دریاچه زریوار مریوان که گفته می‌شود یکی از منحصربه‌فردترین ویژگی‌های گردشگری و طبیعی را داراست و حتی نمونه آن در جهان نیز اندک است، طی سال‌های اخیر مورد بی‌توجهی‌های مختلفی قرار گرفته و متاسفانه با گذشت زمان اقدامی عملی برای نجات آن صورت نمی‌گیرد و می‌توان گفت نفس‌های زریوار به شماره افتاده است.
مدیر کل حفاظت محیط زیست کردستان در گفت‌وگو با مهر با اشاره به شرایط فعلی دریاچه زریوار مریوان گفت: اکنون میانگین حجم آب زریوار 40 میلیون متر مکعب، مساحت پهنه آبی 896 هکتار و مساحت محدوده حفاظت شده 3293 هکتار است که بر اساس آخرین بررسی‌های صورت گرفته 30 گونه پستاندار، بیشتر از 98 گونه پرنده مهاجر و گونه‌های مختلف ماهی در این دریاچه نشانه بکر بودن آن در منطقه است.
ناصح قادری افزود: با توجه به تحقیقات و مطالعات صورت گرفته، شرایط زریوار بحرانی است و نیازمند برنامه‌ریزی جامع و عملی است و متاسفانه مدیریت واحدی در دریاچه زریوار نداریم و هر سازمانی بر اساس رسالت خود مشغول فعالیت است که تشکیل یک مدیریت یکپارچه و همسو و همکار برای اقدام در این راستا ضروری و لازم است
وی با بیان این‌که ثبت دریاچه زریوار به عنوان تالاب بین‌المللی رامسر باید در دستور کار قرار گیرد و با جذب اعتبارات ملی و بین‌المللی می‌توان زمینه را برای حفظ و احیای دوباره آن فراهم کرد، یادآور شد: با نابودی دریاچه زریوار بسیاری از شاخص‌ها و ظرفیت‌‌های استان از بین می‌رود و این امر می‌تواند تا حد زیادی در عدم توسعه همه‌جانبه استان نقش بسزایی ایفا کند.قادری گفت: هم‌اکنون میزان مواد آلوده در دریاچه بالاست و وجود فاضلاب‌های شهری و بویژه روستایی که وارد دریاچه می‌شود، کودهای شیمیایی که برای زمین‌های اطراف استفاده شده و بعد از شسته شدن وارد دریاچه می‌شود، رشد مسکن شهری در حاشیه دریاچه، تغییر کاربری اراضی تالاب به کشاورزی و آتش زدن نیزارها همگی عواملی است که این میزان را بالا برده است و باید هر چه سریع‌تر چاره‌اندیشی شود.
معاون فنی اداره کل حفاظت محیط زیست استان کردستان نیز گفت: اکنون مهم‌ترین عوامل موثر بر آلودگی دریاچه زریوار از نظر زیست محیطی، ورود پساب حاوی کود و فضولات دامی در فصل بارندگی از طرف روستاهای ضلع غربی و ورود غیرمستقیم قسمتی از فاضلاب انسانی مناطق مسکونی شهر مریوان به دریاچه است.
شهاب محمدی با اشاره به وضع نگران‌کننده در این بخش یادآور شد: ورود فاضلاب روستاهای اطراف زریوار از یک سو و ورود فاضلاب قسمتی از شهر مریوان در سال‌های گذشته به این دریاچه و رسوبات ناشی از حوضه اطراف باعث شده چشمه‌های خودجوش کف این نگین درخشان که منبع اصلی آب آن به شمار می‌رود، کم آب شود.
