دوی صحرانوردی دوباره جان می‌گیرد

ژاپنی‌ها برای برگزاری مسابقات سنگ‌تمام گذاشتند و البته با زرنگی و برنامه‌ریزی خاص خود، این مسابقات را در دل مسابقه بین‌المللی صحرانوردی ژاپن قرار دادند. در محل برگزاری مسابقه که یک بوستان وسیع و بسیار زیبا بود، بیشتر بنرها و تبلیغات مربوط به مسابقه بین‌المللی فوکواوکا بود و ژاپنی‌ها درباره قهرمانی آسیا چندان تبلیغ نکردند.

در شهر دو میلیون نفری فوکواوکا از روز قبل از مسابقه، همه چیز مهیا شده بود. چادرهای بزرگ متعددی را برپا کردند و دوندگان کشورهای شرکت‌کننده در مسیر دو کیلومتری مسابقه تمرین کردند. در طول مسیر در چند جا دوربین تلویزیونی کار گذاشته بودند و چهار جرثقیل غول‌پیکر را در چهار نقطه مستقر کردند و با کابل‌هایی راس این جرثقیل‌ها را به هم متصل کرده و دوربین متحرکی را در محل تلاقی کابل‌های چهار جرثقیل قرار دادند تا تلویزیون ژاپن بتواند مسابقات را به‌طور کامل و دقیق گزارش کند.

فوکواوکا یکی از زیباترین و آرام‌ترین شهرهای ژاپن است و در یک بررسی که چندی قبل انجام شد در زمره 12 شهر برتر جهان برای زندگی مطلوب معرفی شد.

دوندگان ایران دو روز قبل از مسابقه با طی مسافتی طولانی به فوکواوکا رسیدند. آنها با پروازی ده ساعته از دوحه به اوزاکا رفتند و از آنجا با پروازی 1.5 ساعته خود را به فوکواوکا رساندند. مسابقات قهرمانی آسیا سوم اسفند برگزار شد. این رقابت‌ها معمولا حوالی ساعت 10 صبح برگزار می‌شود، اما ژاپنی‌ها مسابقات جوانان را ساعت 12 و 15 دقیقه و بزرگسالان را 13 و 30 دقیقه برگزار کردند. قبل از آن مسابقات بین‌المللی فوکواوکا در رده‌های سنی مختلف برگزار شد و البته در دل مسابقات قهرمانی آسیا نیز شمار زیادی از دوندگان ژاپنی بودند.

روز مسابقه فضایی مطلوب و کاملا ورزشی و بانشاط در پارک بزرگ فوکواوکا دیده می‌شد. دوندگان در هتلی در مرکز شهر مستقر بودند و از آنجا تا محل مسابقه را با اتوبوس در زمان حدود 40 دقیقه طی کردند. ژاپنی‌ها برای لحظه لحظه مسابقه و بردن ورزشکاران به محل مسابقه و برگرداندن آنها برنامه‌ریزی کردند و همه چیز طبق برنامه پیش رفت. در پارک فوکواوکا که بخشی از آن زمین‌های گلف است، ده‌ها هزار ژاپنی از خردسال تا سالمند گرد آمده بودند تا مسابقه‌ها را از نزدیک تماشا کنند. مسابقات بین‌المللی فوکواوکا در 12 قسمت با شرکت 6000 دونده در دو بخش زنان و مردان برگزار شد. تمام 6000 ژاپنی که در مسابقات دویدند، نشان دادند سال‌هاست می‌دوند و هرکدام دوندگان آماده و خوبی هستند.

آنها بخشی از پشتوانه‌های ژاپن در دوهای استقامت به‌شمار می‌روند. بی‌علت نیست که در جمع شش نفر اول ماراتن المپیک دو ژاپنی دیده می‌شدند. فوکواوکا، بجز مسابقه بین‌المللی صحرانوردی، هر سال یک مسابقه معتبر ماراتن هم برگزار می‌کند که در فهرست مسابقات درجه اول اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌های دوومیدانی قرار دارد.

جوانان ایران گل کاشتند

مسابقه صحرانوردی جوانان آسیا دقیقا ساعت 12 و 15 دقیقه آغاز شد. بچه‌های ایران که تا به حال تجربه حضور در مسابقات برون‌مرزی را نداشتند، کمی مضطرب به‌نظر می‌رسیدند. احمد گودرزی، سرپرست تیم و علی مانیزان، مربی تیم به آنها روحیه دادند و از آنها خواستند با تمام توان بجنگند. خلیل و جلیل ناصری دو جوان دوقلوی ایلامی در اردوها تمرینات خوبی را انجام داده بودند و طاها غفاری نفر اول مسابقات قهرمانی ایران که مانند دوقلوها آمادگی مطلوب نداشت، قول داد با تمام توان رقابت کند. مسافت مسابقه جوانان در هشت کیلومتر برگزار شد و دوندگان چهار بار مسیر دو کیلومتری را دویدند. تا اواسط مسابقه معلوم نبود تیم ایران چه موقعیتی برای کسب مدال دارد. تعدادی دونده کنیایی با پیراهن بحرین با فاصله زیادی نسبت به دیگر دوندگان پیشتاز بودند. در پایان مشخص شد آنها به صورت آزاد و نه برای بحرین دویده‌اند. بنابراین امتیاز آنها محسوب نشد. به دنبال آفریقایی‌های بحرین ده‌ها دونده ژاپنی یکی پس از دیگری از خط پایان گذشتند و البته فقط امتیاز سه نفر از آنها به عنوان تیم ژاپن محاسبه شد. پس از‌ آنها برادران ناصری از خط پایان گذشتند. این دو برادر با غیرت تمام دویدند و در طول مسیر یکدیگر را حمایت کردند. یکی از آنها از ناحیه پا آسیب دید. او از مسابقه بیرون نرفت و موقع دریافت جوایز هم‌تیمی‌هایش او را بغل کردند و به ‌آن محل بردند. خلیل ناصری بهترین دونده ایران بود که حد نصاب 25 دقیقه و 52 ثانیه در بخش انفرادی هفتم شد و برادرش با حد نصاب 25 دقیقه و 58 ثانیه به مقام دوم رسید. طاها غفاری حد نصاب 26 دقیقه و 27 ثانیه را به‌دست آورد و در مکان نهم قرار گرفت تا در نهایت تیم ایران پس از ژاپن دوم شود. قطر به مقام سوم دست یافت.

برنز آسیا بر گردن بزرگسالان

پس از مسابقه جوانان راس ساعت تعیین شده، مسابقه بزرگسالان برگزار شد. ژاپنی‌ها همه چیز را پیش‌بینی کرده بودند. وقتی صبح دوندگان عازم محل مسابقه بودند، به آنها غذای مختصر ظهر و نوشیدنی داده شد و در اختیار هر تیم به اندازه کافی بطری‌های آب نوشیدنی قرار دادند. نکته عجیب و تحسین‌برانگیز این که در محل برگزاری مسابقه هزاران نفر با خود غذا آورده و تعدادی هم چادر زده بودند، اما حتی یک تکه پس‌مانده غذا یا بطری خالی آب روی زمین نبود و وقتی جمعیت کثیر پارک ورزشی فوکواوکا را ترک کرد، چنین به نظر می‌رسید که اساسا کسی به آنجا نرفته است و عجیب این که حتی سطل‌های زباله یا کارگران جمع‌آوری زباله دیده نمی‌شد و ژاپنی‌ها تماما پسمانده‌های غذایی را با خود بردند.

وقتی دوندگان مسابقه بزرگسالان در خط شروع قرار گرفتند، چند کنیایی در جمع آنها دیده می‌شد و مشخص بود آنها با برتری کامل مقام‌های اول تا سوم را کسب می‌کنند. آنها با پیراهن قطر می‌دویدند که برخلاف بخش جوانان، آنها به عنوان نفرات اصلی بحرین مسابقه را آغاز کردند و از همان صدمتر اول پیش افتادند و با برتری حدود دو دقیقه نسبت به ژاپنی‌ها از خط پایان گذشتند. ژاپن در مسابقه بزرگسالان هم ده‌ها دونده شرکت داده بود که سه نفر اول آنها به‌دنبال آفریقایی‌های بحرین از خط پایان گذشتند و سپس با اختلاف فاحش دوندگان ایران به خط پایان رسیدند. در طول برگزاری مسابقه، احمد گودرزی، سرپرست تیم هیجان زیادی داشت و با فریادهای خود دوندگان ایران را تشویق می‌کرد.

علی مانیزان، مربی زحمتکش و شیرازی تیم نیز لحظه‌ای آرام و قرار نداشت و مرتب با دویدن خود را به قسمت‌های مختلف مسیر می‌رساند و نکته‌های فنی را به دوندگان گوشزد می‌کرد. در نهایت محمدرضا ابوترابی، دونده تهرانی تیم ملی با حدنصاب 31 دقیقه و 3 ثانیه عنوان هشتم را به‌دست آورد و بهترین دونده ایران شد. به دنبال او محمدجواد صیادی نفر دوم تیم بود که با حدنصاب 31 دقیقه و 25 ثانیه دهم شد و محمدجعفر مرادی با حدنصاب 31 دقیقه و 50 ثانیه عنوان دوازدهم آسیا را به‌دست آورد و تیم ایران در مجموع پس از بحرین و ژاپن سوم شد. در مسابقات قهرمانی آسیا دوندگانی از بحرین، چین، ژاپن، قزاقستان، چین تایپه، سنگاپور، ازبکستان و هنگ‌کنگ حضور داشتند.

اولین مدال آسیایی برای دوقلوها

برادران دوقلوی ناصری نقش اصلی را در نایب‌قهرمانی تیم جوانان ایران داشتند. آنها در اولین حضور برون‌مرزی خود به افتخاری بزرگ رسیدند و مدال نقره آسیا را به گردن آویختند که قطعا تاثیر زیادی در افزایش روحیه‌ آنها خواهد داشت. جلیل بیست‌ساله درخصوص عملکرد خود گفت: تمرکزم روی کسب مدال انفرادی بود، اما با توجه به این که نخستین تجربه بین‌المللی‌ام بود، نتوانستم به مدال انفرادی برسم زیرا شناختی از فضای مسابقه و مسابقات آسیایی نداشتم. ناصری درخصوص حضور همزمان او و برادرش در رقابت‌های داخلی و خارجی گفت: من و خلیل دوقلو هستیم و با پنج دقیقه اختلاف زمانی متولد شدیم. معمولا تمام کارهایمان را با هماهنگی هم انجام می‌دهیم و در ورزش هم همین روال را پیش گرفته‌ایم.

دوومیدانی را از ثبت‌نام در مسابقات استعدادیابی مدارس آغاز کردیم. هیچ تمرینی نداشتیم و صرفا برای ‌آزمایش خود ثبت‌نام کردیم و در مسیر تازه‌ای قرار گرفتیم.

جلیل و خلیل ناصری متولد روستای «لروند» از توابع ایلام هستند.

خلیل ناصری در 3000 و 5000 متر

خلیل ناصری در دور اول مسابقه آسیب‌ دید. او حدود دو کیلومتر از مسیر را دویده بود که زمین افتاد. در این‌باره وقتی سوال کردیم، گفت: در کیلومتر دوم، یک دونده ژاپنی که قصد داشت از من سبقت بگیرد. بشدت به قوزک پایم زد و به زمین افتادم، اما چون بدنم گرم بود به مسابقه ادامه دادم. پس از مسابقه با سرد شدن بدن، درد شدیدی احساس کردم و نتوانستم راه بروم. به همین علت دوستان مرا بغل کردند و به محل توزیع جوایز بردند. خلیل ناصری درباره هدف بعدی‌اش گفت: قصد دارم در مسابقات آغاز فصل در مواد 3000 متر با مانع و 5000 متر بدوم و خودم را آزمایش کنم.

مانیزان: اردو را در ارتفاع بگذارند

علی مانیزان، مربی تیم ملی دوی صحرانوردی که نقش موثری در موفقیت دوندگان بویژه شیرازی‌های تیم داشت، درخصوص شروع کارش با تیم ملی گفت: من در سال‌های قبل نیز با تیم ملی همراه بودم، اما امسال کارم را بعد از مسابقات قهرمانی کشور در شیراز، حدود دو ماه قبل شروع کردم. وی درباره برنامه‌ای که او و دیگر مسئولان تیم برای دوندگان، قبل از مسابقات قهرمانی آسیا به اجرا درآوردند، توضیح داد: روزی سه جلسه تمرین به اجرا درمی‌آمد. صبح‌ها بچه‌ها آرام می‌دویدند و ساعت 10 صبح برنامه دویدن یک‌ساعته داشتند و بعد از آن در عصر برنامه صبح را مرور می‌کردند.

مانیزان درباره فضای برگزاری مسابقات قهرمانی آسیا در ژاپن گفت: هم نحوه برگزاری و هم فضای مسابقات عالی بود. وی درباره عملکرد دوندگان استان فارس گفت: احمد فرود سرما خورده بود، اما به مسابقه خوب ادامه داد و به خط پایان رسید و نفر چهارم ایران شد.

صیادی هم عملکرد راضی‌کننده‌ای داشت. بچه‌ها برای کسب نتیجه تیمی، تاکتیکی دویدند. وقتی از علی مانیزان پرسیدیم چه پیشنهادی برای بالا بردن سطح دوی صحرانوردی ایران دارد، پاسخ داد: پیشنهاد می‌کنم اردوهای زیاد در ارتفاع بگذارند. دویدن در ارتفاع و اردوهای بلندمدت در آن، کیفیت کار دوندگان را بسیار بالا می‌برد. پیشنهاد مشخص من این است که هر دو ماه دوندگان یک اردوی ارتفاع داشته باشند. نکته دیگر برگزاری مسابقات متعدد است. هر چه مسابقات بیشتر باشد، دوندگان بهتر نتیجه می‌گیرند.

جهانگیر چراتی / جام‌جم