نیاز برنامه‌‌های معارفی به خلاقیت

بسیاری از برنامه‌های معارفی به‌واسطه طرح مسائل دینی که فی‌نفسه شنیدن آنها برای بخش قابل‌توجهی از مخاطبان جذاب و مفید است، مخاطبان خود را دارند؛ به عنوان نمونه می‌توان به برنامه‌هایی چون سمت خدا و این شب‌ها اشاره کرد که با ساده‌ترین ساختار برنامه‌سازی شکل‌گرفته‌اند و صرفا به واسطه نوع پیامی که به مخاطب خود ارائه می‌کنند، تداوم و تماشاگر بسیار داشته‌اند.

این برنامه‌ها مباحثی را مطرح می‌کنند که برای مخاطبان هم شنیدنی و جذاب است و هم بسیار کاربردی. مخاطبان این برنامه‌های تلویزیونی درس‌هایی برای زندگی کردن می‌آموزند و پاسخ ابهاماتشان را می‌یابند بنابراین برایشان چندان اهمیتی ندارد که ساختار برنامه چیست، در طراحی دکور چه خلاقیت‌هایی به کار رفته است، مجری چطور برنامه را اداره می‌کند، برنامه چه بخش‌هایی دارد و این بخش‌ها چقدر دیدنی است.

چنین برنامه‌ای تا آنجا که نیازی به جلب‌نظر مخاطبان بیشتر نداشته باشد، به خلاقیت و جذابیت هم اهمیت نمی‌دهد، اما نکته اینجاست که جلب مخاطبان بیشتر بخصوص مخاطبانی از میان نسل جدید از اهداف برنامه‌های معارفی تلویزیون است و براساس سیاست‌های تعریف شده در رسانه ملی این برنامه‌ها باید بتوانند پاسخگوی خواست و نیاز مخاطبان جوان‌تر باشند و جمعیت بیشتر و متنوع‌تری را پای تلویزیون بنشانند.

با این رویکرد برنامه‌های معارفی بیش از دیگر برنامه‌های تلویزیونی نیازمند خلاقیت و نوآوری هستند. این برنامه‌ها با وجود مخاطبان بسیار باید هر بار تازه شوند و از تازه‌ترین دستاوردها و قواعد برنامه‌سازی بهره بگیرند. یک برنامه معارفی برای گسترش مخاطبانش به دکوری نیاز دارد که شبیه به کالبدی برای یک ایده و مفهوم باشد، از رنگ‌ها و صداها در جهت اهداف و پیام‌هایش استفاده کند، مجری چنین برنامه‌ای باید از میان بهترین و محبوب‌ترین مجری‌های تلویزیونی انتخاب شود و از همه مهم‌تر سهم مخاطبان باید در این برنامه‌ها افزایش یابد.

در برنامه‌های تعاملی و انواع شوهای تلویزیونی که مردم جزئی از روند تولید آنها هستند، یک برنامه معارفی برای موفقیت بیشتر نیاز به حضور و همراهی پررنگ‌تر مردم دارد و همه اینها زمانی میسر خواهد شد که در درجه اول چنین خواسته‌ای وجود داشته باشد و در درجه دوم تهیه‌کنندگان تلویزیونی بیش از اینها برای ساخت یک برنامه خوب سرمایه‌گذاری کنند.

(آذر مهاجر / جام جم)