مایلی کهن:چطور قبول کنم کفاشیان سالم است؟!

سایت جام جم ورزشی- محمد مایلی کهن که چند ماه پیش به دلیل درگیری لفظی با علی دایی خبرساز شده بود این بار با تسنیم گفت و گو کرده است و حرف هایی جنجالی بر زبان آورده است. خلاصه این گفت و گوی تفصیلی را در ادامه می خوانید:

* چه اشکالی داره نامی از من در مراسم جشن 50 سالگی پرسپولیس نبرده باشند؟! آقایان اگر نام مرا از فهرست مربیان و کاپیتان‌های پیشین پرسپولیس حذف کردند، ایرادی ندارد اما آنها با این کار خود نمی‌توانند مرا از تاریخ باشگاه پرسپولیس حذف کنند.

* شنیدم در مراسم جشن باشگاه پرسپولیس هیچ‌کدام از بازیکنان فعلی این تیم حضور نداشته‌اند که این هم نشان‌دهنده علاقه آنها به پرسپولیس است!

*نمی‌خواهم در خصوص نتایج پرسپولیس اظهارنظر کنم، چرا که ممکن است ایجاد حاشیه کند. نمی‌خواهم اوقات آنهایی که با پرسپولیس زندگی می‌کنند تلخ شود، آنهایی که با تمام وجود پرسپولیس را دوست دارند و به هیچ چیز فکر نمی‌کنند جز پیروزی این تیم. نمی‌خواهم در این مورد حرفی بزنم، وگرنه تا دل‌تان بخواهد می‌توان پیرامون این مسائل حرف زد.

* این روزها یکسری خبرهای خوش از ورزش به گوش می‌رسد و تحولاتی در ورزش کشور صورت گرفته که من به آنها با دیدی مثبت نگاه کرده و مناسب ارزیابی می‌کنم.

*حضور آقای گودرزی به عنوان وزیر ورزش و انتخاب دوباره آقای پولادگر برای ریاست فدراسیون تکواندو و اخیراً موفقیت آقای خادم، این قهرمان محبوب، محجوب، مدیر و تحصیلکرده در انتخابات فدراسیون کشتی از آن جمله است. من از انتخاب آقا رسول به عنوان رئیس فدراسیون کشتی هم خیلی خوشحالم و هم به نوعی حسودی‌ام می‌شود!

* آنهایی که مرا می‌شناسند می‌دانند که من اِشرافیتی به کل رشته‌های ورزشی دارم که آن هم به دلیل علاقمندی‌ام به همه رشته‌های ورزشی از کودکی بوده و بعد از آن به واسطه مسئولیت‌های ورزشی که در سطوح مختلف سازمان تربیت بدنی داشته‌ام.

*دلم می‌خواست رسول خادم رئیس فدراسیون فوتبال می‌شد، چون آقا رسول مجموعه همه خوبی‌ها را دارد و ... او علاوه بر خصوصیات بارز اخلاقی، فردی تحصیلکرده و مدیر است. آقا رسول قهرمان آسیا، جهان و المپیک بوده و به افتخارات زیادی دست یافته است. او در سطوح مختلف مدیر بوده و از طرفی آدمی است که خیلی منطقی بوده و در عین منطقی بودن به موقع با قاطعیت عمل می‌کند. فوتبال ما این روزها چنین افرادی را کم دارد. این است که مرا آزرده می‌کند.

*سال‌ها است که عنوان می‌شود آقای کفاشیان آدم درست و سالمی است. متاسفانه انگار در مملکت ما در سال‌های اخیر معنی لغات و واژه‌ها تغییر کرده است. من نمی‌دانم چه باید بگویم؟!

*وقتی می‌بینم در یک برنامه تلویزیونی به آقای کفاشیان گفته می‌شود فلان تیم تبانی کرده و تبانی‌اش محرز شده و ایشان هم می‌پذیرد آن تیم تبانی کرده و اعلام می‌کند، چون تیم مورد نظر در فوتبال سرمایه‌گذاری خوبی کرده و ورزشگاه ساخته است به لیگ دسته پایین‌تر فرستاده نمی‌شود؛ آن وقت من چطور می‌توانم بپذیرم آقای کفاشیان سالم است؟!

*اعتقاد دارم فوتبال ایران می‌تواند یکی از 10 تا 12 تیم برتر دنیا باشد. این اعتقاد من است اما متاسفانه افرادی که در این فوتبال هستند، توانایی کمک به فوتبال را ندارند.

*چند سال پیش تیمی در لیگ فوتسال تبانی کرد و حتی تبانی این تیم محرز شد اما متاسفانه با این توجیه که زمان برای معرفی تیمی دیگر نبوده تیمی که تبانی کرده و جام قهرمانی از آن گرفته شده بود،‌ به نمایندگی از ایران در مسابقات فوتسال جام باشگاه‌های آسیا شرکت کرد. مگر چنین چیزی می‌شود؟! اینها است که باعث می‌شود قلدری‌ها در فوتبال ایران حاکم شود. اینها باعث می‌شود تبانی‌ها در فوتبال ایران حاکم شود و ...

*قرار بود کروش یک مربی ثابت باشد، به تیم‌های ملی و مربیان ما کمک کند و ... اما عملاً هیچ‌کدام از این اتفاقات رقم نخورد.

*کروش در این مدت چند مسابقه باشگاهی را از نزدیک دیده است؟ چند بار به شهرستان‌های مختلف سفر کرده است؟ امروز که در ماه‌های منتهی به جام جهانی هستیم و تیم ملی باید برای حضور پرقدرت در این مسابقات آماده شود یکسری از واسطه‌های ایشان دست به کار شده و عنوان می‌کنند فلان تیم خواهان عقد قرارداد با کروش است. چرا؟ چون قرارداد ایشان با فدراسیون فوتبال ایران بعد از جام جهانی تمام می‌شود و باید کاری کنند تا رقم قراردادش بالاتر برود.

*وقتی شما ارتباط و آدم داشته باشی، ناگهان با یک خبر جریان‌سازی می‌شود. مردم هم که اکثریت عوام هستند و این مسائل را باور می‌کنند. یک روز می‌گویند قرار است کروش سرمربی تاتنهام شود، روز دیگر صحبت از حضور او در تیمی دیگر می‌شود اما وقتی به سایت تاتنهام می‌روید نام تنها شخصی که برای هدایت این تیم مطرح نیست، کروش است!

*حالا چرا این کار را می‌کنند، چون می‌خواهد رقم قراردادش بالاتر برود. البته کروش کجا برود بهتر از اینجا؟! کجا بهتر از اینجا به او پول می‌دهند؟ کجا از رئیس تا پایین‎ترین فرد فدراسیون مقابل ایشان دولا، راست شده و «بله قربان» می‌گوید؟ کجا بیشتر کنار خانواده‌اش و در کشور خودش است و پولش را می‌گیرد؟ مشکل ما این چیزها است و اینها است که آدم را رنج می‌دهد.

*بارها گفته‌ام و بازهم عرض می‌کنم اینکه عنوان می‌شود ما پول نداریم برای تیم ملی اردو برپا و بازی دوستانه برگزار کنیم، بهانه است. شما دیدید که آقای کروش خودش برگزاری بازی در روزهای فیفا را رد کرد، وگرنه بودند تیم‌هایی که می‌خواستند با ما بازی کنند.ظاهراً تمایل ندارد تیم ملی در دیدارهای دوستانه دشوار به میدان برود و در نهایت به برگزاری بازی در خارج از کشور با تیم‌هایی نه چندان مطرح رضایت خواهد داد، تیم‌هایی که بتوانیم آنها را شکست دهیم.

*شما نگاه کنید رئیس دپارتمان فوتبال ساحلی فدراسیون فوتبال ایران، خانمی است که زحمت هم می‌کشد. این جالب و خنده‌دار و از طرفی غم‌انگیز نیست که در کشوری که خانم‌ها اجازه حضور در ورزشگاه‌ها را ندارند، یک خانم رئیس دپارتمان فوتبال ساحلی فدراسیون فوتبال است؟! در شرایطی که بانوان ایرانی اجازه حضور در ورزشگاه‌ها را ندارند، یک خانم رئیس دپارتمان فوتبال ساحلی شده و همراه تیم به ساحل کشورهای مختلف می‌رود. حالا کشور امارات که مسابقات اخیر در آن برگزار شد، شاید ساحل بدی نداشته باشد اما در ساحل دیگر کشورها آدم‌ها می‌توانند با هر پوششی در آن حضور داشته باشند. این یک بام و 2 هوا نیست؟!

* یک مدیرعامل می‌آید انواع اهانت‌ها و توهین‌ها را می‌کند و تهمت‌های مختلفی را به این و آن می‌زند. او مدعی می‌شود چون برخی از ناظران فدراسیون با فلان داور رفیق هستند، آن داور به سود تیم مدنظرشان سوت زده است.

*آقای مدیرعامل! شما که با همه از صدر تا ذیل فدراسیون رابطه نزدیک دارید! شما، هم با اینها رفیق هستید و هم آنها را بغل کرده و می‌بوسید! این آقا مدعی شده که چون نماینده فدراسیون در یک بازی از شهر حریف تیمش بوده و به شهرش تعصب داشته و این 2 شهر باهم رابطه خوبی ندارند، داوری به سود تیم مقابل بوده است. مگر چنین چیزی می‌شود؟! اصلاً از زمانی که این آقایان آمدند اختلاف بین این 2 شهر بیشتر شد، آن هم به دلیل منافع شخصی خودشان.

*شما ببینید در این مدت چه بلاهایی سر قهرمانی آوردند. شما بررسی کنید و ببینید آقای رویانیان در این مدت چقدر مصاحبه کرده و چه گفته است. او که روزی نفر اول پلیس این مملکت بوده، بگوید کجای قانون اجازه می‌دهد یک پلیس فردی را دستگیر، او را دادگاهی کرده و برخورد کند. ایشان «راه به راه» مصاحبه می‌کند که اگر حکم برائت قهرمانی صادر شود همه چیز زیر سئوال می‌رود، این می‌شود و آن می‌شود، افشاگری می‌کنیم و... مگر می‌شود در اختلاف بین 2 نفر یکی از آنها قضاوت کند. باید قضاوت در یک محکمه باشد و با عدالت صورت بگیرد.

*اگر خاطرتان باشد من در سال 84 و اولین دوره‌ای که آقای احمدی‌نژاد رئیس جمهور ایران شد، تنها ورزشکاری بودم که از ایشان حمایت کردم. در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هم از آقای احمدی‌نژاد حمایت کردم، چون ایشان را دوست داشته و همچنان دوست دارم. به آقای احمدی‌نژاد علاقه دارم، چون معتقدم او برای این مملکت زحمت کشیده است، حالا بماند که امروز ایشان را تخریب می‌کنند.

* با وجود تمام علاقه‌ام به آقای احمدی‌نژاد بعد از گذشت 6 ماه از عمر صدارت آقای علی‌آبادی بر سازمان تربیت بدنی اولین نفری بودم که گفتم: «من اگر جای آقای علی‌آبادی بودم استعفا می‌دادم و این استعفایم در تاریخ ماندگار می‌شد». من کشورم را دوست دارم، مردمم را دوست دارم و ورزشم را دوست دارم. الان هم اعتقاد این است که آقای علی‌آبادی باید برود. آقای علی‌آبادی! بس است دیگر.

*همه می‌گویند آقای هاشمی‌طبا در ادوار بعد از انقلاب و حتی پیش از انقلاب بهترین رئیس کمیته ملی المپیک و سازمان تربیت بدنی بوده است. چرا نمی‌گذارید ایشان مسئولیت کمیته ملی المپیک را برعهده بگیرد؟ اگر مردم را دوست دارید، اگر کشور را دوست دارید و به خود و میزهای‌تان فکر نمی‌کنید، تو را به خدا ورزش را «وِل» کنید و بروید. تو را جان هر کسی که دوست دارید، بروید. اینها بیشتر از شما می‌توانند به ورزش خدمت کنند.

*دلم می‌سوزد و حرف‌هایی می‌زنم که دشمنانی جدید برای خودم به وجود می‌آورم. ما در این مملکت رشته‌های ورزشی داریم که می‌توانند در آسیا مدال‌آور باشند اما توجهی به آنها نداریم. دلم برای بوکس ایران ریش می‌شود. آقای ناطق نوری برای من فردی قابل احترام است اما ایشان 23،24 سال و نزدیک یک ربع قرن است که رئیس فدراسیون بوکس است. بیایید ایشان را بگذارید رئیس افتخاری فدراسیون بوکس اما فردی را برای اداره این فدراسیون انتخاب کنید که این کاره باشد. ما در بوکس مدال بگیر بوده و هستیم.

*ورزشگاه‌های فوتبال خالی است، چون مردم هم فهمیده‌اند که نتایج صرفاً از طریق مسائل فنی به دست نیامده و نمی‌آید اما همین الان شما هر کجا که خواستید یک دوره مسابقات قهرمانی کشور بوکس برگزار کنید، ببینید چقدر تماشاگر به سالن می‌آید. اگر سالن 2 هزار نفری باشد، 5 هزار نفر به داخل سالن می‌آیند و 10 هزار نفر بیرون سالن می‌مانند.