قول قهرمانی نمی دهم

حسین توکلی تا همین سه ماه پیش یکی از منتقدان جدی فدراسیون وزنه‌برداری بود، اما به یکباره با پیشنهاد حسین رضازاده مواجه شد؛ سرمربیگری در تیم‌های ملی نوجوانان و جوانان. توکلی سال 2008 در رقابت‌های قهرمانی جوانان جهان نشان داد، مربی خوشفکر و جسوری است. تیم وزنه‌برداری جوانان کشورمان در آن رقابت‌ها‌‌ که در شهر کالی کلمبیا برگزار شد، با در اختیار داشتن وزنه‌بردارانی همچون مرتضی رضائیان، سهراب مرادی، نواب نصیرشلال و بهداد سلیمی برای نخستین بار روی سکوی سوم دنیا ایستاد.‌ آن تیم که توسط سهراب مرادی، سعید شاهدی، نواب نصیرشلال و بهداد سلیمی صاحب مدال شده بود، می‌توانست حتی نایب‌قهرمان جهان شود، اما کیان نژادبختیاری و محمد کرم‌زاده در اوزان 105 و 105+ کیلوگرم اوت کردند تا تیم حسین توکلی با اختلاف ناچیزی شانس ایستادن روی سکوی دوم دنیا را از دست بدهد. حدود ‌ شش سال از آن روزها می‌گذرد و حسین توکلی یک بار دیگر فرصت پیدا کرده که توانایی‌های خودش را در رده‌های سنی پایه محک بزند. او از امروز تیم نوجوانش را در رقابت‌های قهرمانی آسیا روی تخته می‌فرستد، هرچند معتقد است نباید بی‌جهت انتظارها را از این تیم بالا برد.

رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی نوجوانان آسیا فرصتی است تا حسین توکلی در قامت سرمربی بار دیگر توانمندی‌هایش را به اثبات برساند. ارزیابی شما از تیمی که به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام می‌شود، چیست؟

این تیم به لحاظ رکوردی و کیفیت تیمی با تیم ‌سال‌گذشته به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست. تمام افراد خوب تیم نوجوانان قبلی که در چند مسابقه بین‌المللی، در کنار هم وزنه زده بودند، به رده سنی جوانان رفتند تا ما با یک خلاء شدید در رده سنی نوجوانان روبه‌رو شویم. از آن تیم که روی سکوی سوم دنیا ایستاد و در آسیا نیز نایب‌قهرمان شد فقط کیانوش باقری و رامین ولی‌پور باقی مانده‌اند که اتفاقا هر دو آنها هم در رقابت‌های جهانی نتیجه نگرفتند. بقیه هم نه‌تنها تا قبل از این در هیچ مسابقه برون‌مرزی شرکت نکرده اند که دو ماه پیش برای اولین بار به اردوی تیم ملی دعوت شدند. البته در همین 60 ـ 50 روز گذشته تلاش زیادی صورت گرفت تا این تیم به سطح مطلوبی از آمادگی دست پیدا کند، اما من خودم از رکوردهای ملی‌پوشان راضی نیستم و معتقدم این تیم به هیچ عنوان در حد و اندازه‌های تیم قبلی نیست.

یعنی قول قهرمانی نمی دهید؟

به صراحت می‌گویم نه! من امیدوار نیستم که این تیم بتواند یکی از سکوهای قهرمانی یا نایب‌قهرمانی را به دست بیاورد. البته با توجه به این که بیشتر آنها حداقل دو سال دیگر هم در رده سنی نوجوانان وزنه خواهند زد در سال‌های آینده تیم به مراتب قدرتمندتری را در رده سنی نوجوانان خواهیم داشت که می‌توانند به یک پشتوانه خوب برای تیم‌های ملی جوانان و بزرگسالان تبدیل شوند. البته همین نفرات هم در تمرینات رکوردهای خوبی را زدند و پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشتند. به عنوان مثال حسین غزالیان آذر ماه با رکوردهای 115 کیلوگرم در یکضرب و 135 کیلوگرم در دوضرب به اردوی تیم ملی آمد، اما حالا در تمرینات به رکورد 131 کیلوگرم در یکضرب و 153 در دوضرب رسیده است. البته این اختلاف رکوردها یکی از عمده‌ترین دلایلش می‌تواند آماده نبودن ورزشکاران در زمان حضور در اردوهای تیم ملی باشد.

حضور حسین توکلی چقدر تاثیرگذار بود تا در همین زمان کوتاه شاهد بیشترین افزایش رکورد در میان وزنه‌برداران نوجوان باشیم؟

من از همه توانم برای افزایش رکورد اردونشینان استفاده کردم. همان طور که عنوان شد وزنه‌برداری مثل غزالیان در همین 50 روز گذشته نزدیک به 35 کیلوگرم افزایش رکورد داشته است، اما واقعیت این است که من روز اولی که اردوها شروع شد واقعا ناامید بودم از این که بتوانم این تیم را جمع کنم. در بعضی مقاطع ما فقط هشت وزنه‌بردار داشتیم و نگران این بودیم که مبادا یک نفر آسیب ببیند. به همین دلیل مجبور شدیم از برخی دیگر از وزنه‌برداران برای حضور در اردوها دعوت کنیم. با این حال چاره‌ای نبود. ما باید به پشتوانه‌ها توجه داشته باشیم‌، حتی اگر قرار باشد از اعتبارمان برای رشد آنها هزینه کنیم. مطمئن باشید اگر الان نتوانیم این پشتوانه‌ها را حفظ کنیم در آینده‌ای نزدیک چیزهای بزرگ‌تری را از دست خواهیم داد. به‌همین‌علت با انگیزه کار کردیم تا این نفرات حفظ شوند. بار دیگر تاکید می‌کنم خیلی راضی به اعزام این تیم نبودم چون انتظارات از وزنه‌برداری همیشه بالاست و اگر تیمی پایین‌تر از حد انتظار نتیجه بگیرد به دنبال آن انتقادهای زیادی مطرح می‌شود. با این حال ما باید آینده را هم در نظر بگیریم و بدانیم با پرورش همین استعدادهاست که می‌توانیم در مسابقه‌های بعدی قدرتمندتر ظاهر شویم. حسین توکلی همه تلاش خود را انجام داده است، اما واقعا در دو ماه نمی‌توان شق‌القمر کرد و‌ یک وزنه‌بردار صفر را به اندازه یک قهرمان جهان بالا برد.

از حمایت‌های فدراسیون راضی هستید؟

حسین رضازاده حمایت خوبی داشت، اما این هم از بدشانسی ماست که فدراسیون وزنه‌برداری به لحاظ مالی در بدترین روزهای خود قرار دارد. ما بیشتر از اینها می‌توانستیم برای این تیم مایه بگذاریم، اما مسائل زیادی دست به دست هم داد تا نتیجه همان چیزی نباشد که انتظار ‌ داشتیم.

اما این وسط پای اعتبار حسین توکلی هم در میان است. بعد از گذشت‌ پنج سال خیلی‌ها می‌خواهند ببینند شما با چه کارنامه‌ای به صحنه بازخواهید گشت... .

من برای موفقیت تیم‌های نوجوانان و جوانان برنامه‌ای دو ساله را به فدراسیون داده‌ام و نگران این نیستم که دیگران درباره عملکرد من در این دو ـ سه ماه چگونه قضاوت خواهند کرد. ما رقابت‌های جوانان جهان را در پیش داریم و پس از آن هم به استقبال المپیک نوجوانان می‌رویم و برای تک‌تک این رقابت‌ها هدف گذاری کرده‌ایم. مطمئن باشید حسین توکلی همه تلاشش را انجام می‌دهد، اما در مدت زمان دو ماه، بزرگ‌تر از حسین توکلی هم نمی‌تواند برنامه‌هایش را آن طور که شایسته است، پیش ببرد.

حال اگر واقع‌بینانه بخواهیم در مورد تیم نوجوانان صحبت کنیم چه جایگاهی را باید برای این تیم در نظر گرفت؟

من فقط می‌گویم نباید از این تیم توقع بیجا داشت. در عرض دو ماه چه کارهایی می‌توان انجام داد. پس انتظارها هم باید مطابق با همین باشد. الان تیم‌هایی مثل هند، تایلند، اندونزی، تایپه، ویتنام ، چین و کره جنوبی در رده‌های سنی پایه سرمایه‌گذاری‌های خوبی انجام داده‌اند. شما دیدید در رقابت‌های سال 2013 با وجود آن که ما تیم آماده‌ای داشتیم باز هم این هندی‌ها بودند که عنوان قهرمانی را به دست آوردند.

اما به نظر می‌رسد انتظار خودتان از تیم جوانان به مراتب بالاتر از تیم نوجوانان باشد؟

ما در رده سنی جوانان ترافیکی از‌ شایسته‌ها را در اوزان مختلف داریم و این کمک می‌کند تیمی در قواره‌های قهرمانی دنیا داشته باشیم. آنها از لحاظ حرفه‌ای و اخلاقی بچه‌های خوبی هستند که می‌توانند جا پای بزرگان بگذارند.

با این حساب فکر می‌کنم ما اگر بخواهیم قولی از شما بگیریم باید روی رقابت‌های جوانان جهان که سال آینده در روسیه برگزار می‌شود ، مانور کنیم.

یکی از خواسته‌های من این است که در رقابت‌های جوانان جهان تیم ایران را روی سکوی قهرمانی ببینم. البته درباره تیم نوجوانان هم آرزوی قلبی من این است که آنها در آسیا بهترین نتیجه را بگیرند، اما فکر‌ می‌کنم احساسی صحبت کردن درباره این تیم کار درستی نیست و فقط باعث می‌شود سطح توقعات بالا برود. تیم ما حتی اگر قهرمان شود باز هم این دلیل نمی‌شود که بگوییم ما قدرتمند بوده‌ایم بلکه این مساله می‌تواند از سطح کیفی پایین مسابقات حکایت داشته باشد.

به نظر می‌رسد به هیچ وجه دوست ندارید انتظارها را ازتیم نوجوانان بالا ببرید.

نه! مطمئن باشید اگر می‌دانستم تیمم قهرمان بشود حتما در همین رقابت‌های قهرمانی آسیا هم قول قهرمانی می‌دادم، اما آنچه ‌واقعیت دارد این است که تیم نوجوانان فعلی در حد و اندازه‌هایی نیست که بتوان روی آن مانور کرد. تنها انتظار من از وزنه‌برداران نوجوان این است که رکوردهای تمرینی‌شان را در صحنه رقابت‌ها تکرار کنند که همین می‌تواند بزرگترین پیشرفت ممکن باشد.

درباره کادر فنی تیم بزرگسالان چه نظری دارید؟ خیلی‌ها شما را شانس اول سرمربیگری در تیم ملی بزرگسالان می‌دانستند، اما انتخاب نهایی چیز دیگری بود.

خود من هم خیلی دوست داشتم در سطح بزرگسالان کار کنم. به هر حال بعد از پنج ‌ شش سال کار کردن در عرصه مربیگری و تربیت کردن تعداد زیادی وزنه‌بردار این کمترین انتظار است که بخواهم به عنوان سرمربی تیم ملی بزرگسالان فعالیت کنم. حتی در این زمینه با حسین رضازاده هم صحبت ‌ و آمادگی خود را برای پذیرفتن این مسئولیت اعلام کردم تا همچون دفعه قبل نگویند توکلی خودش نخواست.

پس تائید می‌کنید حسین رضازاده سه سال پیش قبل از صحبت با کور‌ش باقری با حسین توکلی برای هدایت تیم ملی بزرگسالان صحبت کرده بود... .

بله! وقتی حسین رضازاده، سرپرست شد پیشنهاد مربیگری به من داد، ولی صحبت‌ به یک منوالی جلو رفت که خیلی خوب یکدیگر را درک نکردیم. اگر همان موقع تعاملی ایجاد می‌شد شاید من مربی بزرگسالان می‌شدم، اما تعامل ایجاد نشد و خیلی کم یکدیگر را فهمیدیم. در هر صورت در آن سال قسمت این طور بود و من نیز آن را به حساب قسمت گذاشتم. الان هم باید به تصمیم فدراسیون احترام گذاشت. من معتقدم همه ما، از من که در رده‌های سنی نوجوانان و جوانان مسئولیت دارم تا بهمن زارع و هادی پانزوان که در کادر فنی تیم ملی بزرگسالان حضور دارند، در یک خط قرار داریم باید در کنار هم به یک هدف فکر کنیم. به همین سبب من هم هر کمکی از دستم بربیاید برای تقویت تیم ملی بزرگسالان انجام می‌دهم و خودم را در کنار کادر فنی این تیم می‌بینم.

این که به عنوان سرمربی تیم ملی بزرگسالان انتخاب نشدید باعث نمی‌شود با انگیزه کمتری در رده‌های سنی پایه فعالیت کنید؟

به هیچ عنوان. اگر امروز حسین توکلی با وجود مشکلات و ذهنیت‌های بدی که به خاطر انتقادها وجود داشت، دارد مربیگری می‌کند به این دلیل است که ما باید جایگاه خودمان را بدانیم. نمی‌توانیم ایران را این وسط و در دعواها قربانی کنیم. در هر صورت ما برای کشورمان خیلی ارزش قائلیم. خود من با وجود یکی، دو پیشنهادی که از کشورهای دیگر داشتم، ایران برایم اولین و مهم‌ترین گزینه بود، به‌طوری که حتی در بحث مالی نیز من با رضازاده صحبتی نکردم. می‌توانید از خودش هم بپرسید که یک کلمه در مورد مسائل مالی به او حرفی نزده‌ام. کسی که به دنبال پست و جایگاه باشد یعنی این که به دنبال مسائل مالی است در حالی که من درباره این مسائل با او صحبت نکرده‌ام، بلکه وقتی در آن شرایط کمک خواست، جواب دادم، زیرا من شرایط را با توجه به افزایش حجم فشارها و نقدهایی که می‌شد خیلی سخت دیدم. خود رضازاده نیز بعد از 20 ـ 10 سال با هم زندگی کردن با خصوصیات اخلاقی من آشنا است و می‌داند در این بحث‌ها صادقانه، رک و صریح با او صحبت می‌کنم. رضازاده می‌داند حسین توکلی کسی نیست که کم‌فروشی یا کم‌کاری کند. من معتقدم یا نباید کاری را شروع کرد یا باید تا انتهای آن پیش رفت. به همین دلیل با تمرکز بیشتر در رده‌های سنی پایه به کارم ادامه می‌دهم. برای کادر فنی تیم ملی بزرگسالان هم آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم بدون کوچک‌ترین حاشیه‌ای به کار خود ادامه دهند. آنها مربیانی هستند که در گذشته هم در سطح تیم‌های ملی فعالیت داشته‌اند و از تجربیات نسبتا خوبی برخوردارند.

رضا پورعالی / گروه ورزش