بر ایجاد انگیزه و نشاط برای مخاطبان، آرامش شبانه آنها را هم در نظر بگیریم.

وی می‌افزاید: با توجه به آماری که از برنامه در اختیار داریم، دریافتیم مخاطبان این برنامه به طور کلی به دنبال خواب نیستند، چون یا مشغول انجام کارند، مثل رانندگی و نگهبانی شب یا به طور کلی شب‌‌زنده‌دار هستند، پس همین موضوع باعث شده تا برای همراهی با همه آنها، بخش‌های مختلف را در نظر داشته باشیم و برای درگیر کردن مخاطبان با برنامه، برنامه را با یک جمله کوتاه یا یک داستانک شروع می‌کنیم و اجازه می‌دهیم خود مردم باقی کار را ادامه دهند، به عنوان مثال یک جمله می‌گویم و از شنوندگان می‌خواهیم در 20 کلمه سوژه را کامل کنند، در ابتدا فکر می‌کردیم کسی حوصله همراهی در این بخش را نداشته باشد، اما کم‌کم و با حضور گسترده شنوندگان بویژه از شهرستان‌ها متوجه شدیم که واقعا مخاطبان حتی پاسی از شب نیز پای برنامه هستند.

امیری می‌افزاید: در مدتی که من تهیه این برنامه را به عهده دارم، متوجه شدم مشارکت شهرستان‌ها در این برنامه واقعا خیلی بیشتر از تهرانی‌هاست، بنابراین تلاش کردم با ارتباط با شهرستان‌ها گزارش‌هایی از آن مناطق داشته باشیم تا از سراسر ایران با مخاطبان همراه باشیم.

به عقیده این تهیه‌کننده رادیو جوان، بهترین بخش برنامه مربوط به بخش «قرار عاشقی» است که راس ساعت یک بامداد به زیارت امام رضا(ع) می‌رود. در این بخش ارتباط بسیار زیادی داریم و مشخص است که گروهی از مخاطبان در این ساعت از شب مشغول راز و نیاز با خداوند متعال و ائمه اطهار هستند که از این طریق سعی می‌کنند با دیگر شنوندگان درد دل کنند، به عنوان مثال چندی پیش در این بخش نوجوانی پیامک داد و از مردم خواست برای پدرش که در بستر بیماری بود،‌ دعا کنند و ما هم از شنوندگان بویژه این بخش خواستیم برای سلامتی پدر ایشان دعا کنند، دقیقا هفته بعد همان شخص دوباره با برنامه تماس گرفت و گفت پدرش خوب شده و از همه تشکر کرد که اتفاق جالبی بود.

وی درباره بخش ترسناک برنامه نیز می‌گوید: در این بخش با استفاده از افکت‌های خاص و موسیقی ترسناک، سعی داریم کنترل برنامه را در دست داشته باشیم و گزارشگران هم با استفاده از ابتکار عمل‌هایشان آن را به مخاطبان انتقال می‌دهند، به عنوان مثال چندی پیش خبرنگار کاشان به یکی از قلعه‌های مخروبه اطراف شهر در بیابان رفته بود و از آنجا زنده گزارش می‌داد. برنامه به گونه‌ای بود که برخی پیامک دادند که واقعا ترسیده‌اند، اما علاقه‌مند به ادامه بودند و ما هم به خواسته آنها احترام گذاشتیم، در حالی که گروهی هم علاقه داشتند کار تمام شود.

توجه به علایق مخاطبان

حالا عقربه‌های ساعت 3 بامداد را نشان می‌دهد و بهروز تشکر با همان انرژی اول برنامه می‌گوید: این برنامه هرگز قصد ندارد نصیحت کند یا این‌که برای مخاطبان خط‌مشی تعیین کند، چون واقعا مخاطبان این ساعت علاقه‌ای به این موضوع‌ها ندارند و به دنبال موارد جدیدی در برنامه هستند که اگر آنها را در اختیارشان قرار ندهیم، واقعا نمی‌توانیم همراهی آنها را داشته باشیم.

او درباره ویژگی‌های برنامه نیز می‌گوید: با توجه به سناریوی این برنامه، چون قصد داریم مخاطبان را همراه خود داشته باشیم، ممکن است حتی سه بار در طول برنامه پرسش‌های برنامه را که قرار است مخاطبان آن را پاسخ دهند، تغییر دهیم تا بتوانیم توجه آنها را در طول دو ساعت به خود جلب کرده و آنها را همراه اینجا شب نیست تا ساعت دو بامداد داشته باشیم.

این مجری باسابقه صداوسیما درباره کارش در این برنامه نیز می‌گوید: به طور کلی من زیاد اهل اجرا از روی متن برنامه نیستم و سعی می‌کنم کاملا بداهه برنامه را اجرا کنم،‌ چون اگر حرف دل مخاطبان را نگویم، آنها موج رادیو را تغییر خواهند داد؛ آن هم در ساعت اولیه بامداد که کسی حوصله شنیدن متون کلاسیک یا نصحیت‌های کتاب‌ها را ندارد. از این‌رو این برنامه واقعا جزو معدود برنامه‌هایی است که هر گروه سنی آن را می‌شنوند.

تشکر خاطرنشان می‌کند: مدتی پیش به تهیه‌کننده برنامه گفتم حالا که برنامه اینجا شب نیست گروه جوان و اندیشه توانسته مخاطبان خود را بخوبی همراه خود کند، بد نیست ما هم بدون خبر سری به منزل مخاطبان بزنیم، به گونه‌ای که وقتی پیامک می‌زنند، بدون خبر به آنها زنگ بزنیم و بگوییم همین الان روی آنتن برنامه هستید و من بهروز تشکر هستم. بدون تردید برخی شنوندگان باور نمی‌کنند، اما وقتی صدای خودشان را بشنوند، تازه کار ما شروع خواهد شد که این یعنی مشارکت واقعی خود شنوندگان در برنامه که ممکن است با صلاحدید مدیر گروه این کار در برنامه عملی شود.

خرسندی، گوینده دیگر این برنامه نیز می‌گوید: رانندگان، دانشجویان، جوان‌ها و به طور کلی هر قشر و صنفی همراه شبانه‌های ما هستند و بویژه اگر به‌دنبال فضای متفاوتی از شب بوده و کمی هم از یکنواختی خسته شده باشند، چون اینجا شب نیست گروه جوان و اندیشه برایشان تاریکی شب را مانند روشنایی روز می‌کند.

خرسندی معتقد است، این آزادی و بداهه‌گویی در این برنامه است که توانسته شنوندگان را تا ساعت 2 بامداد با ذهنی پویا و شاداب همراه خود بیدار نگه دارد، بدون آن که لحظه‌ای تکراری یا خسته‌کننده برای آنها تدارک دیده شده باشد، چون به عقیده من، شنوندگان این ساعت رادیو به‌دنبال برنامه‌ای شیک و جالب هستند نه همان موضوع‌های تکراری همیشگی شبانه.

وی بخش مربوط به اماکن ترسناک را پرمخاطب‌ترین بخش برنامه می‌داند و می‌گوید: با توجه به آهنگ صدای من معمولا بخش ترسناک را بیشتر من اجرا می‌کنم، اما از آنجا که نه خود من و نه شنوندگان نسبت به مکانی که گزارشگر در آن قرار گرفته هیچ تصویر ذهنی نداریم، کار کمی دشوارتر می‌شود که با استفاده از طرح‌های خلاقانه تهیه‌کننده و صدابردار و کمی شیطنت‌های من و همکارم آقای تشکر، تصویری دقیق از مکان ترسناک مورد نظرمان برای شنوندگان تدارک می‌بینیم. ولی همان‌طور که می‌دانید معمولا در این ساعت از شب بسیاری از شنوندگان با هدفن یا صدای کم رادیو برنامه را دنبال می‌کنند که همین موضوع باعث شده این بخش مخاطبان زیادی به خود جلب کند چون ناخودآگاه احساس ترس برای همه ایجاد می‌شود.

از حرف مردم گفتن

کاظم داداشی، مدیر گروه جوان و اندیشه رادیو جوان هم درباره سری جدید این برنامه‌ها می‌گوید: این برنامه یکی از برنامه‌های پرسابقه در این شبکه رادیویی است که مخاطبانش هم اقشار مختلف جامعه ‌هستند و کاملا براساس نیازهای ذهنی مخاطبان در این ساعات تهیه شده است.

وی در ادامه می‌افزاید: از آنجا که طیف مخاطبان ما از همه گروه‌های سنی و اقشار مختلف جامعه هستند بنابراین علاوه بر این‌که باید آرامش شبانه گروهی آنها را دریابیم، برای برخی که در آن زمان نیازمند شور و نشاط هستند تا کارشان را انجام دهند، تلاش کنیم.

داداشی درباره بداهه‌گویی‌های دو مجری برنامه هنگام پخش هم می‌گوید: بدون تردید همه ما به برخی خطوط قرمز موجود در رسانه‌ها آشنا هستیم و این‌که بگوییم اصلا هیچ محدودیتی در این زمینه نیست واقعا درست نیست، اما همان‌طور که می‌دانید برنامه‌های رادیویی، زمانی مخاطبان را به خود جلب می‌کنند که حرف دل مردم را بگویند و از دغدغه‌های آنها بدون پرده سخن بگویند؛ بنابراین سعی کردیم برای این‌که بتوانیم هر دو مورد را تحت کنترل داشته باشیم، از عوامل باسابقه و دارای کارنامه مشخص در این برنامه استفاده کنیم؛داداشی بهترین بخش این برنامه را «ساعت عاشقی» می‌داند و می‌افزاید: بخش ساعت عاشقی که دقیقا راس ساعت یک بامداد به راز و نیاز مخاطبان با معبود خود می‌پردازد، از نظر من بهترین بخش است و پس از آن بخش «این با من» به مدت ده دقیقه در اختیار هر یک از مجریان قرار می‌گیرد. این بخش بدون هیچ هماهنگی از سوی هر یک از مجریان جداگانه برای مخاطبان تدارک دیده شده است که همین امر باعث شده تا تعداد بسیاری از مخاطبان از آن به عنوان بهترین بخش یاد کنند.

قاب کوچک (ضمیمه شنبه روزنامه جام جم)