یک مورچه‌خوار دوست‌داشتنی

این مجموعه به شیوه دوبعدی توسط کمپانی‌های «کوکی جار گروپ»، «سینار»، «ناین استوری اینتر تینمنت» و «WGBH» برای شبکه پی.‌بی.‌اس ساخته می‌شود.

داستان این سری مجموعه‌ها در شهری خیالی در آمریکا به نام «اللود سیتی» اتفاق می‌افتد که حول محور زندگی پسر هشت ساله‌ای به نام آرتور رد (یک مورچه‌خوار)، دوستان و خانواده‌اش و تعاملات روزمره‌ای که میان آنها رخ می‌دهد، است.

آرتور دانش‌آموز کلاس سوم دبستان «لیک‌وود» است. پدرش، دیوید، یک سرآشپز و مادرش جین حسابدار است. او دو خواهر کوچک‌تر به نام‌های دروتی که پیش‌دبستانی است و کیت نوزاد و یک توله سگ کوچک به نام پال دارد. او دوستانی با پیشینه‌های مختلف نژادی و خانوادگی دارد که همین تفاوت‌های افراد، موضوع تعدادی از داستان‌هاست. در این انیمیشن تاکید زیادی بر ارزش آموزشی کتابخوانی و کتابخانه‌ها و همچنین روابط با دوستان و اعضای خانواده می‌شود. داستان‌های این مجموعه، به موضوعاتی می‌پردازد که برنامه‌های کودکان کمتر به سراغ آنها می‌روند. از جمله مسائل مرتبط با سلامت مانند مرگ یک حیوان خانگی، سرطان‌، ترس‌های دوران کودکی، توهمات، و بیماری آلزایمر که روی کودکان تاثیر می‌گذارند.

حضور شخصیت‌های مشهور

یکی از ویژگی‌های جالب این انیمیشن، علاوه بر ارجاعات جالب به فیلم‌ها و موضوعات روز در قسمت‌های مختلف سری‌ها، این است که تاکنون تعداد زیادی از افراد مشهور در نقش خودشان در بعضی قسمت‌ها ظاهر شده و صدای شخصیت خودشان را گذاشته‌اند که ازجمله این افراد می‌توان به فرد راجرز لری کینگ، مت‌دیمون و لنس‌آرمسترانگ اشاره کرد.

این مجموعه تلویزیونی براساس سری کتاب‌های آرتور نوشته مارک براون ساخته شده ‌است. گروه کوکی جار و WGBH در سال ۱۹۹۴ شروع به تولید این پویانمایی کردند. کارگردان این مجموعه‌ هاگرگ بیلی است و تنظیم کار برای سریال تلویزیونی را، کن اسکاربورگ و کتی واگ انجام داده‌اند. نخستین قسمت این مجموعه دوم سپتامبر ۱۹۹۶ نمایش داده شد و از آغاز پخش تاکنون حدود 17 فصل و 200 قسمت از این مجموعه ساخته شده ‌است؛ مدت زمان هر قسمت حدود ۲۴ تا۲۶ دقیقه است.

آرتور طولانی‌ترین زمان پخش را در بین مجموعه‌های پویانمایی برای کودکان در آمریکا دارد. همچنین مکان دوم طولانی‌ترین زمان پخش بین مجموعه‌های تلویزیونی پویانمایی در آمریکا، پس از سیمپسون‌ها را دارد. این مجموعه تاکنون موفق به کسب جایزه جورج فاستر پیبادی و چهار جایزه دی‌تایم امی برای بخش بهترین انیمیشن کودکان شده است.

سال 2002، مجله هفتگی راهنمای تلویزیون (TV Guide) آرتور را در فهرست50 شخصیت برتر کارتونی با رتبه 26 قرار داد. این مجموعه همچنین موفق به کسب جایزه بفتا شد ضمن این‌که 17 بار هم نامزد دریافت جایزه دی‌تایم امی شد.

مجموعه کارتون‌های آرتور در 119 کشور پخش می‌شود که ازجمله آنها می‌توان به برزیل، دانمارک، فرانسه، یونان، اسرائیل، مکزیک، نروژ، بریتانیا، ژاپن و چین اشاره کرد.

همچنین در ادامه ماجراهای آرتور سریال دیگری با استفاده از شخصیت باستر دوست آرتور به نام کارت پستال‌های باستر ساخته شده است. علاوه بر این سه فیلم یکساعته تلویزیونی تولید شده که آخرین فیلم به نام توله گمشده آرتور برای اولین‌بار به شیوه کامپیوتری سه‌بعدی تهیه شده است، ضمن این‌که تاکنون 5 بازی کامپیوتری نیز با استفاده از این شخصیت ساخته شده است.

استقبال از شخصیت‌های کارتون

مارک براون خالق آرتور و ماجراهایش، حدود 30 سال است که با این مورچه‌خوار دوست‌داشتنی کار می‌کند. این شخصیت در یکی از شب‌هایی که مارک برای پسرش قصه می‌گفت، خلق شد. آرتور بزودی به قهرمان کتابی به نام دماغ آرتور که سال 1976 انتشار یافت، تبدیل شد و از آن به بعد براون بیش از 30 کتاب از آرتور و خواهرش دورتی را نوشته و طراحی کرده است. اکنون بیش از 20 سری کتاب درباره ماجراهای آرتور و خواهر کوچکش دورتی وجود دارد. بیشتر شخصیت‌های داستان‌های مارک براون از روی یک فرد یا ترکیبی از افرادی است که او با آنها برخورد داشته و از آنها الهام گرفته است. مثل افرادی که در دوران تحصیل در مدرسه می‌شناخته است.

آقای رات برن، از روی معلم جبر و مادربزرگ تورا، از روی مادربزرگ واقعی خود مارک الگوبرداری شده‌اند.

براون می‌گوید: باستر را از روی شخصیت بهترین دوستم در دوران دبستان، به نام تری جانسون خلق کرده‌ام که یک بذله‌گو و شیطان واقعی بود. او ساعت‌های زیادی را در دفتر مدیر مدرسه سپری می‌کرد. خواهران مارک، بانی، کالین و کیمبرلی هم مدل‌های شخصیت‌های او در کتاب‌هایش هستند، بخصوص دروتی و فرانسین.

براون برای ایده داستان‌هایش به کارهای فرزندانش تولون، تاکر و الیزا نگاه می‌کرد. (اگر دقت کنیم این اسامی را در داستان‌های ماجراهای آرتور می‌بینیم). اغلب خوانندگان از این‌که شخصیت یکی از کتاب‌های داستانی، بتواند به یکی از موفق‌ترین برنامه‌های تلویزیونی کودکان تبدیل شود، متعجب شدند. این شخصیت آرتور هشت ساله مخلوق مارک براون بود که بیشتر به یک انسان شباهت داشت تا یک مورچه‌خوار.

مارک براون می‌گوید: هیچ کس بیش از خود من از این مساله تعجب نکرد. این موضوع خیلی باعث سرگرمی و سردرگمی من شد که این شخصیت بتواند با این همه کودک و خانواده‌هایشان ارتباط قوی برقرار کند.

وقتی او در بوستون بود، کارول گرین والد تهیه‌کننده تلویزیون دبیلو جی‌بی‌‌اچ» با براون درباره تهیه یک مجموعه کارتونی از شخصیت آرتور صحبت کرد. خیلی زود براون فعالانه درگیر تهیه مجموعه تلویزیونی آرتور شد که در شرکت سینار واقع در مونترال در دست تهیه بود.

براون می‌گوید: من در همان جلسه اول گفتم من یک تم خیلی آرام می‌خواهم که کودکان و پدر و مادرها آن را دوست داشته باشند، برنامه‌ای که والدین هم با بچه‌هایشان به تماشای آن بنشینند.

با پخش اولین سری در سال 1996 آرتور بسرعت به سطح بهترین برنامه‌های گروه پیش‌دبستانی رسید. طی چند سال بعد وی از سطح انتظار مارک براون خیلی فراتر رفت.

براون می‌گوید: بعد از دو سال ما حدود 65 قسمت ساخته بودیم، بعد از خود پرسیدیم آیا همین مقدار کافی است؟ آیا همه کارها را انجام دادیم؟. بعد دبیلو جی‌بی‌اچ یک گروه مستقل تحقیق را برای این مساله استخدام کرد و آنها با این پاسخ برگشتند: شما نمی‌توانید کارتان را متوقف کنید. تا حالا هیچ برنامه‌ای بخصوص به صورت انیمیشن برای بچه‌ها ساخته نشده که بچه‌ها تا این حد عالی با شخصیت‌های آن ارتباط صمیمانه برقرار کنند.

موفقیت مجموعه کارتونی آرتور روی فروش کتاب‌ها هم تاثیر گذاشت. در 20 سال اولیه 5 میلیون نسخه از کتاب‌های آرتور به فروش رفته بود که بعد از ساخته شدن سریال این میزان به 45 میلیون نسخه رسید. او در جواب به این پرسش که کدام یک از شخصیت‌ها بیشتر از همه مورد علاقه شماست؟ می‌گوید: اندکی از وجود من در تمام شخصیت‌ها وجود دارد؛ اما فکر می‌کنم آرتور بیشتر از بقیه شبیه من باشد. قهرمان‌های من حیوانات هستند، ‌چون به این روش همه بچه‌ها براحتی می‌توانند با آنها ارتباط برقرار کنند. آرتور همیشه هشت ساله خواهد بود. او هیچ وقت به دانشگاه یا کالج نمی‌رود و نگرانی دبیرستان را ندارد، زندگی او به همین صورت عالی است. (ترجمه: پریسا کاشانیان/ ضمیمه قاب کوچک)