راهنمای والدین: در مشاجره بچه‌ها چه کنیم؟

اختلاف خواهر و برادر‌ها در شکل خفیف خود موجب آزردگی پدرومادر‌ها می‌شود. بگو مگوی خواهر و برادر‌ها را می‌توان به ۳ گروه تقسیم کرد:

۱. بگومگوهای مزاحم: وقتی بچه‌ها کسل و ناراحتند روی می‌دهد. این بگومگو‌ها پر سر و صدا هستند و بی‌دلیل شروع می‌شوند، سریع تمام شده و معمولا آسیب یا صدمه‌ای در پی ندارند.

۲. بگومگو‌های لفظی: این نوع بگو مگو‌ها شامل مخالفت‌های منطقی یا عقلی می‌باشند که به داد و فریاد و خشونت کشیده می‌شوند. در این نوع از اختلافات یکی از فرزندان حرفش را به زور به کرسی می‌نشاند.

۳. بگو مگو‌های مخرب: حداقل یکی از طرفین صدمه عاطفی یا فیزیکی می‌بیند.

بحث خواهر و برادر‌ها معمولا نتیجهٔ رقابت و چشم و هم چشمی است؛ با این حال خواهر و برادر‌ها برای یکدیگر زمینه ساز انجام رفتارهای اجتماع پسند نیز هستند و نیاز‌های روانی یکدیگر را بر آورده می‌نمایند. آن‌ها با هم بازی می‌کنند و در غم و شادی یکدیگر شریکند و گاهی حکم پدر و مادر را برای خواهر و برادر کوچک‌تر خود دارند. یکی دیگر از عوامل اختلاف خواهر و برادر وجود تبعیض بین آن‌ها از سوی والدین است. آن‌ها انتظار دارند والدین به یک اندازه تشویق و تنبیه‌شان کنند. این در حالی است که والدین معمولا به کودک کوچک‌تر توجه بیشتری دارند و همین عامل زمینه ساز اختلاف و دعوا می‌گردد.

چه باید کرد؟

در مورد اختلاف خواهر و برادر‌ها و دخالت والدین در آن نظراتی ارائه شده: عده‌ای معتقدند که دخالت والدین در مشاجره فرزندان باعث می‌شود در مورد مسئله‌ای که آگاهی ندارند اظهار نظر کنند. گروه دیگری می‌گویند بدون دخالت والدین کودک قوی‌تر برنده می‌شود و کودک دیگر احساس ناتوانی می‌کند.

والدین باید فقط در مشاجرات شدیدی دخالت کنند که به خشونت فیزیکی، فحاشی یا از دست رفتن کنترل کودکان کشیده می‌شود. آن‌ها باید از جانبداری کودکان پرهیز نمایند و دخالت‌هایشان در حل مشکل و تشویق کودکان به آشتی منجر شود. نتیجه آنکه مشاجره‌ها اجتناب نا‌پذیر است و لزومی ندارد والدین در هر مشاجره‌ای دخالت نمایند.

توصیه به والدین:

فرزندان خود را به خاطر مشاجره و دعوا با هم تنبیه نکنید.
در مشاجره فرزندان از دختر و یا پسر طرفداری نکنید.
اختلاف و مشاجره فرزندان خود را در حضور دیگران مطرح نکنید.
میان فرزندان خود تفاوت قائل نباشید.
>> پرستاری