ده‌نمکی: خسته‌ام از نقدهای بیرحمانه

به گزارش جام‌جم، نخستین برنامه «رادیو من» از رادیو جوان که مهران دوستی با صدای گرم و به یادماندنی‌اش آن را اجرا می‌کند، مهمان ویژه‌ای داشت؛ ده‌نمکی به این برنامه رادیویی آمد و بسیاری از ناگفته‌هایش در این سال‌ها را با مردم در میان گذاشت. این کارگردان سینما در ابتدای سخنانش خیلی صریح سراغ مسائل مالی و فروش میلیاردی فیلم‌هایش رفت و گفت: همه می‌دانند درآمد‌هایی که من از پنج فیلمم داشته‌ام متعلق به بدنه اصلی جامعه سینمایی کشور است. خودم که تهیه‌کننده فیلم‌هایم نبودم. انتقادهای بیرحمانه‌ای که به من و فیلم‌هایم می‌شود تمام خستگی‌ها را روی تن من باقی می‌گذارد.

ده‌نمکی به عنوان شاهد از فروش پنج میلیاردی معراجی‌ها مثال زد و ادامه داد:‌ این فیلم محصول سیمای جمهوری اسلامی‌ ایران است و در واقع تهیه‌کننده اصلی آن شبکه اول سیما بود و با توجه به‌ این مساله بود که ما توانستیم تبلیغات زیادی در تلویزیون داشته باشیم. هرچند من اعتقاد ندارم که تبلیغات فیلم ما بیش از فیلم‌های دیگر بود. به نظر من عدالت در تبلیغ فیلم‌های روی پرده سینما در تلویزیون بخوبی رعایت شد. البته ما مدت زمان بیشتری نسبت به دیگر فیلم‌ها روی پرده سینما هستیم؛ حدود دو هفته بیشتر از بقیه فیلم‌ها.

ده‌نمکی با گلایه از کسانی که تبلیغات فیلمش را برجسته می‌کنند، افزود: سر فیلم قبلی‌ام یعنی «رسوایی» خیلی کمتر از «معراجی‌ها» تبلیغ داشتم، اما دیدیم که آن فیلم هم فروش خوبی کرد. این فیلم با آثاری چون «حوض نقاشی»، «قاعده تصادف»، «تهران 1500» و «رژیم طلایی» در نوروز سال گذشته رقابت می‌کرد؛ آن هم بدون تبلیغ و دیدید که فروشش از آن فیلم‌ها بیشتر شد. تبلیغات جزئی از فیلم است و کسی که فیلم را می‌سازد، نمی‌تواند بی‌تفاوت از کنار‌ این مساله رد شود.

من لکسوس سوار نیستم

ده‌نمکی با بیان‌این‌که هیچ وقت از پولی که سر فروش فیلم‌هایش به دست آورده سطح زندگی خود را ارتقا نداده است، تأکید کرد: بعضی‌ها نوشتند من لکسوس‌سوار هستم، در صورتی که‌ اینجوری نیست و یک ماشین تویوتای معمولی دارم. او ادامه داد: خانه‌ام رهنی است و از اجاره و اجاره دادن همیشه می‌ترسم و به سمت اجاره کردن خانه هرگز نرفته‌ام و هر خانه‌ای را که در آن باشم حتما رهن می‌کنم. بجز‌ این مورد هزینه خورد و خوراکم در ماه حدود یک میلیون تومان است. خیلی وقت‌ها هم شده که دخل و خرجم با هم جور درنیامده. اصولا هرکس کار فرهنگی می‌کند دخل و خرجش جور درنمی‌آید.

درآمد سه‌گانه «اخراجی‌ها» کجا رفت؟

این فیلمساز درباره درآمد میلیاردی اخراجی هم گفت: من یک کاری را در حوزه کتاب انجام دادم و آن یک فرهنگنامه 80 جلدی بود که در مجموع حدود صد هزار صفحه دارد و 20سال روی آن کار کردیم و زحمت برد. من هر چه پول از سر سه‌گانه‌های اخراجی‌ها درآوردم در این پروژه هزینه کردم که به نظرم بزرگ‌ترین مرجع ما برای جنگ و دفاع‌مقدس است. من برای امرارمعاشم خیلی از پول‌هایی که از فیلمسازی به‌دست آورده‌ام، هزینه نمی‌کنم.

وی افزود: زمانی که مجله داشتم، حتی در دادن حقوق بچه‌هایی که در مجله کار می‌کردند هم مشکل داشتم. یادم می‌آید اولین زمانی که دخل و خرجم کم آمد زمانی بود که تازه از جنگ برگشته بودم. من وقتی رفتم جنگ محصل بودم و وقتی جنگ تمام شد و برگشتم به خانه، هیچ شغلی نداشتم. آن موقع در محله نظام‌آباد زندگی می‌کردم و رویم هم نمی‌شد که از پدرم پول بگیرم. اولین‌بار که در جنگ زخمی‌ شدم توی جیبم دست کردم و دیدم پول‌های درون جیبم هم خونی شده است. یک 50 تومانی آن زمان در جیبم بود که برای خودش خیلی پول بود. آن پول را دوست داشتم تا آخر عمر برای خودم نگه دارم چون برایم خاطره‌ای از جنگ بود. اما به قدری فشار مالی روی من آمده بود که با پنبه و الکل خون‌های روی آن پنجاه تومانی را پاک کردم تا بتوانم آن را خرج کنم و زندگی خود را با آن بگذرانم.

خسته شدن از کنایه‌ها

ده‌نمکی با بیان این که دیگر خسته شده است، تاکید کرد: دیگر رغبتی برای فیلمسازی ندارم و نمی‌خواهم فیلم بسازم، به هر حال فیلم‌ها و بخصوص فیلم‌هایی که من ساختم همه فروشش را روی هم بگذاریم حدود 30 میلیارد می‌شود و ‌این 30 میلیارد برابر با بودجه ساخت صد فیلم سینمایی در کشورمان می‌شود. ولی‌این بی‌مهری‌هایی که به من می‌شود و‌ این کنایه‌هایی که به من می‌زنند مرا دلسرد کرده است. کارگردان اخراجی‌ها افزود: انتقادهای بی‌رحمانه‌ای که به من و فیلم‌هایم می‌شود تمام خستگی‌ها را روی تن من باقی می‌گذارد. همین فیلم «معراجی‌ها» با وجود‌ این‌که اکنون مدت زیادی است که روی پرده‌های سینماست، توانست سینما قدس تهران را در میدان ولیعصر از بسته شدن نجات دهد. این سینما پول دستمزد کارگران و آب و برقش را نداشت بدهد و فیلم معراجی‌ها به سینما قدس تهران کمک کرد تا تعطیل نشود. شما می‌دانید تعطیل شدن سینما‌ها چه ضربه‌ای به بدنه فرهنگ کشور می‌زند و ما جلوی‌ این ضربه را با فیلم «معراجی‌ها» گرفتیم. حالا سینمایی‌ها عوض‌ این‌که از ما به خاطر‌ این کار تشکر کنند، مدام به ما کنایه می‌زنند.

این فیلمساز تصریح کرد: شخصی مثل رضا کیانیان می‌آید و جلوی دکتر قالیباف شهردار تهران انتقاد می‌کند که چرا او از فیلم ما حمایت کرده؟ چرا آن‌قدر با غرض‌ورزی به همه چیز نگاه می‌کنید؟ شهردار تهران اگر حمایتی کرده به طور کل به جامعه سینما بوده است.

او خاطرنشان کرد: بیایید موضوع را کلی‌تر ببینیم. آن‌قدر جزئی‌نگری برای سینمای ما اصلا خوب نیست. بخش اعظمی‌ از فیلم‌هایی که همین رضا کیانیان بازی کرده از پول دولت بوده. حرف در‌ این خصوص زیاد و درد‌های زیادی دارم که به خاطر همین فعلا از سینما رنجیده‌ام.

از راست و چپ مرا می‌زنند

ده‌نمکی تأکید کرد: من از هر دو جناح ضربه خورده‌ام. تصمیم گرفتم به کشاورزی روی بیاورم. بگویم کار فرهنگی کردن ما دیگر بس است. وقتی هم چپ و هم راست من را می‌زنند، آدم ترجیح می‌دهد کاری در‌ این حوزه نکند. اما بعدش فهمیدم من آدم زندگی معمولی نیستم که بخواهم با کشاورزی و مرغداری زندگی خود را بگذرانم. دوباره برگشتم و فیلم‌های مستند «فقر و فحشا» را ساختم و بعد از آن هم «کدام استقلال و کدام پرسپولیس» را و مردم در آن زمان نشان دادند وقتی حرفی دارای ارزش باشد آن را هرطور که باشد می‌بینند و می‌شنوند. خیلی‌ها می‌گفتند که این دو مستند مخاطب خاص دارد، اما همه مردم به هر نحوی آن را دیدند و از آن استقبال کردند و خوششان آمد. بعد از ‌این دو مستند به سمت سه‌گانه اخراجی‌ها رفتم و بعدش هم رسوایی و معراجی‌ها. اما واقعا کم آورده‌ام و دیگر نمی‌خواهم فیلم بسازم.

او در پایان گفت: همه می‌دانند تنها کسی که فیلم‌هایش با حمایت بخش خصوصی ساخته شده من هستم. یعنی خود سینمایی‌ها می‌دانند که فیلم‌های من فروش می‌رود، پس می‌آیند روی من و‌ ایده‌ام سرمایه‌گذاری می‌کنند تا فیلم ساخته شود.