در سال‌های گذشته به ازای هر ده مرد، یک زن قاتل وجود داشت و عقب‌تر که برویم، باز هم این فاصله بیشتر می‌شود.
اما بتدریج و به لحاظ تحولاتی همچون اختلافات فرهنگی در کلانشهرها، تاثیر رسانه‌ها و مسائل دیگر، این فاصله رفته‌رفته کاهش پیدا کرده است. از سوی دیگر، در سال‌هایی که دخالت زنان در قتل چشمگیر نبود، بعدها به صورت معاونت خودش را نشان می‌داد. در پرونده‌های قتل در سال‌های اخیر نیز، نقش زنان را به صورت معاونت یا معاونت نامحسوس یا کمرنگ می‌دیدیم، اما به مرور متاسفانه این نوع دخالت در قتل نیز رفته‌رفته تغییر پیدا کرده و در سال‌های اخیر دیده‌ایم که زنان به عنوان مباشر در قتل حضور داشتند.
در گذشته زنان قاتل سعی می‌کردند مردان را به شکل مرموز و با استفاده از داروهای بیهوشی یا سم به قتل برسانند و خشونت کمتری در آن وجود داشت و کمتر از آلات قتاله‌ای همچون چاقو استفاده می‌کردند، اما آمار پرونده‌های قتل نشان می‌دهد که روش انحصاری محض استفاده از سم و دارو برای قتل، فرق کرده و اکنون تفاوتی میان زنان و مردان در نحوه قتل به چشم نمی‌خورد.
در مردان انگیزه‌های قتل فراوان است و در اختلافات مالی، انتقامجویی، مسائل ناموسی و... مشاهده می‌شود. اما در پرونده زنان قاتل، رد پای نفر سوم یا انگیزه‌ای به نام حسادت یا حس انتقامجویی یا مواردی که ادعا شده از ناموسشان دفاع کرده‌اند، مشاهده شده است. اما مهم همان حس حسادت و انتقامجویی است که انگیزه درصد بالایی از پرونده‌های قتل در زنان را به خود اختصاص می‌دهد. به طور کلی تنوع انگیزه‌های زنان قاتل در ارتکاب قتل کمتر از مردان است.
فرهاد شهبازوار/ وکیل دادگستری
