بغضت را دیدیم آقای مجری

بخش هایی از این نامه بدین شرح است:

آقای مجری سلام

امشب لحظه آخر دیدم که بغض کردی ، دیدم که خواستی زودتر دوربین از روی صورتت بره کنار تا یه وقت اشک ریختنت برای بچه‌های دیروز و امروز الگو نشه ، آخه میدونم و میدونی که بچه های امروز گریه کردنشون شده کاسبی، برعکس ما که گریه‌هامون همش از سر ناچاری بود، یهو میترسیدم، دردمون میومد یا یه چیزی میزد پس سرمون و پقی میزدیم زیر گریه، تنها سلاح ما هم همین بود، گریه می کردیم که یه شب بیشتر مهمون خونه عمو یا خاله باشیم.

راستش این روزها همین یدونه سلاح هم دیگه نداریم، رومون نمیشه، میگن مرد که گریه نمیکنه، اما راستش گریه مال مرده، اما خوب پنهونش می‌کنیم، گمونم تو هم سر همین گریه نکردی.

اما من دیدم بغض داری، همونطوری که خنده‌ها و حرص خوردنهاتو دیده بودم، اما تو هیچوقت خنده های مارو ندیدی، آخه تلوییون ما یک طرفه است، تو هم اینو میدونستی، برای همین همیشه یه کاری کردی ما بخندیم، یه کاری کردیم باورمون برای زنده بودن کلاه قرمزی خراب نشه، حتی با کسی مصاحبه نمیکنی که یه وقت حاشیه درست نشه و باور بچه ها خراب نشه، میدونم دلت چقدر پره از دست خیلی‌ها، اما خوب باز به هر ترتیبی بود اومدی و الانم رفتی ، اونم چه رفتنی، با بغض ...

غریبه که نیستی ، خیلی ساله میشناسمت، بچه مدرسه‌ای بودیم که دیدیمت، لاغر بودی و مودار، موهای مشکی، الان کمی وزن اضافه و موها رو کم کردی، همون یه مقدارش هم دیگه جوگندمی شده، یه جورایی تو قاب تلویزیون شدی منظره عمر ما که نمی دونم الان کدوم فصله، اما هر چی هست دیگه بهار نیست.

خیلی سال ازش گذشته، خیلی‌ها میشینن مطلب مینویسن که کلاه قرمزی به فلان دلیل ماندگار و موفق شد، اما راستش دلیلش یه چیز دیگه ست که خیلیها حواسشون نیست، دلیلش هم فقط اینه که کاسب نبودی، نه اینکه پول در نیاوردی یا ارزون کار کردی یا فلان، نه ، یعنی نخواستی از چیزی پول در بیاری که این روزا شده ابزار کاسبی رسانه‌ها.

آره ابزار کاسبی اونها «مردم» هستن، رسانه اونطرفی و اینطرفی هم نداره، تو موضوع کاسبی همشون یه مدلن، اما تو نخواستی چیزیو تبدیل به پول نقد کنی برای بچه های مردم، اگه کاسب و دلال بودی که یه میز میگذاشتی کنار استودیو روش استفاده از ماکارونی و پوشک بچه و کمربند لاغری رو یاد می دادی و دلیل میاوردی که خوب برنامه خرج داره و باید از پر بیننده ترین برنامه تلویزیون استفاده کرد.

تو الگو سازیهاتو ادامه بده، به حرف ۴ تا حاشیه ساز هم توجه نکن، ما خودمون هوادارتیم، ۱۰ به صفر هم عقب باشی باز هوادارتیم، خاصیت بچه ها نسل ما اینه.

سرت رو درد نمیارم، برو به امون خدا، ولی یاد باشه یه وقت سفارشی‌ساز نشی، چپ و راستش هم فرق نداره، خودت باش و بدون اگه بغض داشته باشی، حتی اگه لحظه آخر باشه و اشکی نباشه، من می‌بینم، ما می‌بینیم …

ارادتمند تو و همکارانت
سعید نوری آزاد