حمل و نقل عمومی نیازمند مدیریت میدانی

نکته اینجاست که مسئولان برای برطرف شدن این دست نیازهای حداقلی شهروندان نیز تاکنون آن‌طور که باید و شاید سنگ تمام نگذاشته‌اند، زیرا با توجه به امکانات موجود در شرکت اتوبوسرانی پایتخت می‌توان دست‌کم شرایط را به گونه‌ای مدیریت کرد که شهروندان برای سوار شدن به اتوبوس یا قطار مترو با مشکل رو‌به‌رو نباشند.

این در حالی است که بخش قابل توجهی از این مشکل به این علت است که این روزها بیشتر مدیران پشت‌میزنشین شده‌اند و از آنچه در حوزه مدیریتشان می‌گذرد تقریبا بی‌خبرند، زیرا در اغلب موارد کارمندانی به آنها گزارش کار می‌دهند که به نفعشان نیست مدیر مربوط از ضعف‌های سیستم باخبر شود. برای نمونه می‌توان سامانه اتوبوس‌های تندرو را مثال زد که به گفته مسئولان روزانه بیش از سه میلیون نفر از آن استفاده می‌کنند؛ البته نباید نادیده گرفت این سامانه تاحد قابل توجهی توانسته بار رفت و آمد شهری شهروندان را به دوش بکشد، اما بیشتر شهروندان از بی‌برنامه بودن رفت و آمد اتوبوس‌ها در مسیرهای شمال به جنوب و شرق به غرب گله دارند، زیرا در ساعات شلوغ روز فقط مسافرانی که در اولین ایستگاه سوار اتوبوس می‌شوند شانس نشستن یا ایستادن در فضای مناسب نصیب‌شان می‌شود.

هرچند مسئولان اتوبوسرانی تدابیری برای رفع این مشکل به کار گرفته‌اند، اما باید گفت این راهکارها مناسب و موفق نبوده‌ است، زیرا مشکل شهروندان کماکان پابرجاست، این درحالی است که می‌توان این مشکل را با شناسایی ایستگاه‌های شلوغ، نظارت دقیق‌تر بر ایستگاه‌ها و کنترل دقیق‌تر رفت و آمد اتوبوس‌ها برطرف کرد. افزون بر این شهروندان نیز در این بین می‌توانند در بهبود شرایط سهیم باشند به این شکل که مشکلات خود را با سامانه تلفنی 1888 در میان گذاشته و از مسئولان بخواهند برای رفع مشکلات آنها تلاش کنند.

آوید طالبیان‌ - ‌گروه جامعه