لحظه شماری برای پایان فصل عادی

لیگ برتر بسکتبال به هفته‌های پایانی خود نزدیک می‌شود و این در حالی است که بازی‌ها تاکنون نتوانسته انتظارات علاقه‌مندان به این ورزش را برآورده کند. بیشترین انتظار اهالی توپ و سبد از لیگ برتر امسال، بازی‌های مرحله نهایی است که پس از پایان فصل عادی برگزار می‌شود. به نظر می‌رسد چهار تیم راه یافته به مرحله نیمه نهایی بتوانند هیجان از دست رفته در کل بازی‌های امسال را به لیگ بازگردانند بویژه از این بابت که در مرحله پایانی لژیونرهای بسکتبال ایران نیز به کمک لیگ می‌آیند.

لژیونرها عامل رونق

بازیکنان ملی‌پوش بسکتبال مانند صمد نیکخواه بهرامی و اصغر کاردوست به لیگ‌های چین و کویت پیوستند. حامد حدادی نیز بعد از پنج فصل بازی در NBA به لیگ چین رفته است، اما با توجه به نوع تنظیم برنامه بازی‌ها و ادامه لیگ در سال 93 این بازیکنان می‌توانند در بازی‌های پایانی تیم‌های لیگ برتر را همراهی کنند. به طوری که مهرام از صمد نیکخواه بهرامی استفاده می‌کند، اما نحوه انتقال دو بازیکن دیگر هنوز مشخص نیست با این حال تیم پتروشیمی بندر امام(ره)‌ شانس بیشتری برای انتقال حدادی به جنوب دارد. با افزوده شدن این بازیکنان مرحله پایانی لیگ برتر بسکتبال رونق می‌گیرد و سطح رقابت‌ها بهتر می‌شود.

تالارهای غیراستاندارد

امسال تیم‌های لیگ برتر بسکتبال در زمینه توسعه زیرساختی کار جدی نکردند و برخی از شهرها با تالارهای فاقد استانداردهای لازم پذیرای مهمانان خود بودند. در تهران نیز به‌رغم تلاش‌های دانشگاه آزاد و نیروی زمینی برای برگزاری بازی‌ها در تالارهای اختصاصی خود، حرکت خاصی صورت نگرفت تا همه بازی‌های تهران در تالار آزادی برگزار شود. تالارهای تیم‌های تهرانی تجهیزات مناسبی ندارند و روی این اصل فدراسیون بسکتبال با برگزاری رقابت‌ها در این اماکن مخالفت کرد که البته درباره دانشگاه آزاد مسافت تالار در شرق تهران نیز از دلایل مخالفت بوده است.

غیبت استان‌های بسکتبال‌خیز

تیم‌هایی از خراسان، فارس و کردستان در لیگ‌های دوره‌های اخیر حضور ندارند که با توجه به استعدادهای نهفته در این استان‌ها جا دارد فدراسیون بسکتبال چاره‌اندیشی کند. استان فارس قرار بود در لیگ برتر امسال نماینده داشته باشد که در نهایت با مخالفت سازمان لیگ این کار صورت نگرفت. کردستان سال‌ها بود در لیگ یک بازیکنان جوان و مستعد را به میدان می‌فرستاد، اما مشکلات اداری در شروع فصل بازی‌های لیگ یک، مانع از معرفی به موقع تیم شد. خراسان نیز با وجود بازیکنان جوان این خطه در تیم‌های متعدد لیگ برتر بسکتبال، از داشتن تیم محروم است. این سه استان در ادوار مختلف بسکتبال بازیکنان زیادی را به تیم‌های ملی بسکتبال تحویل داده‌اند، اما متاسفانه غیبت آنها با کمترین توجهی از سوی مسئولان ادامه دارد.

حامیان مالی، نیامده پشیمان می‌شوند

یکی از مشکلات لیگ برتر بسکتبال نداشتن حامیان مالی است. فدراسیون بسکتبال در ادوار برگزاری لیگ نتوانسته است مدیریت درستی در این زمینه اعمال کند به طوری که در ده دوره 16 تیم با حامیان مالی خود بعد از یک سال فعالیت از بازی‌های لیگ برتر کنار کشیدند. مشکلات اقتصادی در دو سال گذشته به ایرادهای دیگر اضافه شد تا به این ترتیب لیگ برتر همه ساله بخشی از سرمایه خود را از دست بدهد. مدیران بیشتر تیم‌های بسکتبال به امید سامان گرفتن نظام ورزشی ایران و تحول در سیاستگذاری بخش خصوصی، چشم به توجیه اقتصادی مناسب از ورود به ورزش دوخته‌اند، اما اراده جدی در این زمینه دیده نمی‌شود و به یک عزم ملی نیازمند است.

ضعف تکنیک و بی‌توجهی به آموزش

تیم‌های لیگ برتر بسکتبال کم گل می‌زنند که یکی از عوامل آن ضعف در تکنیک بازیکنان است. آموزش مهارت‌های اولیه از ارکان هر ورزشی است و با توجه به نوع مهارت‌های بسکتبال چنانچه این مهارت‌ها درست آموخته شود، تماشاگر بیشتری را جذب این ورزش می‌کند و در خود بازیکن نیز عزت‌ نفس به وجود می‌آورد. حرکات ناقص بسیاری از بازیکنان که منشا آن ضعف تکنیکی آنهاست دیدارهایی کم‌گل و بی‌رونق را در بسیاری از بازی‌ها موجب شده است. روال آموزشی بسکتبال به دلیل نداشتن ضمانت اجرایی مربیان در خطر است و محصول تفکر نتیجه‌گرایی مدیران از دیگر دلایل کار نکردن اصولی مربیان و شتابزدگی آنها در مراحل آماده‌سازی تیم‌هاست.

بازیکنان خارجی بی‌کیفیت

با نوسانات ارز در سال گذشته و مشکلات اقتصادی فراوان بازیکنان خارجی خوبی در این چند سال جذب لیگ برتر بسکتبال نشدند. برخی تیم‌های باتجربه‌تر در زمینه استفاده از این نفرات برای صرفه‌جویی بیشتر سعی می‌کنند، در مراحل پایانی بازیکن خوب خارجی بگیرند، اما تعدادی دیگر با پشت پا زدن به سرمایه‌های جوان داخلی در شهرها روی به بازیکنان بی‌کیفیت خارجی می‌آورند. در لیگ برتر امسال بازیکنان شل و بد استیل خارجی در رفت و آمد بودند که معلوم نیست بازیکنان درجه دو و سه مقدونیه و صربستان به چه درد این بسکتبال می‌خورد. بازیکن خارجی نیز محصول همان تفکر نتیجه‌گرایی با چاشنی دلال‌بازی است که ظاهرا بخش دوم در استخدام بازیکنان بی‌کیفیت پررنگ‌تر است.

برای آنهایی که نیستند

لیگ برتر بسکتبال غایبان زیادی دارد که منظور مربی و بازیکن نیست، بلکه این‌بار صحبت از ناظران و داوران است. حسن نوربخش بعد از 12 سال مسئولیت داوران و مسابقه‌های فدراسیون بسکتبال از سمت‌های خود کناره‌گیری کرد و تا امروز که هفته پایانی فصل عادی است کسی پاسخگو نیست که چرا 12 سال یک نفر دو پست داشت و اکنون اصلا نیست، پس تجربیات این 12 سال چه می‌شود؟ نصرت‌الله جعفریان ناظر بین‌المللی بسکتبال برای نظارت بازی‌های لیگ برتر دعوت نمی‌شود و از فخرالدین حمزه علیپور نیز خبری نیست، همین‌طور محمد متین؛ البته در قسمت داوران به رضا جوادی داور بین‌المللی بعد از نیم فصل اجازه قضاوت داده شد، اما به هر حال کسی دلیل رفت و آمدها در بسکتبال را متوجه نمی‌شود.

مربع دست‌نخورده مدعیان

از همان هفته‌های آغازین لیگ برتر مربع قدرت با حضور پتروشیمی بندر امام، مهرام، دانشگاه آزاد و ذوب‌آهن تشکیل شد و تا امروز که در آستانه هفته بیستم قرار داریم این چهار تیم بدون تغییر جایگاه خود را حفظ کرده‌اند. فولاد ماهان، صنایع ماهشهر، هفت الماس قزوین، شهرداری گرگان، همیاری زنجان، افرا خلیج‌فارس، نیروی زمینی و استقلال زرین قشم بارها در مکان‌های پنجم تا دوازدهم جابه‌جا شده‌اند، اما در مربع قدرت لیگ برتر بسکتبال هنوز آرامش و ثبات برقرار است.

جوانان بدون رقابت در لیگ

شاید تنها نکته‌ای که در ارزیابی لیگ برتر بسکتبال امسال از نگاه برخی‌ها مثبت است، رویکرد به جوانان باشد. هرچند عده‌ای هم از مربیان و باشگاه‌های حاضری خور ایراد می‌گیرند که چرا فقط هنگام بی‌پولی یاد جوانان و جوانگرایی می‌افتند و وقتی دستشان پر است، به کمتر از بازیکن ده هزار دلاری خارجی بسنده نمی‌کنند. جوانان در فضای بی‌رقابت لیگ برتر دیر رشد می‌کنند. این‌که ما بخواهیم همه قوانین و مقررات در لیگ‌ها را به نفع یک عده بنویسیم نتیجه‌اش از بین بردن رقابت می‌شود و جوانان دیرتر به اهداف مدنظر می‌رسند. شیوه گلخانه‌ای بسکتبال به مانند دیگر فدراسیون‌ها از هیجان رقابت در باشگاه‌ها کاسته است فقط می‌ماند تیم ملی که رقابت بین 15 بازیکن در اردوها نیز یک جوری برای انتخاب 12 نفر همیشگی ختم به خیر می‌شود.

محمد رضاپور / گروه ورزش