سن شناسنامه‌ای در برابر سن بیولوژیک

چرا برخی افراد هفتاد و پنج ساله سریع و چالاک هستند، اما برخی دیگر از همسن و سالان آنها بسختی فعالیت‌های روزانه خود را انجام می‌دهند؟ قرار گرفتن افراد در معرض مواد مضر موجود در محیط‌زیست می‌تواند اثرات متفاوتی روی آنها داشته باشد. تاثیر موادی مانند بنزن، دود سیگار و حتی استرس از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

کد خبر: ۶۸۹۴۵۹

در حالی که تاریخ تولد شما در شناسنامه از سن تقویمی شما حکایت دارد، اما ممکن است این سن تقویمی اندکی با سن بیولوژیکی بدن شما و توانمندی سلولی‌تان متفاوت باشد. محققان معتقدند: اکنون باید درک بهتری از ترکیبات شیمیایی درگیر در پیری و زیست نشانه‌هایی برای اندازه‌گیری این اثرات داشته باشیم.

نورمن شارپلز از دانشگاه کارولینای شمالی می‌گوید: نرخ و روند پیری فیزیولوژیک و ملکولی در بین افراد تا اندازه‌ای بدلیل قرار گرفتن در معرض گرونتوژن‌ها (فاکتورهای محیطی موثر بر پیری و شتاب‌دهنده فرآیند سالخوردگی) متفاوت است. ما اعتقاد داریم که امروزه به درک درستی از مواد سرطانزای موثر در شکل‌گیری سرطان رسیده‌ایم. بنابراین آیا رسیدن به درک درستی از گرونتوژن‌ها باعث بهره‌مندی مطالعات انجام یافته در زمینه پیری می‌شود؟ با شناخت و اجتناب از گرونتوژن‌ها ما قادر به تاثیرگذاری روی روند پیری و امید به زندگی در سطح بهداشت عمومی خواهیم شد.

در آینده آزمایش‌های خونی ارزیابی‌کننده نشانگرهای زیستی سن ملکولی ممکن است برای درک تفاوت‌های موجود در بین افراد در روند پیری مورد استفاده قرار گیرند و مسیرهای کلیدی درگیر در فرآیند پیر شدن سلولی یا تغییرات شیمیایی صورت گرفته در DNA را اندازه‌گیری کنند. شارپلز می‌گوید که در حقیقت در جهت استفاده کامل از منافع این تحقیق او موفق به تاسیس شرکت برای تجاری کردن تست‌های ملکولی فرآیند پیری شده است.

از دیدگاه بهداشت عمومی به احتمال زیاد دود سیگار مهم‌ترین گرونتوژن است. سیگار با سرطان، تصلب شرایین، فیبروز ریوی و دیگر بیماری‌های مرتبط با سن در ارتباط است. اشعه فرابنفش خورشید هم باعث سالخوردگی ما می‌شود. شارپلز و همکارانش اخیرا نشان داده‌اند که شیمی‌درمانی نیز یک گرونتوژن قوی است.

وی می‌گوید: تیم محققان آماده است تا با کمک یک مدل موش قوی توسعه‌یافته این گرونتوژن‌ها و دیگر عوامل درگیر در پیر شدن سلولی را با جزییات بسیار بیشتر مورد مطالعه قرار دهد. محققان به دنبال تلاش‌های هماهنگ برای درک استفاده‌های بالینی از تست‌های پیری ملکولی و نیز شیوع شتاب پیری هستند. شارپلز می‌گوید: ما اعتقاد داریم مقایسه نشانگرهای ملکولی با نتایج بالینی باید به صورت جدی آغاز شود.

به عنوان مثال آیا نشانگرهای زیستی می‌تواند سمیت ناشی از جراحی یا شیمی‌درمانی در بیمارانی را که سن تقویمی آنها به عنوان یک عامل خطر شناخته شده، تشخیص دهد یا خیر؟ البته شارپلز معتقد است انجام این تست‌های تشخیص سن ملکولی و در دسترس قرار دادن آنها به صورت مستقیم برای مشتریان خطرناک است؛ چراکه احتمال ارتباط نداشتن داده‌های ناشی از نتایج این آزمایش و دیگر آسیب‌های ناشی از قضاوت براساس آنها وجود دارد.