برزیل با طعم فوتبال

او ایده این طرح را از کمیک‌‌استریپ‌های فوتبالی گرفته که خودش سال‌ها پیش ـ زمانی که کاریکاتوریست بوده ـ طراحی کرده است. همین جرقه باعث شد پای فوتبال مدرن به تلویزیون باز شود و این روزها ـ که با پخش مسابقات جام جهانی فوتبال، بازار فوتبال داغ است ـ میان‌برنامه‌های«فوتبال مدرن» هم توانسته‌اند جای خود را در دل مخاطبان باز کنند. آیتم‌های فوتبال مدرن، سرشار از خلاقیت و سادگی است که با ترکیب شدن با کارتون‌های دوبعدی، حسی خوب و لذت‌بخش به مخاطب منتقل می‌کند.به بهانه پخش فوتبال مدرن، با علی درخشی گفت‌وگوی کوتاهی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:

فوتبال مدرن چگونه شکل گرفت و جرقه ساخت چنین انیمیشنی از چه زمانی زده شد؟

من دهه 70، مجموعه کمیک‌استریپ‌هایی برای ماهنامه طنز و کاریکاتور داشتم که آن موقع به اسم مدرسه فوتبال کار می‌کردم. در آن زمان، خواننده زیادی داشت و یکی از ستون‌ها و صفحات پرطرفدار مجله بود. دیگر کاریکاتور کار نکردم و حدود ده سالی است که از آن زمان می‌گذرد.

آقای علی اکبریان پیشنهاد کردند بخشی از آنها را به انیمیشن تبدیل کنیم. حدود بهمن یا اسفند بود و فرصت خیلی کمی داشتیم. ایشان به من انگیزه دادند. من هم شروع کردم بخشی از کمیک‌استریپ‌ها را که قابلیت تبدیل به انیمیشن داشت، استوری‌ بورد زدم و کاراکتر ساختم.

در شروع کار هم قرار بود خودم کارگردانی کنم. جنس حرکت‌ها و زمان‌بندی را تا حدوی درآوردم ولی چون گرفتار بودم و نمی‌رسیدم، خود آقای اکبریان ادامه کارگردانی را برعهده گرفتند.

کاراکترهایی که طراحی کردید بر مبنای کاراکترهای 10 سال قبل بود یا چیزی هم به آن اضافه کردید؟

به هر حال سبک کاری من نسبت به آن موقع خیلی متفاوت شده است. آن موقع هم کاراکترهایی شبیه این داشتم، شاید کمی متفاوت‌تر و ضعیف‌تر اما حال و هوا همان حال و هواست.

وقتی کار را شروع کردید، به جام جهانی هم نیم‌‌نگاهی داشتید؟

بله، قصد این بود که کار را برای جام جهانی برسانیم. فکر می‌کردیم وقتی مردم در این جو هستند، کارمان بهتر و بیشتر دیده می‌شود.

فکر می‌کردید کارتان تا این حد مورد استقبال قرار گیرد؟

من قبلا هم تجربه داشته‌ام؛ مردم تشنه دیدن انیمیشن خوب هستند. البته منظورم این نیست که کار ما خوب است. این کار در مقایسه با خیلی کارهای خوب دیگر که همکاران دیگرمان تولید کرده‌اند می‌تواند یک کار متوسط باشد ولی وقتی یک کار انیمیشن خوب و بموقع پخش شود و موضوعش برای مردم جالب باشد مردم می‌بینند؛ این خود برای مسئولان و متولیان بخش انیمیشن یک نشانه است که کمی بیشتر توجه کنند و بودجه این بخش را کمی بیشتر کنند. در این صورت، خود به خود کمیت و کیفیت کارها بالا می‌رود.

تا به حال چند اپیزود تولید شده است؟

قرار بود 150 اپیزود کوتاه باشد ولی به خاطر این‌که فرصت نشد و وقتمان کم بود، 100 اپیزود تولید کردیم که بخش عمده‌اش هنوز پخش نشده است. فکر می‌کنم تعداد محدودی تا به حال پخش شده که حدود 4 تا 5 دقیقه است. ما حداقل 20 دقیقه کار را تولید کرده‌ایم که آماده پخش است.

ایده‌های طنز چطور به وجود آمد؟ کمیک‌استریپ به هر حال داستانی را روایت می‌کند. آیا از داستان‌هایی که در مجله استفاده کردید، در اینجا هم استفاده کردید یا با توجه به شرایط الان فوتبال، داستا‌ن‌های جدیدی خلق کردید؟

بیشتر داستان‌ها را از صفر شروع کردم یعنی این‌طور نبود که برگردم و ورق بزنم ببینم چه ایده‌هایی در مجله داشتم. خیلی از داستان‌های کمیک‌‌استریپ به کلام وابسته بود، اما باید در اینجا ایده‌های کاملا تصویری می‌داشتیم. درست است که گزارشگر بانمکی هم روی انیمیشن‌ها گزارش می‌کند که کار را خیلی بانمک‌تر کرده ولی به هر حال اتفاقات کاملا تصویری است.

تعداد معدودی از ایده‌های ده سال قبل را به کار گرفتم یعنی خودم نشستم و از صفر فکر کردم. این فقط جرقه کار بود و سعی کردم همه کار نوتر باشد و این که مخاطب غیرایرانی هم بتواند با آن ارتباط برقرار کند یعنی به کلام وابسته نباشد.

می‌شد کار را با موسیقی و افکت به نتیجه رساند، «گزارشگر» چگونه به فوتبال مدرن اضافه شد؟

من فقط می‌خواستم گزارشگر صدایی در زیر داشته باشد و نمی‌خواستم خیلی روی آن مانور بدهم. فقط می‌خواستم فضا را کمی برایمان پر کند، منتهی آقای صولتی آنقدر خلاقانه گفتند که گزارشگر هم وزن پیدا کرد. در واقع فقط می‌خواستم یک گزارش آمریکای لاتینی در پس‌زمینه کار باشد و حال و هوای برزیلی به کار بدهد، اما آقای صولتی خودش این ایده را آورد که کلمات فارسی بگوید که به نظرم خیلی بانمک شد. این ایده خودشان بود و بنده نقشی در آن نداشتم.

از خروجی کار راضی هستید؟

بله، خیلی خوب شده. البته اگر زمان بیشتری داشتیم قطعا کار بهتری می‌شد، اما در همین زمان کوتاه، کار استاندارد و بانمکی شده است. همین که شما می‌گویید مردم خوب آن را می‌بینند، نشان می‌دهد کار خوبی شده است.

یعنی می‌گویید مردم تشخیص می‌دهند چه کاری خوب است و چه کاری خوب نیست. نمی‌توان برای مردم تعیین تکلیف کرد.

بله، مخاطب اصلی در هر صورت مردم هستند. البته باید حواسمان باشد. من هم همیشه در کارهایم مراقب این هستم که هیچ وقت موج‌سواری نکنم یعنی اگر پدیده‌ای همه‌گیر شده بدون این که تحلیل خودم را درگیر کنم راجع به آن کار نمی‌کنم. همیشه سعی کرده‌ام از بالا نگاه کنم که آیا صلاح هست راجع به یک مسأله کار شود یا نه.

شاید پدیده‌ای بین مردم گل کند و مردم جذب آن شوند، اما این پدیده در واقعیت، خیلی سازنده نباشد. خوب ترجیح می‌دهم وارد چنین مسأله‌ای نشوم ولی فوتبال بخصوص جام جهانی یک جشن جمعی است، موضوعش برای من خیلی جالب است و خوشبختانه مردم هم استقبال کردند.

الان چه کار جدیدی در دست تولید دارید؟

چند مجموعه داریم. یک مجموعه به اسم «ابزار ماهی‌ها» برای شرکت فرهنگی هنری صبا کار کردیم که در حال صداگذاری‌اش هستیم. این کار برای کودک است. مجموعه دیگری به نام بیمار کار کردیم که برای کودک و نوجوان است. آن کار را هم با آقای علی اکبریان انجام دادیم. مجموعه دیگری به نام گزارش‌های اوتی است که اپیزود دوم آن را در دست اتمام داریم. کار جدیدی هم داریم که پیش‌ تولید آن در حال تمام شدن است. یک کار بزرگ و جدید است که سعی می‌کنیم جذاب باشد.

اگر پیشنهاد کاری جدیدی داشته باشید، باز هم در سبک فوتبال مدرن کار خواهید کرد؟

کاری که دست گرفتیم اگر خوب پیش رود فکر می‌کنم اجازه ندهد درگیر کار دیگری شوم.

ما مسابقات لیگ جهانی والیبال را هم داریم؛ مردم هم استقبال زیادی به عمل آوردند. چرا برای والیبال آیتم نساختید؟

به هر حال باید تهیه‌کننده و سفارشی وجود داشته باشد. انیمیشن هزینه‌بر است و خود ما که تولید می‌کنیم، نمی‌توانیم اول خودمان هزینه کنیم و بعد کار را بفروشیم مخصوصا که مشتری انیمیشن در ایران محدود است می‌توانیم بگوییم فقط صداوسیما مشتری انیمیشن است. انجام این کار کمی با ریسک همراه است.

با وجود این من از ساخت آیتم برای والیبال هم استقبال می‌کنم. موضوعات ورزشی پر از نشاط و هیجان و جنب و جوش و رقابت است و ایده‌های زیادی برای کار می‌دهند. اگر سفارشی در این زمینه باشد، من حتما این کار را انجام می‌دهم. (رضوان اناری/ ضمیمه قاب کوچک)